Κούνιες: Έθιμο του Αϊ Γιωργιού στη Γρατινή Κομοτηνής

Ένα έθιμο που αναβιώνει κάθε χρόνο τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου στη Γρατινή Κομοτηνής, είναι να φτιάχνουν κούνιες δεμένες με σχοινιά στα χοντρά κλαδιά των μεγάλων δέντρων. Στην τοποθεσία “Πλατανούδια”, κάτω από τα μεγάλα πλατάνια, αγόρια και κορίτσια του χωριού έφτιαχναν κούνιες, γιορτάζοντας τον ερχομό του καλοκαιριού. Όλοι ήταν χαρούμενοι και αισιόδοξοι· χαρούμενοι γιατί τα κρύα του χειμώνα τελείωναν, και αισιόδοξοι για μια καλή σοδειά παρά τις δυσκολίες που θα είχαν στις αγροτικές εργασίες τους. Οι κούνιες που έφτιαχναν ήταν δύο ειδών.

Η κλασική κούνια, την οποία έφτιαχναν κάτω από ένα μεγάλο δέντρο σε χοντρό κλαδί. Περνούσαν τα σχοινιά και έδεναν ένα πλατύ ξύλο αρκετά χοντρό για κάθισμα, πάνω στο οποίο έβαζαν το μαξιλάρι. Ο άλλος τύπος κούνιας, είναι η διπλή κούνια ή “πουδαρτιά” όπως την έλεγαν, ιδιαίτερης κατασκευής, γιατί οι αναβάτες στηρίζονταν στα πόδια και με τα χέρια έπιαναν τα σχοινιά· και οι δύο έπρεπε να είναι πάνω στην κούνια, ο ένας αντίκρυ από τον άλλον. Η “πουδαρτιά” δενόταν σε δύο κλαδιά και βέβαια με διπλά σχοινιά. Η αιώρηση-κούνημα για τον νέο ή τη νέα, τελείωνε προσπαθώντας να πάει ψηλότερα, και εύχονταν στον αναβάτη όλοι μαζί φωνάζοντας με τη χαρακτηριστική φράση “τόοοσα τα καπνά, τόοοσα τα κατσίκια, τόοοσα τα πρόβατα, τόοοσα και τα βαμβάκια…” – οι ευχές ήταν ανάλογες με τις ασχολίες των οικογενειών τους. Στη διατήρηση του εθίμου συνέτεινε και το ότι είχε ψυχαγωγικό χαρακτήρα, στοιχείο ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τους στερημένους νέους της εποχής εκείνης, που το έβλεπαν σαν μια ευκαιρία διασκέδασης μεταξύ τους.