«Θεωρούμε ότι είναι πολιτικά αδιανόητο να αφήνεται σήμερα να εννοηθεί ότι ο κ. Ανδρουλάκης θα μπορούσε την επομένη των εκλογών με απλή αναλογική, να συνεργαστεί με τον κ. Μητσοτάκη. Κι αυτό, όχι γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς είναι δυνατόν το θύμα των υποκλοπών σήμερα, να μπορεί να συγκυβερνά με τον θύτη του αύριο. Αλλά κυρίως γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς είναι δυνατόν το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να έχει στόχο να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη, του κ. Βορίδη, του κ. Πλεύρη, του κ. Γεωργιάδη, και εσχάτως και του κ. Καρατζαφέρη. Αυτό δεν μπορούμε να φανταστούμε. Και αυτό είναι μια πολιτική θέση, κανένα υπονοούμενο δεν αφήνουμε. Είναι μια πολιτική θέση» – Αλέξης Τσίπρας, ομιλία στην Πάτρα.
Με πολύ καθαρό τρόπο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διατύπωσε αυτές τις θέσεις του κόμματός του για τη φημολογούμενη – και πάντως επιδιωκόμενη από τη Δεξιά και τη διαπλοκή – περίπτωση να στηρίξει ο Νίκος Ανδρουλάκης για Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Θα περίμενε κανείς μια αντίστοιχη καθαρή απάντηση. Αντί γι΄ αυτό ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διολίσθησε στο ύφος και ήθος εκείνων οι οποίοι του προσάπτουν ότι μπορεί να συνεργαστεί: των ιστορικών αντιπάλων του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης. Έκανε μια ανάρτηση με επίπεδο καφενόβιου κουτσαβάκη: «Η παράσταση μίμησης του Ανδρέα τελείωσε κ. Τσίπρα. Σας παραθέτω μια μόνο εικόνα, που ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις». Και από κάτω μια φωτογραφία του Τσίπρα αγκαλιά με τον Καμμένο από το βράδυ των εκλογών του Σεπτέμβριου του 2015 που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι εκεί φτάνει; Είναι δυνατόν, πολιτικός αρχηγός, αντί να μιλήσει καθαρά για ένα κρίσιμο θέμα όπως είναι οι μετεκλογικές προθέσεις του απέναντι στον ωτακουστή του – που λέει και ο Χάρης Καστανίδης – ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες πριν την κάλπη, να απαντά με τόση ευτέλεια; Γιατί δεν απάντησε ευθέως αλλά κατέφυγε στο συνηθισμένο μικρόψυχο χτύπημα του Νεομητσοτακισμού; Πόσο πιο τοξικός και αγοραίος; Πώς θα του φαινόταν αν ο ΣΥΡΙΖΑ του απαντούσε με την ακόλουθη φωτογραφία;
Και από κάτω το ακόλουθο τηλεγράφημα: «Συγχαρητήρια @EvaKaili για την εκλογή σου! Για πρώτη φορά από το 2014 το Κίνημά μας θα έχει Αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Καλή επιτυχία στα νέα σου καθήκοντα. Νίκος Ανδρουλάκης».
Έτσι θέλει το ΠΑΣΟΚ να γίνει η προεκλογική αντιπαράθεση; Με τέτοια επιχειρήματα θα συζητήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ; Με το βλέμμα στραμμένο στο 2015, όπως ο Μητσοτάκης, θα προσπαθήσει να πείσει το εκλογικό σώμα;
Είναι χαμένος από χέρι – όπως φαίνεται ήδη. «Γιατί ξεφουσκώνει ο Ανδρουλάκης;», ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος μιας εφημερίδας την Κυριακή. Προφανώς γιατί όλο αυτό που εμφανίστηκε να τον συνοδεύει, ήταν μια φούσκα. Οι μικροπρεπείς επιθέσεις στον Τσίπρα δεν θα την ξαναφουσκώσουν.
