Διοικητικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της Περιφερειακής Ενότητας Ροδόπης, η Κομοτηνή είναι χτισμένη στο βόρειο τμήμα της ομώνυμης πεδιάδας.
Αρχικός πυρήνας της πόλης υπήρξε ένας σταθμός της Eγνατίας οδού, που πρέπει να ιδρύθηκε στα χρόνια του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α’ (4ος αιώνας μ.Χ.).
Γύρω από το σταθμό δημιουργήθηκε κατά τους Bυζαντινούς Xρόνους ο μικρός οικισμός των Kουμουτζηνών (Κομοτηνών), ο πληθυσμός του οποίου αυξήθηκε αρκετά μετά την καταστροφή της γειτονικής Mοσυνουπόλεως, το 13ο αιώνα.
Στα χρόνια της Tουρκοκρατίας ο οικισμός, που ονομαζόταν Γκουμουλτζίνα (Γκουμουρτζίνα), έγινε σταδιακά η σπουδαιότερη πόλη της περιοχής.
Στο β’ μισό του 19ου αιώνα η πόλη ανέπτυξε έντονη οικονομική δραστηριότητα ως κέντρο της ευρύτερης περιοχής, όπου ανθούσαν η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Η Κομοτηνή, που εντάχθηκε οριστικά στην ελληνική επικράτεια το Μάιο του 1920 και δέχτηκε μεγάλο αριθμό προσφύγων κατά τα έτη 1922-1923, γνώρισε οικονομική και πολιτισμική πρόοδο τις τελευταίες δεκαετίες χάρη στη λειτουργία του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, την εγκατάσταση βιομηχανικών μονάδων και την πραγματοποίηση έργων υποδομής στην ευρύτερη περιοχή.
Τα ερείπια του βυζαντινού κάστρου
Στο κέντρο της σύγχρονης πόλης σώζονται περιορισμένα τμήματα του βυζαντινού κάστρου της Κομοτηνής.
Το κάστρο ανεγέρθηκε κατά τους Πρωτοβυζαντινούς Χρόνους (4ος αιώνας μ.Χ.) από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α’ (379-395 μ.Χ.) σε θέση υψηλής στρατηγικής σημασίας, καθώς ελέγχει τη μία από τις τρεις εξόδους της οροσειράς της Ροδόπης προς το Αιγαίο.
Το κάστρο καταστράφηκε μερικώς από τους Τούρκους κατά την άλωση της πόλης το 1363, ενώ το 1910 οι Βούλγαροι κατεδάφισαν τους πύργους και μεγάλο μέρος του.
Το κάστρο ήταν τετράπλευρο, με τέσσερις εισόδους και δεκαέξι πύργους, περιέκλειε δε τον οικισμό των Κουμουτζηνών.
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα στο in.gr…
