Χαρίτου σε Χατζηδάκη: “Σας καλώ να παρέμβετε και να διασφαλίσετε την καταβολή των οφειλόμενων στους απολυμένους της εταιρείας Palco”
Στην επιστολή του ο κ. Χαρίτου τονίζει: “Κύριε υπουργέ. Απαντώντας στην ερώτηση που σας υποβάλαμε στις 20-10-2022 με αριθ. πρωτ.412 σχετικά με την αιφνιδιαστική απόφαση της διοίκησης της εταιρείας Palco για το κλείσιμο της μονάδας στην ΒΙΠΕ Κομοτηνής, που οδήγησε στην απόλυση των 15 εργαζομένων της, μας διαβεβαιώσατε ότι θα τηρηθεί το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο καταβολής των οφειλόμενων σε αυτούς. Ενώ επιπρόσθετα μας γνωστοποιήσατε το χρονοδιάγραμμα εκπλήρωσης των δεσμεύσεων που ανέλαβε η εταιρεία στην Επιθεώρηση Εργασίας, σχετικά με το πως θα καταβληθούν οι μισθοί, τα επιδόματα και οι αποζημιώσεις που οφείλονται στους πρώην εργαζομένους της. Όσα μας γνωστοποιήσατε εγγράφως δυστυχώς δεν έχουν τηρηθεί μέχρι σήμερα. Μολονότι η εταιρεία αναγνώρισε και δεσμεύτηκε να εξοφλήσει τμηματικά τα δεδουλευμένα ύψους 85.745,55€ καθώς και τις αποζημιώσεις απόλυσης ύψους 60.104,95€, δεν έχει ανταποκριθεί και δεν έχει τηρήσει τις υποχρεώσεις της. Αφού με βάση τον διακανονισμό που συμφωνήθηκε θα έπρεπε να είχε καταβάλει στις 18-12-2022 τη β΄ δόση της αποζημίωσης όπως επίσης στις 31-12-2022 τα Δώρα Χριστουγέννων και τα επιδόματα αδείας, πράγμα το οποίο δεν έκανε. Όπως μας κατήγγειλαν οι απολυμένοι της Palco η εταιρεία αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά αφερέγγυα και ανάλγητη απέναντί τους, αθετώντας τις δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι τους, αναγκάζοντάς τους να βιώνουν συνθήκες ένδειας και απελπισίας καθώς απέμειναν άνεργοι και απλήρωτοι σε μια περίοδο παρατεταμένης ακρίβειας και γενικευμένης οικονομικής κρίσης. Επειδή κύριε υπουργέ η αποκλειστική ευθύνη για τη τήρηση της νομιμότητας στους εργασιακούς χώρους ανήκει στο Υπουργείο Εργασίας και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς που εποπτεύει, σας καλώ να παρέμβετε ώστε να ελεγχθεί το ταχύτερο δυνατό η εν λόγω εταιρεία για τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ανέλαβε βάσει του διακανονισμού που προηγήθηκε και να διασφαλίσετε τελικά την απόδοση των οφειλόμενων στους απολυμένους της εταιρείας Palco”.
Η κοινοβουλευτική Ερώτηση από τις 20/10/2022
Υπενθυμίζεται πως ήδη από τις 20/10/2022, ο κ. Χαρίτου μαζί με 22 ακόμη Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν υποβάλλει κοινοβουλευτική ερώτηση προς τον κ. Χατζηδάκη και τον υπουργό Οικονομικών κ. Χρήστο Σταϊκούρα, για την αιφνιδιαστική απόφαση της διοίκησης της εταιρείας Palco να κλείσει τη μονάδα της στη Βιομηχανική Περιοχή Κομοτηνής, τονίζοντας τότε τα εξής: “H εταιρεία PALCΟ μετά την συνεργασία της με τον ελβετικό πολυεθνικό όμιλο Schiesser Group κατέκτησε σημαντικά μερίδια στην ελληνική και παγκόσμια αγορά στην παραγωγή εσωρούχων, αύξησε με ραγδαίους ρυθμούς την παραγωγή της και δημιούργησε νέες εργοστασιακές μονάδες. Αξιοποιώντας και την ένταξή της στον αναπτυξιακό νόμο, χάρη στον οποίο επιδοτήθηκε μεταξύ 1995-2000 