Συγκεκριμένα το θέμα έφεραν στη Βουλή οι βουλευτές και βουλεύτριες της Νέας Αριστεράς, Θεανώ Φωτίου, Σία Αναγνωστοπούλου, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, Νάσος Ηλιόπουλος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, Μερόπη Τζούφη και Ευκλείδης Τσακαλώτος, τονίζοντας:
“Πληθαίνουν οι δημοτικές αρχές όπου από όλες τις παρατάξεις αποφασίζεται ομόφωνα να μην ασκήσουν έφεση κατά των πρωτόδικων αποφάσεων που δικαιώνουν εργαζόμενους επί χρόνια με συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου των Δήμων για μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου. Όμως το Υπ. Εσωτερικών, μέσω των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, τους απειλεί με κυρώσεις βάσει της διάταξης του άρ. 37 του ν. 4940/2022, του λεγόμενου «νόμου Βορίδη» που κατέστησε υποχρεωτική την υποβολή εφέσεων από τους Δήμους κατά πρωτόδικων αποφάσεων που δικαιώνουν εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τη θέληση ή την κρίση των δημοτικών αρχών. Η πρώτη, μάλιστα, δημοτική αρχή, αυτή του Δήμου Αγίου Δημητρίου, που το 2023 αποφάσισε ομόφωνα να μην εφεσιβάλει πρωτόδικη απόφαση, διώκεται δικαστικά για «παράβαση καθήκοντος με δόλο» βάσει του συγκεκριμένου νόμου. Τόσο η ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας), όσο και η ΠΕΔΑ (Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής) έχουν βγάλει ομόφωνα αποφάσεις υπέρ της κατάργησης της διάταξης Βορίδη και στηρίζουν τις δημοτικές αρχές που διώκονται για παράβασή της. Στις 26/2/2025, σε συζήτηση σχετικής επίκαιρης ερώτησης στη Βουλή, ο Υπουργός Εσωτερικών υπεραμύνθηκε της διάταξης με επιχειρήματα που δεν αφορούν την ουσία του συγκεκριμένου θέματος, ούτε αποδίδουν την πραγματική εικόνα του προβλήματος που δημιουργείται στους δήμους. Η μετατροπή των συμβάσεων δεν είναι αντισυνταγματική γιατί οι συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου υποκρύπτουν κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών, όπως έχουν διαπιστώσει με τις αποφάσεις τους τα Πρωτοδικεία. Αναγκών που προκύπτουν και από τις αρμοδιότητες τις οποίες το κράτος εκχωρεί στους δήμους (π.χ. δομές και δράσεις κοινωνικής προστασίας και φροντίδας, όπως βρεφονηπιακοί σταθμοί, ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠΑμεΑ, δομές αστέγων, κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία κλπ). Οι εργαζόμενοι που δικαιώθηκαν πρωτόδικα ανανεώνουν επί χρόνια τις συμβάσεις τους υπηρετώντας στο ίδιο αντικείμενο έχοντας αποδείξει τις ικανότητες και την αφοσίωση στη δουλειά τους και έχοντας υφάνει με τους δημότες σχέσεις εμπιστοσύνης που σε δομές όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί είναι απολύτως απαραίτητες. Κατά τη μνημονιακή περίοδο οι Δήμοι επέλεγαν τη λύση των συμβάσεων ΙΔΟΧ διότι πολλές δομές και δράσεις ήταν συγχρηματοδοτούμενες από το ΕΣΠΑ και μπορούσαν να πάρουν προσωπικό χωρίς να εφαρμόζεται ο κανόνας 1 πρόσληψη προς 5 αποχωρήσεις για το Δημόσιο. Σήμερα, η κυβέρνηση διατηρεί αυτόν τον κανόνα διότι επιδιώκει να καταργήσει τη μονιμότητα στο Δημόσιο Τομέα και να απαξιώσει τις υπηρεσίες του προς τον πολίτη σε όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων. Αν, σε κάποιες προκηρύξεις ΑΣΕΠ, οι Δήμοι δεν ζητούν από το Υπουργείο μόνιμο προσωπικό για όλες τις θέσεις, είναι γιατί τους επιτρέπεται περιορισμένος αριθμός προτεινόμενων θέσεων και προτεραιοποιούν όσους δεν μπορούν να καλύψουν με ανανέωση των συμβάσεων ΙΔΟΧ, όπως -μέχρι στιγμής- κάνουν στις δομές κοινωνικής προστασίας και φροντίδας. Η ουσιαστική απαγόρευση στους Δήμους να προσλάβουν προσωπικό ανάλογο με τις πραγματικές τους ανάγκες δημιουργεί εργαζόμενους δύο ταχυτήτων με τα ίδια καθήκοντα, πλήττει την αυτονομία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και αντιβαίνει στην συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας των πολιτών έναντι του κράτους, ενώ δεν υπηρετεί το βέλτιστο συμφέρον των πολιτών”.