Η σύμπραξη του Τσίπρα με τον Καμμένο ήταν ετερόκλιτη και ανάρμοστη. Αλλά πέραν της αναγκαιότητας που την υπαγόρευσε, κρίθηκε στις δεύτερες εκλογές του 2015 – που κέρδισε πάλι ο Τσίπρας. Όπως κρίθηκε και στη συνέχεια ο μοναδικός σκοπός της: η έξοδος από τα Μνημόνια – που επιτεύχθηκε. Κανείς δημοκρατικός πολίτης δεν την υπερασπίζεται σε επίπεδο αρχών. Αλλά όλοι την κατανόησαν. Γι΄ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε ισχυρό κόμμα εξουσίας και ο Τσίπρας φυσικός επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης ακόμη και μετά την ήττα του. Αυτά λένε οι αριθμοί…
Κατάλαβε ο Ανδρουλάκης γιατί το ΠΑΣΟΚ έμεινε στο περιθώριο; Προφανώς δεν έχει αίσθηση των εξελίξεων και το μόνο που του μένει είναι η διαρκής αναφορά στον Καμμένο. Αποφεύγοντας την ουσία και την αλήθεια όσων παρέλαβε ο Τσίπρας: μια χώρα που είχαν χρεοκοπήσει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλυσοδεμένη στα Μνημόνια. Με τον Καρατζαφέρη συγκυβερνήτη. Με τον Λοβέρδο και τον Άδωνι αγκαλιά. Με τη διαπλοκή να έχει τον πρώτο λόγο και στα δύο κόμματα – και να συνεχίζει σήμερα. Με τα δανεικά και απλήρωτα των τραπεζών και τους σκοτεινούς χρηματοδότες…
Δικαίωμά του να τα παραβλέπει. Αλλά αν λέει τον Τσίπρα «μιμητή του Ανδρέα Παπανδρέου», τον εαυτό του μιμητή τίνος θα τον πει; Μήπως έχει αίσθηση ποιον αντιγράφει ο ίδιος; Πάντως όχι τον Παπανδρέου…
Ο πολιτικός αρχηγός που έπεσε θύμα παρακολούθησης από τον Μητσοτάκη, δεν αποκλείει να τον ξαναψηφίσει… Ανέχεται στο κόμμα του τη «συνιστώσα» Μητσοτάκη.
Έχουν σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου αυτά; Θα τρίζουν τα κόκαλά του με τους επιγόνους του. Ο Ανδρουλάκης είναι χειρότερος και ο λιγότερος.
Δεν έχει ιδέα από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν συνυπήρξε μαζί του, δεν διάβασε τα κείμενά του, δεν υπερασπίζεται τις θέσεις του, την πολιτική και πολιτικό ήθος του. Δεν έχει σχέση με το μέγεθός του. Είναι πολιτικός του κομματικού σωλήνα και των μηχανισμών….
Είναι αμφίβολο αν καταλαβαίνει τη διαδρομή του Παπανδρέου – πώς ιδρύθηκε και γιατί κυριάρχησε το ΠΑΣΟΚ.