με 2,5 εκατομμύρια ευρώ από δημόσιους πόρους, επέκτεινε τη δραστηριότητά της και δημιούργησε ένα σύγχρονο εργοστάσιο πλεκτικής τo 1998 στην ΒΙΠΕ της Κομοτηνής. Την περίοδο της μεγάλης κρίσης που βρέθηκε ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας και ο τομέας της ένδυσης η εταιρεία το 2003 δεν δίστασε να μεταφέρει τις παραγωγικές εγκαταστάσεις της από την Αθήνα στην Βουλγαρία και να απολύσει τότε 560 εργάτες, επικαλούμενη την κρίση στο κλάδο, αφήνοντας τα χρέη, προς το ΙΚΑ, την εφορία, τους εργαζόμενους και τους προμηθευτές, να διογκώνονται. Παρά το γεγονός ότι η εταιρεία τo 2017 εντάχθηκε σε ένα νέο πρόγραμμα με σκοπό την εξυγίανσή της και την συνέχιση της λειτουργίας της, προκειμένου να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας στο εργοστάσιο της Κομοτηνής και να ενισχυθεί η τοπική οικονομία της περιοχής, η εταιρεία αντί να αξιοποιήσει την συμφωνία αυτή σε όφελος της παραγωγικής της δραστηριότητας, των εργαζόμενων και της τοπικής οικονομίας, συστηματικά και για χρόνια κρατούσε απλήρωτους τους εναπομείναντες 12 έως 17 εργαζόμενους της, αφού δεν κατέβαλε ποτέ κανονική μισθοδοσία αλλά χορηγούσε μικροποσά έναντι των μισθών τους. Ενώ σήμερα οι οφειλές της εταιρείας προς τους εργαζόμενους, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά από το Εργατικό Κέντρο Κομοτηνής, ξεπερνούν τις 70.000 ευρώ. Η αιφνιδιαστική αυτή απόφαση της διοίκησης της Palco να προχωρήσει στο κλείσιμο της μονάδας της Κομοτηνής μεταφέροντας τις πλεκτικές μηχανές σε άλλη περιοχή, ιδιαίτερα με τον τρόπο που έγινε, δείχνει το μέγεθος της ασυδοσίας της εταιρείας. Φανερώνει την άνεση που μπορεί να έχει αυτή την περίοδο της διακυβέρνησής σας να κινείται ανεξέλεγκτη και να πετά στον δρόμο τουλάχιστον 15 εργαζόμενους, με ενέργειες που γεννούν σοβαρά ερωτήματα ως προς τη νομιμότητά τους. Αφού οι εργαζόμενοι τελειώνοντας την πρωινή βάρδια, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα, το Σάββατο της 15ης Οκτωβρίου 2022, είδαν έκπληκτοι τα φορτηγά αυτοκίνητα της εταιρείας να εισέρχονται απροειδοποίητα στον χώρο και να ξηλώνουν δεκάδες πλεκτικές μηχανές του εργοστασίου για να τις μεταφέρουν αλλού! Επειδή η Ελληνική Πολιτεία στάθηκε αρωγός της επιχείρησης και παρείχε σε αυτήν οικονομική στήριξη μέσω προγραμμάτων και συμφωνιών εξυγίανσης και ανάπτυξης· Επειδή οι συμφωνίες αυτές δεν υλοποιήθηκαν εντέλει προς όφελος της τοπικής οικονομίας και ειδικά των εργαζόμενων της Palco που απολύθηκαν εν μία νυκτί χωρίς να λάβουν ούτε τα δεδουλευμένα τους· Επειδή η εταιρεία οφείλει δεδουλευμένα στους εργαζόμενους που σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Ε.Κ. Κομοτηνής υπερβαίνουν τα 70.000 ευρώ· Ερωτάσθε κ. κ. Υπουργοί: -Τι μέτρα θα πάρετε ώστε οι εργαζόμενοι της Palco να λάβουν τους οφειλόμενους μισθούς τους, αλλά και να αποζημιωθούν για την αιφνίδια απόλυσή τους; -Προτίθεστε να ενεργοποιήσετε έγκαιρα όλους τους εκλεκτικούς μηχανισμούς ώστε να εξεταστεί η νομιμότητα των αιφνίδιων ενεργειών και των απολύσεων στις οποίες προέβη η επιχείρηση;”.
