Την Τετάρτη 8 Μαρτίου και ώρα 9:30 π.μ. έχει προσδιοριστεί η εκδίκαση στο Πρωτοδικείο Ροδόπης της αίτησης Ασφαλιστικών Μέτρων των υπό απόλυση καθαριστριών του “Σισμανόγλειου” Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής.
Εν όψει, δε, και της πανελλαδικής απεργίας-διαμαρτυρίας για τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών η “Αυτόνομη Παρέμβαση Υγειονομικών Ροδόπης”, διαμηνύει:
“Οι 57 νεκροί του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, στην πλειονότητα τους νέοι και νέες, είναι θύματα μιας ανάλγητης και επικίνδυνης πολιτικής. Μιας πολιτικής που αποψίλωσε και εν τέλει διέλυσε τις δημόσιες σιδηροδρομικές συγκοινωνίες προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων. Που αδιαφόρησε για συστήματα και κανονισμούς ασφαλείας απαξιώνοντας στην πράξη ακόμη και την ανθρώπινη ζωή, προκειμένου να διατηρηθούν τα κέρδη των ιδιωτών αλλά και τα δημόσια έσοδα να διατεθούν στις απ΄ ευθείας αναθέσεις των ημετέρων. Το «ατύχημα» στα Τέμπη αποκάλυψε την αλήθεια του επιτελικού κράτους. Όπως απέδειξε ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε την πανδημία, την ενεργειακή κρίση, και την εκτίναξη των τιμών, πρόκειται για ένα κράτος που λειτουργεί ως διαχειριστής και μεσολαβητής ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Πρόκειται για ένα έγκλημα του «επιτελικού κράτους», της συστηματικής διάλυσης του Δημοσίου, της γενικευμένης διαφθοράς και της εκχώρησης κρίσιμων δομών του στην ιδιωτική κερδοσκοπία. Βιώσαμε τις τραγικές συνέπειες αυτών των πολιτικών στην πανδημία με τους χιλιάδες νεκρούς ως αποτέλεσμα της συστηματικής αδιαφορίας για το ΕΣΥ, όπου ο πολυδιαφημισμένος και υποτίθεται καινοτόμος ιδιωτικός τομέας λιποτάκτησε από τη μεγάλη μάχη περιοριζόμενος στα κέρδη από τα υπέρογκα νοσήλεια που απλόχερα τους χάριζε το επιτελικό κράτος. Επαναλήφθηκε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα. Ας μην επιτρέψουμε να τριτώσει το κακό για να επιδιώξουμε μια διαφορετική πολιτική που θα αξιολογεί ως προτεραιότητα την ανθρώπινη ζωή κι όχι τα κέρδη των ιδιωτικών εταιρειών που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο. Οφείλουμε να δούμε πως μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον της αναξιοκρατίας και τη γενικευμένης διαφθοράς αναδύθηκε κι ένα άλλος κόσμος, ελπίδας. Αυτός της οργανωμένης συλλογικής δράσης των εργαζομένων και των συνδικάτων. Των συνδικάτων που απαξιώθηκαν και λοιδορήθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά που εδώ, όπως και πριν, στην πανδημία, ανέδειξαν έγκαιρα τους κινδύνους και νοιάστηκαν για τις ζωές των ανθρώπων, αγωνίστηκαν για αυτές, για να βρεθούν αντιμέτωποι με τις απαγορεύσεις και τις διώξεις του υπουργού Εργασίας Κ. Χατζηδάκη”.
