Οι στίχοι του Τραγουδιού της Κομοτηνής «Και παίρνει ο αέρας τα τραγούδια» [+vid]

Ο Δήμος Κομοτηνής από την έναρξη της μεγάλης υγειονομικής κρίσης που έπληξε τον τόπο μας ανέπτυξε μια σειρά από δράσεις, που ως στόχο είχαν να συμβάλλουν τα μέγιστα στην περιφρούρηση της δημόσιας υγείας, αλλά και να στηρίξουν τους ασθενέστερους οικονομικά και κοινωνικά συμπολίτες μας, αλλά και όσους πλήττονται από την πρωτόγνωρη κρίση που βιώνουμε. Ως εκ τούτου, το ενδιαφέρον του εστιάστηκε εκ των πραγμάτων κυρίως στον κοινωνικό τομέα. Όμως, παρά το γεγονός ότι οι πολιτιστικές δράσεις ελαχιστοποιήθηκαν λόγω της υγειονομικής συγκυρίας, η Δημοτική Αρχή της Κομοτηνής εξακολουθεί να θεωρεί ότι ο μεγάλος μας πλούτος είναι το σπουδαίο ανθρώπινο καλλιτεχνικό δυναμικό που διαθέτουμε ως περιοχή. Αυτούς τους ανθρώπους προσπαθεί όλο αυτό το διάστημα να αξιοποιήσει μέσω των πολιτιστικών του δομών, με ποικίλες δράσεις που αναπτύσσονται πάντα με γνώμονα την πλήρη συμμόρφωση στις υγειονομικές οδηγίες των επιστημόνων. Μία, λοιπόν, από αυτές τις δράσεις είναι και η πρωτοβουλία για να γραφτεί και να κυκλοφορήσει το Τραγούδι της πόλης μας! Της πόλης, που έχει πληγεί κι αυτή από την κρίση, αλλά εμπιστεύεται τα όνειρα και τις ικανότητες των παιδιών της, στηρίζεται σ’ αυτά, τα στηρίζει κι αυτή με όλες της τις δυνάμεις και συνεχίζει να παλεύει και να ελπίζει σ’ ένα καλύτερο αύριο! “Για μας, για τον Δήμο Κομοτηνής και για τους ανθρώπους του πολιτισμού μας, η περίοδος της υποχρεωτικής κοινωνικής απομόνωσης δε σήμαινε αδράνεια, αλλά αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και δημιουργίας”, σημειώνει ο Δήμαρχος Κομοτηνής Γιάννης Γκαράνης εκφράζοντας “θερμές ευχαριστίες στους υπέροχους συντελεστές του τραγουδιού με τίτλο: «Και παίρνει ο αέρας τα τραγούδια», που είναι το τραγούδι της πόλης μας, το τραγούδι της Κομοτηνής”.

Οι άνθρωποι που εργάστηκαν γι’ αυτό το τραγούδι είναι οι εξής:

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

• Μουσική: Γιώργος Εφραιμίδης
• Στίχοι: Σοφία Μενεσελίδου
• Τραγούδι: Στέλλα Φαρμάκη
• Ενορχήστρωση: Γιώργος Εφραιμίδης, Κριστιάν Εφραιμίδης, Χρήστος Χατζόπουλος
• Ηχοληψία: Κριστιάν Εφραιμίδης
• Φωνή αρχής: Σοφία Μενεσελίδου

ΕΠΑΙΞΑΝ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:

• Δημήτρης Κούρκουλος: Ντραμς
• Γιώργος Παγκοζίδης: Τουμπερλέκι
• Βεϊσέλ Αχμέτ: Καχόν-Κουρτίνα
• Μαρία Αποστολίδου: Νταούλι
• Σάκης Βαργεμτζίδης: Πιάνο
• Γιάννης Κερζεβάνης: Πλήκτρα
• Μαρίνος Τόκας: Πλήκτρα
• Μπάμπης Συκάκης: Μπάσο
• Κυριάκος Τσακιράκης: Λαούτο
• Γιώργος Εφραιμίδης: Κιθάρα
• Γιώργος Κελεσίδης: Κιθάρα
• Μάκης Πατρωνίδης: Κιθάρα
• Χρήστος Χατζόπουλος: Ούτι
• Σοφία Χατζοπούλου: Κανονάκι
• Μεχμέτ Μουσταφά: Βιολί
• Τάσος Καπζάλας: Σαξόφωνο-Φλάουτο
• Δημήτρης Κυριακάκης: Γκάιντα-Καβάλι
• Ελένη Αποστολίδου: Ποντιακή λύρα

ΧΟΡΩΔΙΑ:

• Ελένη Αποστολίδου
• Δημήτρης Κυριακάκης
• Στέλλα Φαρμάκη
• Σοφία Χατζοπούλου

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΔΗΜΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Οι στίχοι του τραγουδιού:

Είναι φορές που τις μικρές ζωές μας, πληγώνουν ξάφνου οι δίσεκτοι καιροί,

πουλιά στους ουρανούς μας σεργιανάνε, και λένε μοιρολόγια στη βροχή,

για μοναξιά και φόβο της μιλάνε, γι’ αστέρια που θα σβήσουν το πρωί.

—

Μα ξεπροβάλλουν στις γωνιές των δρόμων, παιδιά της πόλης με φλόγα στις ψυχές,

τα μοιρολόγια των πουλιών αλλάζουν, τα κάνουνε τραγούδια για χαρές,

με φως και πάθος τις καρδιές προστάζουν, και λένε με φωνές μελωδικές:

—

Και αν η βροχή της πόλης το γκρίζο της σκορπά,

είν’ η ψυχή μια κούπα κι ελπίδα την κερνά,

της λέει να μη φοβάται για τ’ αύριο που θα’ ρθεί,

φύλακας της χαράς μας θα’ ναι η μουσική.

—

Και παίρνει ο αέρας τα τραγούδια, τα στέλνει ν’ ανταμώσουν τα πουλιά,

κι αυτά σαν μαγεμένα τα ακούνε, και στέκονται για λίγο στα κλαριά,

τα δάκρυα της θλίψης σταματούνε, και κελαηδούν μαζί με τα παιδιά:

—

Σ’ αυτήν την πόλη που η κοινή μας Μοίρα, μας έδεσε μ’ αόρατες κλωστές,

τη σκοτεινιά του κόσμου ξεγελάμε, με όνειρα πλασμένα από γιορτές,

τις ξαστεριές αγάπης τραγουδάμε, του μέλλοντος αντένες φωτεινές.