Το απαντητικό έγγραφο της Επιθεώρησης Εργασίας
“Η επιχείρηση ΦΑΝΕΛΟΠΟIΪΑΣ «Palco» A.E. με έδρα την Αθήνα, λειτουργούσε παράρτημα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής όπου απασχολούσε δεκαπέντε (15) εργαζόμενους. Την 18-10-22, η επιχείρηση κοινοποίησε σε όλους τους εργαζόμενους την καταγγελία της σύμβασης εργασίας τους και την 24-10-22 υπέβαλε τα σχετικά έντυπα στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ. Στις 21-10-22 και 24-10-22, κατατέθηκαν (15) αιτήσεις για διενέργεια εργατικής διαφοράς με αντικείμενο την μη καταβολή υπολοίπου δεδουλευμένων συνολικού ύψους 85.745,55 € και υπολοίπου αποζημίωσης απόλυσης ύψους 60.104,95 € (καθώς έλαβαν το 1/3 αυτής ). Επίσης είχε κατατεθεί ακόμα (1) αίτηση για διενέργεια εργατικής διαφοράς από εργαζόμενο που είχε αποχωρήσει οικειοθελώς το 2021, για μη καταβολή υπόλοιπου δεδουλευμένων. Μετά από αναβολή, οι αιτήσεις εργατικής διαφοράς συζητήθηκαν την Δευτέρα 21-11-22, κατά την οποία ο εργοδότης δεν παραστάθηκε αλλά απέστειλε υπόμνημα σύμφωνα με το οποίο αναγνωρίζει τις οφειλές της επιχείρησης και αποδέχεται να καταβάλλει την 18-12-2022 την Β ́ δόση της αποζημίωσης απόλυσης, ενώ το Δώρο Χριστουγέννων και επίδομα αδείας 2022, έως την 31-12-2022. Ακόμα, αποδέχτηκε να καταβάλλει υπόλοιπα οφειλόμενα δεδουλευμένων και δηλώνει ότι θα εξοφληθούν τμηματικά έως την 30-3-2023. Από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι συμφώνησαν με τον προαναφερθέντα διακανονισμό ενημερώνοντας παράλληλα το Τμήμα Επιθ/σης Εργασιακών Σχέσεων Ροδόπης, έως τις 05-01-2023. Συμπληρωματικά, σας γνωρίζουμε ότι οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν από την τοπική μας Υπηρεσία σχετικά με την νομοθεσία που διέπει την καταγγελία των συμβάσεων εργασίας, τις ομαδικές απολύσεις και το δικαίωμά τους να προσφύγουν στα αρμόδια Δικαστήρια, εφόσον προβάλλουν ότι συντρέχει λόγος ακυρότητας εντός αποσβεστικής προθεσμίας τριών (3) μηνών, από την ημέρα της απόλυσή τους. Στη συνέχεια, το Τμήμα Επιθ/σης Εργασιακών Σχέσεων Ροδόπης, διαπίστωσε ότι η εταιρεία «Palco» αφενός μεν δεν τήρησε την υποχρέωση ενημέρωσης και διαβούλευσης με τους εργαζόμενους και αφετέρου δεν ενημέρωσε εγγράφως την Υπηρεσία μας για τους λόγους που προέβη στις ομαδικές απολύσεις. Ακολούθως, από την τοπική μας Υπηρεσία επιβλήθηκαν διοικητικές κυρώσεις (πρόστιμο) ποσού 2.000€ (παράβαση του Νόμου των ομαδικών απολύσεων – αρ. 1, 3, 4, 5 & 6 του Ν. 1387/1983 ΦΕΚ 110/Α ́ όπως ισχύουν).