Αλήθεια, τι ξέρει ο Νίκος Ανδρουλάκης για τον Ανδρέα Παπανδρέου; Όταν ως νεαρός εμφανίστηκε στην κρατικοδίαιτη πλέον Νεολαία ΠΑΣΟΚ και τάχθηκε στην πλευρά όσων ήθελαν να τον εξοντώσουν; Όσων διέγραψαν την παρακαταθήκη του;
Υπήρχε περίπτωση να άφηνε ο Ανδρέας Παπανδρέου περιθώριο ότι θα συμπράξει με τον γιο του Μητσοτάκη; Να νομιμοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική του, το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και τους κοριούς του; Δεν ρωτάει αυτούς που τον ήξεραν; Δεν αντιλαμβάνεται ότι ασχημονεί όταν εξισώνει τον Τσίπρα με τον Μητσοτάκη και ένα μεγάλο δημοκρατικό κόμμα με τη χειρότερη ΝΔ;
Η καπηλεία είναι κακό πράγμα στην πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ κατάντησε όπως κατάντησε όταν άνοιξε την πόρτα στη διαπλοκή και στη συνέχεια οι ηγεσίες του κατέβασαν τον ήλιο του μαζί με τις αρχές και την πολιτική του…
Ο Τσίπρας βρίσκεται απείρως πιο κοντά στις θέσεις και στην ιδεολογία του Ανδρέα Παπανδρέου, από τον Ανδρουλάκη και την ανιστόρητη φράξιά του. Ακολουθεί με σεβασμό τα βήματα του. Αντλεί από τη διαδρομή του – δεν την καταθέσει στα πόδια της Δεξιάς…
Τι από όσα κάνει σήμερα ο Ανδρουλάκης – για να αφήσουμε τους προηγουμένους – παραπέμπουν στον Παπανδρέου; Τι είναι σύμφωνο με τις αρχές του, με την πολιτική και την ιδεολογία του;
Πώς ακριβώς οι φτηνιάρικες αναφορείς στον Τσίπρα συνάδουν με τη δημοκρατική αντίληψη για την πορεία της χώρας; Με την υπέρτατη επιδίωξη του Παπανδρέου να προστατεύει τους αδύναμους και τους μη προνομιούχους; Με τη βούλησή του για τη διατήρηση την αυτονομίας της πολιτικής και του κόμματός του; Με τον σεβασμό του στους αγώνες της Αριστεράς και τα κόμματά της;
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν σέβεται τίποτα. Πολιτεύεται με αναίδεια και μικρομεγαλισμό.
Αν ο Παπανδρέου άκουγε όσα είπε στην Πάτρα ο Τσίπρας, και όσα του απάντησε ο Ανδρυολάκης, θα ήταν με τον Τσίπρα.
Ας μη μιλήσουμε για τη διαφορά πολιτικών προσόντων, σκηνικής παρουσίας, προσωπικού βεληνεκούς και ύφους Τσίπρα-Ανδρουλάκη.
Ο πρώην Πρωθυπουργός ασπάζεται όσα ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ άφησε στον δημόσιο βίο και τις βασικές αρχές της Δημοκρατικής Παράταξης που διαμόρφωσε – ήδη από το 1964. Μιλά για τη συνεργασία των Δημοκρατικών Δυνάμεων και δεν δέχεται τη χειραγώγηση της πολιτικής από «νταβατζήδες».
Με άλλα λόγια ο Τσίπρας είναι πιο ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρουλάκη. Και για αυτό τον ακολουθεί η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΣΟΚ.
Αν ο μέτριος ως ευρωβουλευτής, με μηδενική θεωρητική κατάρτιση και γνώση της ιστορίας, που έγινε πρόεδρος του απαξιωμένου ΠΑΣΟΚ, έχει θέσεις και απόψεις για την πορεία της χώρας, ας τις αντιπαραθέσει με εντιμότητα σε όσα λέει και προτείνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αφού πάρει καθαρή θέση: θα συμβάλει σε προοδευτική κυβέρνηση ή όχι; Τα καλαμπούρια ότι θα αυτός θα ορίσει τον Πρωθυπουργό, είναι για τα πανηγύρια. Και οι τίτλοι ιδιοκτησίας επί του Παπανδρέου, προσβολή στη ιστορία. Ιδίως όταν αντί να συμπράττει με το μεγαλύτερο κόμμα της αντιδεξιάς Παράταξης – επειδή έτσι έκριναν οι πολίτες – συνέχεται με τη Δεξιά.
Οφείλει να βγάλει από πάνω του την υπόνοια ότι θα δώσει στον Μητσοτάκη το περιθώριο να καταστρέψει ολοσχερώς τη χώρα. Και ο ίδιος να σβήσει πλήρως το ΠΑΣΟΚ απ΄ τον χάρτη, αν το κάνει.
Οι ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις δεν τον διευκολύνουν να εμφανίζεται ως επίγονος του Ανδρέα Παπανδρέου – γιατί δεν είναι. Πρωτίστως γιατί αυτά που λέει δεν συνιστούν πολιτική αλλά κατάντια…
ΠΗΓΗ: ieidiseis.gr