Για όλους τους παραπάνω λόγους οι επτά βουλευτές και βουλεύτριες της Νέας Αριστεράς ερωτούν τον Υπουργό Εσωτερικών:
- “Αν θα καταργήσει το άρθρο 37 του ν. Βορίδη 4940/22 και θα ξαναδώσει στους δήμους τη δυνατότητα να λειτουργήσουν απρόσκοπτα και αυτόνομα.
- Αν θα δώσει αναδρομική ισχύ στη διάταξη κατάργησης, ώστε να σταματήσουν οι διώξεις κατά όσων δημοτικών αρχών αποφάσισαν να μην ασκήσουν έφεση στις πρωτόδικες αποφάσεις που δικαίωσαν εργαζόμενους”.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ
“Προς τον κ.Υπουργό Εσωτερικών
Θέμα:«Να καταργηθεί το άρ. 37ν.4940/22 που υποχρεώνει τους Δήμους να ασκήσουν έφεση κατά πρωτόδικων αποφάσεων μετατροπής συμβάσεων εργαζομένων από Ορισμένου σε Αορίστου Χρόνου».
Πληθαίνουν οι δημοτικές αρχές ανά την επικράτεια όπου οι δήμαρχοι και όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι,απόόλεςτιςπαρατάξεις,αποφασίζουνομόφωναναμηνασκήσουνέφεσηκατά των πρωτόδικων αποφάσεων οι οποίεςδικαιώνουν εργαζόμενους Ορισμένου Χρόνου που απασχολούνται στους δήμους επί σειρά ετών και διεκδικούν δικαστικά τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε Αορίστου Χρόνου.
ΌμωςτοΥπ.Εσωτερικών,μέσωτωνΑποκεντρωμένωνΔιοικήσεων,τουςαπειλείμεκυρώσεις βάσει της διάταξης του άρ. 37 του ν. 4940/2022, του λεγόμενου «νόμου Βορίδη» που κατέστησε υποχρεωτική την υποβολή εφέσεων από τους Δήμους κατά πρωτόδικων αποφάσεων που δικαιώνουν εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τη θέληση ή την κρίση των δημοτικών αρχών.
Μάλιστα, η πρώτη δημοτική αρχή, αυτή του Δήμου Αγίου Δημητρίου, που το 2023 αποφάσισεομόφωναναμηνεφεσιβάλειπρωτόδικηαπόφαση,κρίνονταςπροςτοσυμφέρον των δημοτώντης, διώκεταιστα δικαστήρια για «παράβασηκαθήκοντοςμε δόλο» βάσει του συγκεκριμένου νόμου.
Έτσι, πολλοί δήμοι αναγκάζονται να συμμορφωθούν υποβάλλοντας έφεση αντίθετα με την επιθυμία τους, αφού οι εργαζόμενοι επί σειρά ετών συμβασιούχοι Ορισμένου Χρόνου καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.Ενώ άλλοι έχουν αφήσει παρόμοιες αποφάσεις σε εκκρεμότητα ελπίζοντας ότι, μέσα από τις συλλογικές κινήσεις, θα αποσυρθεί η διάταξη.
Στις Γενικές τους Συνελεύσεις, τον Μάρτιο του 2024, η ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας)καιτοΝοέμβριοτου2024ηΠΕΔΑ(ΠεριφερειακήΈνωσηΔήμωνΑττικής)ομόφωνα ζήτησαντηνκατάργησητηςδιάταξης Βορίδηκαιδήλωσανότιστηρίζουντιςδημοτικέςαρχές που διώκονται για παράβασή της.
Στις 26/2/2025 συζητήθηκε στη Βουλή επίκαιρη ερώτηση της βουλεύτριαςκ. Μιλένας ΑποστολάκηστονΥπουργόΕσωτερικώνμετοσυγκεκριμένοθέμακαιαίτηματηνκατάργηση του άρ. 37 του ν. Βορίδη. Εκεί ο Υπουργός, υπεραμυνόμενος της διάταξης,απάντησε με επιχειρήματαταοποίαδεναφορούντηνουσίατουσυγκεκριμένουθέματος,ούτεαποδίδουν την πραγματική εικόνα του προβλήματος που δημιουργείται στους δήμους με την υποχρεωτική υποβολή έφεσης.