Η απάντηση του Κ. Χατζηδάκη
“Α1. Σύμφωνα με το άρθρο 655 του Αστικού Κώδικα «Αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία ή συνήθεια, ο μισθός καταβάλλεται μετά την παροχή της εργασίας και, αν υπολογίζεται κατά ορισμένα διαστήματα κατά τη διάρκεια της σύμβασης, καταβάλλεται στο τέλος καθενός από αυτά. Σε κάθε περίπτωση μόλις λήξει η σύμβαση γίνεται απαιτητός ο μισθός που αντιστοιχεί έως τη λήξη». Από την ανωτέρω διάταξη προκύπτει κατ ́ αρχήν ότι ο μισθός πρέπει να καταβάλλεται στο τέλος κάθε χρονικού διαστήματος, που αποτελεί τη βάση του υπολογισμού του (ημέρα-εβδομάδα-μήνα), δηλαδή ο μηνιαίος μισθός στο τέλος κάθε μήνα, ο εβδομαδιαίος στο τέλος κάθε εβδομάδας κ.τ.λ. Η ως άνω διάταξη όμως είναι ενδοτικού δικαίου και επομένως είναι επιτρεπτό με διαφορετική συμφωνία ρητή ή σιωπηρή να καθοριστεί π.χ. ότι ο μηνιαίος μισθός δε θα καταβάλλεται στο τέλος κάθε μήνα αλλά στα ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα (π.χ. στο τέλος κάθε εβδομάδας ή κάθε δεκαπενθημέρου), όπως επίσης μπορεί να καθοριστεί ότι το ημερομίσθιο δεν θα καταβάλλεται κάθε ημέρα αλλά στο τέλος κάθε εβδομάδας. Το ίδιο συμβαίνει αν υπάρχει διαφορετική πρακτική. Πάντως έχει γίνει δεκτό και από τα δικαστήρια ότι ο μισθός του μισθωτού, ο οποίος συμφωνείται κατά μήνα ( μηνιαίος μισθός) καταβάλλεται στο τέλος κάθε ημερολογιακού μήνα. Ειδικότερα στη σύμβαση εξηρτημένης εργασίας, η διάταξη του άρθρου 655 του Α.Κ. συμπληρώνεται με την 95/1949 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας «περί προστασίας του ημερομισθίου», που κυρώθηκε με το Ν. 3248/55 και έχει αναγκαστικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 12 της εν λόγω Δ.Σ.Ε., ο μισθός πρέπει να καταβάλλεται σε τακτικά χρονικά διαστήματα (κάθε εβδομάδα-15νθήμερο-μήνα). Τα διαστήματα αυτά αν δεν υπάρχουν άλλες συμφωνίες που να τα καθορίζουν κατά τρόπο ικανοποιητικό, καθορίζονται με την εθνική νομοθεσία ή με συλλογικές συμβάσεις ή με αποφάσεις διαιτησίας. Εξάλλου, ο συμφωνημένος χρόνος πληρωμής δεν μπορεί να αλλάξει μονομερώς από τον εργοδότη. Έτσι το αδίκημα της καθυστέρησης του μισθού, θεωρείται ότι έχει συντελεστεί, όταν παρέλθει ο προβλεπόμενος χρόνος πληρωμής του μισθού, όπως έχει προσδιοριστεί, χωρίς να έχει καταβληθεί αυτός.
Α2. Δεν είναι αναγκαία η όχληση του εργοδότη ή οποιουδήποτε εκπροσώπου του από τον εργαζόμενο, όταν δεν του καταβάλλεται ο μισθός, διότι η ημέρα που έπρεπε να πληρωθεί και δεν πληρώθηκε από το νόμο ή συμφωνία, θεωρείται με την έννοια της παρ. 1 του άρθρου 341 του Αστικού Κώδικα «δήλη» μέρα και συνεπώς από τότε αρχίζει η υπερημερία του και η ποινική του ευθύνη. Από το συνδυασμό δε των διατάξεων των άρθρων 341, 345 και 655 ΑΚ προκύπτει ότι ο καθορισμός του τέλους κάθε μήνα ως δήλη ημέρας προς καταβολή του μηνιαίου μισθού, μετά την παρέλευση της οποίας ο εργοδότης καθίσταται υπερήμερος και υποχρεούται σε τοκοδοσία, δεν αναφέρεται σε κάθε απαίτηση του μισθωτού από οποιαδήποτε αιτία, αλλά μόνο για τον συμβατικό ή νόμιμο μισθό του υπό στενή έννοια. Και αυτό γιατί μόνο στην περίπτωση αυτή, που το ύψος του μισθού είναι ακριβώς καθορισμένο από τη σύμβαση ή το νόμο, αρκεί για τη γένεση της σχετικής αξίωσης μόνη η πάροδος του χρόνου, χωρίς να απαιτείται η συνδρομή και άλλου περιστατικού, όπως συμβαίνει με τις λοιπές αποδοχές του μισθωτού για εργασία κατά Κυριακές, υπερωριακή εργασία, υπερεργασία, αποζημίωση αδείας και επιδόματα αδείας και εορτών. Ειδικότερα σε περίπτωση που δεν υπάρχει ειδική συμφωνία για το χρόνο καταβολής του μισθού, θα θεωρηθεί ως δήλη ημέρα η τελευταία του χρονικού διαστήματος βάσει του οποίου υπολογίζεται ο μισθός, από την ημέρα δε αυτή, ο εργοδότης που δεν καταβάλει τον μισθό γίνεται υπερήμερος και επομένως οφείλει κατά το άρθρο 345 Α.Κ., τόκους υπερημερίας.
