Μαρτυρία Κομοτηναίου φοιτητή για τα όσα διαδραματίστηκαν στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο ΑΠΘ

Μαρτυρία Κομοτηναίου φοιτητή για τα όσα διαδραματίστηκαν στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο ΑΠΘ.

17 Σεπτεμβρίου, 2022

Και ένας Κομοτηναίος φοιτητής, ο Αριστείδης Χατζηπέμου, είναι ένας από τους νέους και τις νέες που έζησαν τα όσα διαδραματίστηκαν στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Σε ανάρτησή του, περιγράφει “όσα βιώσαμε όλοι αληθινά”:

“Χθες το βραδύ παραβρέθηκα στην συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στην πλατεία της φιλοσοφικής σχολής στους χώρους του ΑΠΘ. Η είδηση πιθανόν να έχει γίνει γνωστή σε όλους σας, αλλά νοιώθω απαραίτητο να αναφέρω όσα βίωσα, όσα βιώσαμε όλοι αληθινά. Σε ανύποπτο χρόνο ενώ όλος ο κόσμος τραγουδούσε και χόρευε άρχισαν να ακούγονται κρότοι και μέσα σε δευτερόλεπτα η πλατεία είχε γεμίσει χημικά, δακρυγόνα. Αστυνομικοί χωρίς πρόφαση χωρίς αιτία χωρίς λόγο με μάσκες και δακρυγόνα παντού. Και κόσμος που απλά ήρθε να απολαύσει την συναυλία ενός καλλιτέχνη αναγνωρισμένου να τρέχει έντρομος για την ζωή του. Και κόσμος όλων των ηλικιών, ηλικιωμένοι, παιδία, φοιτητές, νέοι, νέες ακόμη και άτομα σε αναπηρικά αμαξίδια. Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ. Φοβήθηκα για τη ζωή μου. Γιατί; Για το ότι πήγα στην συναυλία ενός καλλιτέχνη που με εκφράζει προσωπικά, αλλά και όλων όσων παραβρέθηκαν, 5000 ατόμων τουλάχιστον; Και ξαφνικά τρόμος, δάκρυα εμετός, αίσθηση ασφυξίας, τάση λιποθυμίας. Να φοβάσαι μην σκοντάψεις, μην καταρρεύσεις και ποδοπατηθείς από τον υπόλοιπο κόσμο που σκέφτεται ακριβώς το ίδιο. Να τρέξουν να σωθούν. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί παρακολουθούσαμε ειρηνικά μια συναυλία; Γιατί αυτή η συναυλία ήταν στους χώρους του πανεπιστημίου; Γιατί αυτοί που παρακολουθούσαν είναι ενάντια στην ισχύουσα πολιτική; Εσείς θα μου πείτε. Ένα ξέρω. Δεν έχω ξαναφοβηθεί τόσο πολύ. Όχι μόνο για την δικιά μου ζωή αλλά και για τη ζωή της αδερφής μου, της κοπέλας μου, της ξαδέρφης μου που ήταν μαζί μου, που μέσα στον πανικό χαθήκανε και έτυχε να βρεθούνε τριγύρω από αστυνομική παρουσία και ανάμεσα σε ακόμη παραπάνω χημικά. Και εν τέλη ρωτάω: Ποιος ο λόγος της αστυνομίας; Η διατήρηση της δημόσιας τάξης; Η σύλληψη εγκληματιών και η διερεύνηση εγκλημάτων; Γιατί αυτό που φαίνεται είναι ακριβώς το αντίθετο. Ειλικρινά ντρέπομαι. Ντρέπομαι για την χώρα που έχω μεγαλώσει. Τέτοιο φόβο δεν έχω ξανανιώσει ούτε έχω ξαναδεί τριγύρω μου. Επιτέθηκαν επειδή πήγαμε να διασκεδάσουμε. Γιατί το ξέρεις πολύ καλά πια. Σήμερα ήμουν εγώ, ο επόμενος/η είσαι σίγουρα εσύ. Υ.Γ. Και φυσικά το αφήγημα των ελληνικών ειδησεογραφικών πρακτορείων και της ελληνικής αστυνομίας αναφέρει ρητά την μη χρήση χημικών από την αστυνομία και όχι τα γεγονότα όπως συνέβησαν, σε άλλη μια προσπάθεια συγκάλυψης της εγκληματικής τους αυτής επίθεσης”.