Συγκεκριμένα,οΥπουργόςδήλωσεότιημετατροπήτωνσυμβάσεωνΙΔΟΧσεσυμβάσειςΙΔΑΧ είναιαντίθετημετοάρθρο103τουΣυντάγματος.Όμως,τοάρθρο103ρητάαναφέρει::
«Νόμοςορίζειτουςόρους,καιτηχρονικήδιάρκειατωνσχέσεωνεργασίαςιδιωτικούδικαίου
στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός καθορίζεται κάθε φορά, για την κάλυψη….είτεπρόσκαιρωνείτεαπρόβλεπτωνκαιεπειγουσώναναγκών….Απαγορεύεταιη απότονόμομονιμοποίησηπροσωπικούπουυπάγεταιστοπρώτοεδάφιοήημετατροπήτων συμβάσεών του σε αορίστου χρόνου.» Μόνο που εν των προκειμένω, ο αποφάσεις των Πρωτοδικείωναναγνωρίζουνότιοιεργαζόμενοιπουέχουνπροσφύγεικαλύπτουνπάγιεςκαι διαρκείς ανάγκες. Και ότι στην ουσία, οι συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου υποκρύπτουν αυτές τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Οι οποίες άλλωστε, δημιουργούνται, όχι μόνον από τη λειτουργία των Δήμων, αλλά και από τις αρμοδιότητες που το κράτος τούς εκχωρεί για την εξυπηρέτησητωνσυμφερόντωντωνπολιτών(π.χ.δομέςκαιδράσειςκοινωνικήςπροστασίας και φροντίδας στην κοινότητα, όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, τα ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠΑμεΑ, οι δομές αστέγων, τα κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία κ.π).
Οι δικαιωθέντες πρωτόδικα εργαζόμενοι επί σειρά ετών ανανεώνουν τις συμβάσεις τους ΙΔΟΧ υπηρετώντας στο ίδιο αντικείμενο, όπως οι εργαζόμενοι στους Βρεφονηπιακούς Σταθμούς του Δήμου Βύρωνα. Κατά την περίοδο του μνημονίου οι Δήμοι επέλεγαν την ανανέωση των συμβάσεων ΙΔΟΧ λόγω υπαγωγής πολλών δομών και δράσεων στα συγχρηματοδοτούμενααπότοΕΣΠΑέργαπουεξέφευγαντηςμνημονιακήςυποχρέωσηςτου κανόνα 1:5 στις προσλήψεις στο Δημόσιο.
Σήμερα, που δεν βρισκόμαστε πλέον σε μνημονιακή περίοδο, η επιλογή της κυβέρνησης να διατηρήσει τον κανόνα αυτόν, στερώντας τους Δήμους από μόνιμο προσωπικό και υλοποιώντας με το σταγονόμετρο προσλήψεις προσωπικού Αορίστου Χρόνου (για μόνιμες προσλήψειςούτελόγος),έχειμόνονμιαεξήγηση:τησταθερήτηςεπιδίωξηνακαταργήσειτη μονιμότητα στο Δημόσιο στο πλαίσιο της απαξίωσης και της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα και των υπηρεσιών του στον πολίτη σε όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων.
Να τονισθεί ότι η ανανέωση των συμβάσεων στους ίδιους υπαλλήλους επί σειρά ετών γίνεται,όχιγιαναχρησιμοποιηθούν,χωρίςαξιοκρατικάκριτήρια,μηικανοίυπάλληλοι,όπως υπαινίχθηκε ο κ. Υπουργός κατά τη συζήτηση της 26ης/2 στη Βουλή, αλλά, αντίθετα, γιατί αυτοίέχουν αποδείξει τις ικανότητές τους στην κάλυψη των συγκεκριμένων θέσεων και έχουν υφάνει δεσμούς εμπιστοσύνης με τους δημότες, ιδίως σε δομές όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί,όπου παιδιάκαι γονείς χρειάζεται να αισθάνονταιασφάλεια μετο προσωπικό.