Α3. Σύμφωνα εξάλλου με το άρθρο 250 του ΑΚ, οι αξιώσεις των μισθωτών για την καταβολή μισθών και κάθε είδους αμοιβών υπόκεινται σε πενταετή παραγραφή.
Β1. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1 και 3 του Ν.2112/20, όπως τροποποιήθηκαν και συμπληρώθηκαν με τον Ν. 4558/30 (124 Α ́) και της παρ. 3 του άρθρου 5 του Ν. 3198/55, όπως συμπληρώθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 2 του Ν.2556/1997 (270 Α ́), συνάγεται ότι η καταγγελία της σχέσεως εργασίας αορίστου χρόνου, γενομένη εκ μέρους του εργοδότου, θεωρείται έγκυρη, εφόσον γίνεται εγγράφως, έχει καταβληθεί η οφειλόμενη αποζημίωση και έχει καταχωρηθεί η απασχόληση του απολυόμενου στα τηρούμενα για το Ι.Κ.Α. μισθολόγια ή έχει ασφαλιστεί ο απολυόμενος. Η καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης πρέπει να γίνεται ταυτόχρονα με την καταγγελία της σύμβασης, εκτός της περίπτωσης της τακτικής καταγγελίας, όπου η καταβολή της γίνεται κατά τη λήξη του χρόνου προειδοποίησης. Διαφορετικά, η καταγγελία είναι άκυρη και γεννά υποχρέωση του εργοδότη για καταβολή μισθών υπερημερίας, σύμφωνα με τις προαναφερόμενες διατάξεις και αυτές του άρθρου 656 του Α.Κ.
Β2. Επιπλέον, με τις διατάξεις του άρθρου 66 του ν.4808/21 (Α ́101) προβλέπεται ότι: «1. Η καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου από τον εργοδότη είναι άκυρη, εφόσον: α) Οφείλεται σε δυσμενή διάκριση σε βάρος του εργαζομένου ή εκδικητικότητα λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, πολιτικών φρονημάτων, θρησκευτικών ή φιλοσοφικών πεποιθήσεων, γενεαλογικών καταβολών, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενετήσιου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, ηλικίας, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, αναπηρίας, ή συμμετοχής ή μη σε συνδικαλιστική οργάνωση, ή β) γίνεται ως αντίδραση σε ενάσκηση νομίμου δικαιώματος του εργαζομένου ή γ) αντίκειται σε άλλη ειδική διάταξη νόμου, ιδίως, όταν πρόκειται για απόλυση: γα) που οφείλεται σε διάκριση για έναν από τους λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 1 του ν. 4443/2016 (Α’ 232) ως αντίμετρο σε καταγγελία ή αίτημα παροχής έννομης προστασίας, για τη διασφάλιση τήρησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης, σύμφωνα με το άρθρο 10 του ν. 4443/2016, γβ) που οφείλεται στην άσκηση των δικαιωμάτων σε περίπτωση βίας και παρενόχλησης, σύμφωνα με το άρθρο 13, γγ) των εγκύων και τεκουσών γυναικών, όπως και του πατέρα του νεογεννηθέντος τέκνου για το χρονικό διάστημα που ορίζεται στο άρθρο 15 του ν. 1483/1984 (Α’ 153), όταν δεν συντρέχει σπουδαίος λόγος, γδ) ως αντίδραση στο αίτημα ή τη λήψη οποιασδήποτε άδειας που προβλέπεται στο Μέρος ΙΙΙ, σύμφωνα με το άρθρο 48, ή ευέλικτης ρύθμισης για λόγους φροντίδας του τέκνου, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 31, γε) κατά τη διάρκεια της άδειας αναψυχής, σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 5 του α.ν. 539/1945 (Α’ 229), γστ) των πολύτεκνων, αναπήρων και εν γένει προστατευόμενων προσώπων, που έχουν τοποθετηθεί σύμφωνα με τον ν. 2643/1998 (Α’ 220), όταν δεν έχουν τηρηθεί οι προϋποθέσεις του άρθρου 11 του ν. 2643/1998, γζ) των στρατευμένων, σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν. 3514/1928 (Α’ 77), γη) των μετεκπαιδευομένων εργαζομένων σε τουριστικές επιχειρήσεις, σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 15 του ν. 1077/1980 (Α’ 225), γθ) που γίνεται κατά παράβαση της νομοθεσίας περί ομαδικών