Σε μια σπουδαία εκδήλωση “ζωής” του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) “Κιβωτός”, στην τελετή αποφοίτησης δεκαοκτώ ωφελούμενων από την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, που πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, βραβεύτηκε και το “Σισμανόγλειο” Γενικό Νοσοκομείο Κομοτηνής, δια της Διοικήτριάς του, Μαγδαληνής Γιαμουστάρη, για την προσφορά του στο έργο της απεξάρτησης.
“Εξάρτηση είναι η έλλειψη σύνδεσης. Η αποτυχία να δημιουργήσουμε πραγματικούς, ουσιαστικούς δεσμούς τόσο ισχυρούς, που να μας δίνουν λόγο ύπαρξης. Είναι η αδυναμία μας να σηκώσουμε το βάρος του εαυτού μας. Νομίζω πως αυτό είναι μεν απλή αλλά, πολλή σπουδαία οπτική γωνία για ένα τόσο μεγάλο ζήτημα. Βέβαια οι περισσότεροι σε κάτι είμαστε εξαρτημένοι και δέσμιοι. Έχουμε εξαρτήσεις μικρές, φανερές ή κρυφές, κατά κανόνα «κοινωνικά αποδεκτές». Κανείς δεν θα μας κατακρίνει για τους καφέδες τους πολλούς, για τα τσιγάρα, για τις ατέλειωτες ώρες που περνάμε χαζεύοντας μπροστά σε μία οθόνη… Τα χωράει η κοινωνία μας όλα αυτά, τα επιτρέπει. Ακόμα κι αν στεκόμαστε όρθιοι με τη βοήθεια αντικαταθλιπτικών ή αγχολυτικών χαπιών, δεν έγινε τίποτε… Κρύβεται το πρόβλημα, δε χαλάει η εικόνα!! Εύκολο όμως το πέρασμα της κόκκινης γραμμής. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, που έχουν περάσει την προηγούμενη γραμμή, που το πρόβλημά τους δεν μπορεί να κρυφτεί. Άνθρωποι με διαφορετική ο καθένας προσωπικότητα, διαφορετική προδιάθεση στις ποικίλες «κακές συνήθειες», διαφορετικό ατομικό και οικογενειακό ιστορικό. Δεν είναι «κακοί» ή αδύναμοι άνθρωποι . Είναι άνθρωποι που κάποια στιγμή στη ζωή τους για λόγους που δε μπορούμε να γνωρίζουμε, έκαναν μια κακή επιλογή. Μια επιλογή καταστροφική πάνω από όλα για τους ίδιους. Υπάρχει όμως γυρισμός; Ναι, υπάρχει. Είναι μία διαδρομή δύσκολη αλλά υπάρχει. Και δεν πρέπει να είναι μοναχική. Για την ακρίβεια είναι πολύ σημαντικό το να μην είναι. Γιατί δεν υπάρχει το «εμείς» και οι «άλλοι», είμαστε εδώ και είμαστε όλοι. Απαιτείται λοιπόν συμμετοχή, συμπαράσταση, θέληση, πείσμα και κυρίως αφοσίωση και αγάπη για τον συνάνθρωπο, συμπολεμιστή. Απαιτεί αγώνες για την αγωνία του άλλου. Γιατί η μάχη είναι καθημερινή με άγνωστο χρόνο τέλους. Αλλά οι μάχες δίνονται για να κερδίζονται. Αυτό λοιπόν είναι και το μήνυμα μας. Και γι΄αυτό ανταποκριθήκαμε άμεσα στο κάλεσμά σας, για να είμαστε ένας μικρός έστω κρίκος μιας μεγάλης αλυσίδας που προστατεύει ανθρώπους σε απεξάρτηση. Γιατί και η απεξάρτηση δεν είναι μια διαδικασία με ουδέτερο πρόσημο που περιορίζεται στην αποχή από τη χρήση. Είναι το μεταβατικό στάδιο προς μία παραγωγική ζωή με ενεργητική και ισότιμη συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Σας ευχαριστούμε λοιπόν από καρδιάς για το κάλεσμα και το βραβείο σας. Τα συγχαρητήρια αξίζουν σε σας που αποτελείτε φάρο και ελπίδα για μια ποιοτικότερη ζωή σε πάσχοντες συνανθρώπους μας. Που αποδεικνύετε ότι το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν απαιτεί ισχυρή βούληση για βοήθεια και προσφορά. Εθελοντισμό και αλληλεγγύη”.