Το γεγονός ότι οι δήμοι, όταν καλούνται από το Υπουργείο να υποβάλουν αιτήματα για προσωπικόμέσωΑΣΕΠ,δενπεριλαμβάνουνπολλέςθέσειςπουκαλύπτονταιαπόπροσωπικό Ορ. Χρόνου, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη μόνιμων υπαλλήλων σε αυτές τις θέσεις. Σημαίνει απλώς ότι, μπροστά στον μικρό αριθμό των θέσεων που τους αναλογούν στον επικείμενοδιαγωνισμό,προτεραιοποιούνεκείνεςγιατιςοποίεςδενμπορούνναβρουνάλλες λύσεις (όπως κάνουν π.χ. στις κοινωνικές δομές που ως σήμερα χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ). Και όσο για την αναφορά του κ. Υπουργού στη δυνατότητα των Δήμων να πάρουν όσους υπαλλήλους θέλουν σε ανταποδοτικές θέσεις, δηλαδή που να πληρώνουν οι ίδιοι, είναι σαν να αγνοείότι οι συνεχώς μειούμενες κρατικές επιδοτήσεις προς τους δήμους δεν επαρκούν, μαζί με τα δημοτικά τέλη, για κάλυψη των οργανικών θέσεων.
Τέλος, να επισημάνουμε ότι η ουσιαστική απαγόρευση στους Δήμους να προσλάβουν προσωπικό ανάλογο με τις πραγματικές τους ανάγκες και η αναγκαστική καταφυγή σε εργαζόμενουςΙΔΟΧπουδενεξελίσσονταιούτειεραρχικά,ούτεμισθολογικά,δημιουργεί εργαζόμενους δύο ταχυτήτων, πλήττει την αυτονομία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και αντιβαίνει στην συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας των πολιτών έναντι του κράτους, ενώ δεν υπηρετεί το βέλτιστο συμφέρον των πολιτών.
Επειδή η διάταξη του άρ. 37 του ν. 4940/22 για υποχρέωση των δήμων να εφεσιβάλουν πρωτόδικες αποφάσεις που δίνουν το δικαίωμα στους δήμους να μεταβάλλουν σε τις συμβάσεις ΙΔΟΧ προσωπικού που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες σε ΙΔΑΧ καταργεί την αυτοτέλειακαι αυτονομία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
Επειδή οι εργαζόμενοι που προσφεύγουν στα δικαστήρια προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στουςδήμουςεπίσειράετώνέχονταςδημιουργήσεισχέσειςεκτίμησηςκαιεμπιστοσύνηςμε τους δημότες,
Επειδή η αποψίλωση του μόνιμου προσωπικού με τη μη αντικατάσταση των συνταξιοδοτούμενωνκαιτηναναίτιαδιατήρησητουκανόνα1:5στιςπροσλήψεις αντιβαίνει στο βέλτιστο συμφέρον των δημοτών,
Επειδήηύπαρξηυπαλλήλωνδύοταχυτήτων,τωνμονίμωνήμεσύμβασηΙΔΑΧκαιτωνΙΔΟΧ, παραβιάζει την συνταγματική αρχή της ισότητας των πολιτών έναντι του κράτους,
Επειδή είναι ομόφωνο αίτημα της ΚΕΔΑ και της ΠΕΔΑ να καταργηθεί η διάταξη Βορίδη και να επανέλθει στην κρίση των δήμων η αποδοχή ή μη πρωτόδικων αποφάσεων μετατροπής συμβάσεων ΙΔΟΧ σε ΙΔΑΧ,
Ερωτάταιοκ.Υπουργός:
- Θα καταργήσει το άρθρο 37 του ν. Βορίδη 4940/22 και θα ξαναδώσει στους δήμους τη δυνατότητα να λειτουργήσουν απρόσκοπτα και αυτόνομα;
- Θα δώσει αναδρομική ισχύ στη διάταξη κατάργησης, ώστε να σταματήσουν οι διώξεις κατά όσων δημοτικών αρχών αποφάσισαν να μην ασκήσουν έφεση στις πρωτόδικες αποφάσεις που αναγνώριζαν το δικαίωμα εργαζομένων στους δήμους να μετατρέψουν τις συμβάσεις τους σε Αορίστου Χρόνου;
Οιερωτώντεςβουλευτές Θεανώ Φωτίου
ΑναγνωστοπούλουΑθανασία(Σία) Ζεϊμπέκ Χουσεΐν
ΗλιόπουλοςΑθανάσιος(Νάσος) Τζανακόπουλος Δημήτριος ΤζούφηΜερόπη
ΤσακαλώτοςΕυκλείδης”.