απολύσεων, σύμφωνα με το άρθρο 6 του ν. 1387/1983 (Α’ 110), γι) των συνδικαλιστικών στελεχών, όπως ορίζονται σύμφωνα με το άρθρο 14 του ν. 1264/1982 (Α’ 79), καθώς και των μελών των συμβουλίων εργαζομένων, σύμφωνα με το άρθρο 9 του ν. 1767/1988 (Α’ 63), όπως και των μελών της ειδικής διαπραγματευτικής ομάδας, του ευρωπαϊκού συμβουλίου εργαζομένων και των εκπροσώπων των εργαζομένων, που ασκούν τα καθήκοντά τους στο πλαίσιο της διαδικασίας για την ενημέρωση και τη διαβούλευση της παρ. 3 του άρθρου 56 του ν. 4052/2012 (Α’ 41), σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 64 του ν. 4052/2012, κατά το χρονικό διάστημα που ορίζεται στο άρθρο 14 του ν. 1264/1982, όταν δεν συντρέχει σπουδαίος λόγος, για) που οφείλεται σε νόμιμη συνδικαλιστική δράση του εργαζομένου, σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 14 του ν. 1264/1982, γιβ) λόγω μη αποδοχής από τον εργαζόμενο πρότασης του εργοδότη για μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής εργασία, σύμφωνα με την παρ. 8 του άρθρου 38 του ν. 1892/1990 (Α’ 101), γιγ) των εργαζομένων που αρνούνται τη διευθέτηση, που έχει συμφωνηθεί συλλογικά και η άρνησή τους δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη, σύμφωνα με την περ. β’ της παρ. 1 και την περ. β’ της παρ. 2 του άρθρου 41 του ν. 1892/1990, καθώς και των εργαζομένων που δεν υπέβαλαν αίτημα για διευθέτηση, σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 41 του ν. 1892/1990, αν και τους ζητήθηκε από τον εργοδότη, γιδ) των εργαζομένων που ασκούν το δικαίωμα αποσύνδεσης της παρ. 9 του άρθρου 5 του ν. 3846/2010 (Α’ 66).
Β3. Αν ο εργαζόμενος αποδείξει ενώπιον δικαστηρίου πραγματικά περιστατικά ικανά να στηρίξουν την πεποίθηση ότι η απόλυση έγινε για κάποιον από τους λόγους της παρ. 1, εναπόκειται στον εργοδότη να αποδείξει ότι η απόλυση δεν έγινε για τον προβαλλόμενο λόγο.
Β4. Eάν η απόλυση πάσχει για λόγο διαφορετικό από τους λόγους της παρ. 1, το δικαστήριο, αντί οποιασδήποτε άλλης συνέπειας, μετά από αίτημα είτε του εργαζομένου είτε του εργοδότη, επιδικάζει υπέρ του εργαζομένου ποσό πρόσθετης αποζημίωσης, το οποίο δεν μπορεί να είναι μικρότερο των τακτικών αποδοχών τριών (3) μηνών ούτε μεγαλύτερο του διπλάσιου της κατά νόμο αποζημίωσης, λόγω καταγγελίας κατά τον χρόνο απόλυσης. Το αίτημα υποβάλλεται από τον εργαζόμενο ή από τον εργοδότη σε οποιοδήποτε στάδιο της δίκης, σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας. Κατά τον καθορισμό του ποσού της πρόσθετης αποζημίωσης, το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του ιδίως, την ένταση του πταίσματος του εργοδότη και την περιουσιακή και οικονομική κατάσταση του εργαζομένου και του εργοδότη.
Β5. Ο εργαζόμενος που επικαλείται ελάττωμα της καταγγελίας κατά την παρ. 1 δικαιούται να ζητήσει, αντί για την αναγνώριση ακυρότητας της καταγγελίας και την επέλευση των συνεπειών της ακυρότητας, την επιδίκαση της πρόσθετης αποζημίωσης της παρ. 3. ….».
Γ. Τέλος, όσον αφορά τη λήψη μέτρων, κατά τα αναφερόμενα στη συγκεκριμένη Ερώτηση, προκειμένου να καταβληθούν οι οφειλόμενοι μισθοί και αποζημιώσεις στους πρώην εργαζόμενους της εταιρίας Palco στην ΒΙΠΕ Κομοτηνής, σας διαβιβάζουμε το αριθ.πρωτ. ΕΞ-553866/14-12-2022 έγγραφο της Ανεξάρτητης Αρχής « Επιθεώρηση Εργασίας», ως αρμόδιας για τον έλεγχο εφαρμογής των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας.
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΩΣΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ”.
