Το άρθρο, που παραθέτει λεπτομέρειες σχετικά με τις φυσικές ομορφιές του νησιού αλλά και τις δραστηριότητες που μπορεί να κάνει κάποιος κατά τη διάρκεια της παραμονής του, σημειώνει πως “για όποιον λόγο και αν έρθετε, ξέρετε ότι θα ξαναρθείτε”!
Η συντάκτρια του άρθρου, Λίζα Μόροου, αναφέρει πως “το νησί αποτελεί πόλο έλξης για τους οικοτουρίστες” και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη ποικιλομορφία του, διαθέτοντας καταπράσινα δάση, ποτάμια, καταρράκτες και βουνό, διερωτώμενη με νόημα: “Ποιος χρειάζεται την πολυτέλεια όταν υπάρχει ένας κολπίσκος που παίζει μια…Συμφωνία έξω από το παράθυρό σας;”.
Πάντως, λαμβάνοντας υπ’ όψη τη συμβουλή μιας ντόπιας επιχειρηματία, “προειδοποιεί” πως “η Σαμοθράκη χρειάζεται νεαρά πόδια για περπάτημα”.
Μπορεί λοιπόν οι περισσότεροι που επισκέπτονται το νησί, και κυρίως που μένουν σε κάμπινγκ, να είναι μεταξύ 20 και 30 ετών, ωστόσο εύκολα βρίσκει κανείς και μεγαλύτερες ηλικίες, οι οποίες “έρχονται για να ζήσουν μια πιο ανενόχλητη και πιο αδιάλυτη θέα της Ελλάδας”.
Οι καταρράκτες
Περιγράφοντας τους καταρράκτες της Σαμοθράκης, το άρθρο σημειώνει πως “οι γυμνοί χίπις φαίνονται σαν νύμφες του νερού που γλιστρούν μπροστά από ντυμένους κολυμβητές με απορία. Περπατούν μέσα στο νερό με λιγοστά πράγματα στοιβαγμένα στα κεφάλια τους, προτού σκαρφαλώσουν απέναντι και ανέβουν σε έναν βράχο για να πέσουν σε μια φυσική πισίνα. Στα μισά της όψης του βράχου υπάρχει ένα σχοινί δεμένο σε ένα δέντρο. Οι γενναίοι αιωρούνται σαν τον Ταρζάν πριν τορπιλιστούν στα παγωμένα νερά που βρίσκονται από κάτω“.
Περιγράφοντας τα σημεία πεζοπορίας ανάμεσα στους καταρράκτες, η Μόροου επισημαίνει πως “οι μοντέρνες νεαρές επιχειρούν την ανάβαση ντυμένες μόνο με μπικίνι και αθλητικά παπούτσια, αλλά τα μποτάκια πεζοπορίας είναι χρήσιμα”, και συμπληρώνει αναφερόμενη σε μία συγκεκριμένη διαδρομή: “Μια σύντομη τελική κατάβαση αποκαλύπτει την ανταμοιβή σας: ένα λαμπερό ιριδίζον πράσινο σώμα νερού. Λιβελούλες με μπλε σώμα και μαύρα φτερά, που η καθεμία έχει μία μόνο κίτρινη κουκκίδα, φεύγουν μακριά πετώντας παράλληλα με την επιφάνεια καθώς οι άνθρωποι συνεχίζουν ανενόχλητοι τα τελετουργικά τους”.
Η Μόροου προειδοποιεί επίσης τους αναγνώστες που ενδιαφέρονται να κάνουν ορειβασία στα απόκρημνα σημεία της Σαμοθράκης, να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί: “Θυμηθείτε, είστε μόνοι σας αν κάτι πάει στραβά”.
Παρ΄όλα αυτά αναφέρει πως το νησί έχει ενδιαφέρον και για τους λιγότερο ενεργητικούς, οι οποίοι μπορούν να πάνε για μπάνιο στις παραλίες ή να κάνουν βαρκάδα, ενώ δεν παραλείπει να περιγράψει και μύθους της Σαμοθράκης.
Στο άρθρο γίνεται ιδιαίτερη μνεία και στα κατσίκια του νησιού, που όπως λέει η Μόροου, “υπάρχουν παντού”. “Οι ντόπιοι έχουν περισσότερους από είκοσι διαφορετικούς τρόπους για να προετοιμάσουν την κατσίκα. Είτε μαγειρεμένη στον φούρνο με δαμάσκηνα, μαριναρισμένη με κόκκινο κρασί, ή πνιγμένη σε κυδώνι, σχεδόν όλα στο μενού εκτρέφονται, καλλιεργούνται ή φτιάχνονται από τους ανθρώπους που σας εξυπηρετούν”, προσθέτει για το φαγητό του νησιού, ενώ αναφέρει πως υπάρχουν και χορτοφαγικές σπεσιαλιτέ.
Κλείνοντας το άρθρο σημειώνει πως οι τουρίστες που επισκέπτονται το νησί κουρασμένοι και με προβλήματα, μετά από μία εβδομάδα φεύγουν ξανά νέοι…!
