Στοχεύοντας να ζωντανέψουν κάποιες σελίδες της Ιστορίας, επισκέφθηκαν μεταξύ άλλων, την Πομπηΐα, τη Νάπολη, τον Τάραντα και τα Γκρεκάνικα χωριά της Κάτω Ιταλίας – της Magna Grecia.
Η αφήγησή τους είναι συναρπαστική:
“Σαλπάραμε από την Ηγουμενίτσα για το Μπάρι μικροί και μεγάλοι γεμάτοι ενθουσιασμό και δίψα για γνώση και περιπέτεια. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας κατά μήκος της βόρειας Ελλάδας παίξαμε ένα παιχνίδι γνώσεων σχετικά με τις περιοχές που επρόκειτο να επισκεφθούμε, έτσι για να γνωρίζουμε τι θα συναντήσουμε. μΦτάσαμε στο Μπάρι ξημέρωμα Τετάρτης 19 Απριλίου και ξεκινήσαμε για την αρχαία Πομπηΐα. Εκεί ξεναγηθήκαμε σε μια πόλη που ένα της μόνο μέρος βλέπει το φως του ήλιου… Μια πόλη που έσφυζε κάποτε από ζωή αλλά θάφτηκε κάτω από τη λάβα και τη στάχτη το 79 μ.Χ. μετά την έκρηξη του Βεζούβιου. Δίπλα από τον κρατήρα του Βεζούβιου (δεξιά) δημιουργήθηκε ένα άλλο βουνό από λάβα που σήμερα είναι ψηλότερο από τον κρατήρα του Βεζούβιου. Μετά την έκρηξη, μας είπε ο ξεναγός μας, ο Βεζούβιος έχει πλέον το 1/3 του αρχικού του ύψους.
Περπατήσαμε στους δρόμους της θαμμένης, όχι χαμένης πόλης… σταθήκαμε μπροστά στο Θερμοπωλείον της… τα goody’s της εποχής, όπως μας είπε ο ξεναγός μας, φωτογραφηθήκαμε στους ναούς της… με φόντο τον κρατήρα του επιβλητικού Βεζούβιου.
Στην οδό της αφθονίας… μία από τις κρήνες στους δρόμους της Πομπηΐας από μάρμαρο δείγμα πλούτου…
Αφού φάγαμε πάστα, το απόγευμα της ίδιας ημέρας περιηγηθήκαμε στη Νάπολη όπου και διανυκτερεύσαμε. Φωτογραφηθήκαμε στο κάστρο Nuovo, στο Νέο Κάστρο της.
Την επομένη, επισκεφτήκαμε το χωριό Αλμπερομπέλο με τα σπίτια και καταστήματα με τις χαρακτηριστικές στέγες, τους τρούλους (trulli).
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ξεναγηθήκαμε στον Τάραντα, την πάλαι ποτέ Σπαρτιατική αποικία. Περιηγηθήκαμε στα σοκάκια του, επισκεφτήκαμε το κάστρο όπου με χαρά μας ξενάγησαν οι υπεύθυνοι, αγοράσαμε αναμνηστικά και φωτογραφηθήκαμε μπροστά από το Δημαρχείο του.
Επιστρέψαμε στο Λέτσε (Lece) όπου και διανυκτερεύσαμε.
Την Παρασκευή επισκεφτήκαμε την Οστούνη, «το λευκό μαργαριτάρι». Μια πόλη σκαρφαλωμένη σε έναν λοφίσκο, με κατάλευκα σπιτάκια. Διασχίσαμε τα σοκάκια της και με … όχημα και φωτογραφηθήκαμε στην πλατεία της.
Το απόγευμα, περιηγηθήκαμε στην «Φλωρεντία του Νότου», το Λέτσε… πεζή αλλά και με το … τραινάκι… φωτογραφηθήκαμε στην Πόρτα της Νάπολης και φάγαμε νοστιμότατες πίτσες!
Την πιο συνταρακτική όμως εμπειρία της εκδρομής μας, την ζήσαμε το Σάββατο όταν επισκεφτήκαμε τα γκρεκάνικα χωριά της Κάτω Ιταλίας, χωριά που «μιλούσαν» ελληνικά. Στο χωριό Στερνατία, το Chora–Ma (=η χώρα μου) μας περίμενε ο κ. Giorgio Vincenzo Filieri υπεύθυνος ενός συλλόγου για την αναβίωση και επιβίωση της γκρίκο, του ελληνικού ιδιώματος των γκρεκάνικων χωριών. Μας υποδέχτηκαν με ιδιαίτερη ζεστασιά και όπως μας είπε ο κ. Γιώργος «δεν είμαστε τουρίστες αλλά αδέλφια» τους. Ανταλλάξαμε δώρα και υποσχέσεις για περαιτέρω συνεργασία. Στην πλατεία του χωριού χορέψαμε Θρακιώτικους χορούς και φάγαμε μπαμπάδες βουτηγμένους σε ρούμι.
Με τον κ. Γιώργο, τραγουδήσαμε γκρεκάνικα τραγούδια και απαθανατίσαμε αυτή την υπέροχη εμπειρία, την συνύπαρξη ανθρώπων που μιλούν την ίδια γλώσσα.
Έπειτα, περπατήσαμε στους δρόμους του χωριού Καλημέρα. Μια πινακίδα μας πληροφόρησε ότι υπάρχει ένα λαογραφικό μουσείο αν και ήταν κλειστό όταν φτάσαμε στο χωριό. Δεν δυσκολευτήκαμε να την διαβάσουμε, ήταν γραμμένη στα ελληνικά…
Πλούσιοι σε γνώση και με γεμάτη την ψυχή και την καρδιά, μικροί και μεγάλοι, επιστρέψαμε στη μικρή μας Ελλάδα από την Μεγάλη Ελλάδα… επιστρέψαμε στο παρόν αφού γευτήκαμε κάτι από το παρελθόν… με μια ευχή στα χείλη:
Εἰς τό ἐπανιδεῖν!”.
