Ίδρυση πανεπιστημίων Αγροτικής Ανάπτυξης & Οικονομίας, και Τουριστικής Διαχείρισης & Προβολής, προτείνει ο Μακάριος Λαζαρίδης

Μια πρόταση για το μέλλον του δημοσίου διαλόγου που – όπως θεωρεί – θα είχε θετικό αντίκτυπο στα εκπαιδευτικά πράγματα, διατύπωσε ο Βουλευτής Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας Μακάριος Λαζαρίδης κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων με τίτλο «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις».

Συγκεκριμένα ο κ. Λαζαρίδης πρότεινε «την ίδρυση Πανεπιστημίου Αγροτικής Ανάπτυξης και Οικονομίας – και όχι μεμονωμένων σχολών ή τμημάτων – με δεδομένο ότι ήδη η Κυβέρνηση επενδύει στον πρωτογενή τομέα, αλλά και ένα αντίστοιχο για την Τουριστική Διαχείριση και Προβολή».

Η σκέψη αυτή, κατά τον κ. Λαζαρίδη, εντάσσεται στη συνολική φιλοσοφία του νέου εκπαιδευτικού συστήματος που φέρνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, το οποίο «κάνει τα παιδιά μας να μπορούν να αγγίξουν πιο εύκολα τα όνειρά τους. Μετατρέπουμε τα σχολεία σε ζωντανές κοιτίδες γνώσεις. Σε δεξαμενές αναγνώρισης ταλέντου και δεξιοτήτων. Σε θερμοκήπια καλλιέργειας πολιτικά ορθών νοοτροπιών».

Ο κ. Λαζαρίδης ανέδειξε τις θετικές πρόνοιες του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου, το οποίο, όπως ανέφερε, «ικανοποιεί την ευρύτερη ανάγκη για προσαρμογή στις νέες απαιτήσεις, δίνει όλα τα εφόδια και ταυτόχρονα καλλιεργεί όλες τις αρετές, τις αρχές και τις αξίες που πρέπει να έχει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος στη σημερινή εποχή. Πρόκειται για ένα γνήσια μαθητοκεντρικό σχέδιο νόμου. Προσαρμόζει το σχολείο στις ανάγκες του μαθητή και όχι το μαθητή στις ανάγκες του σχολείου».

Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, υπογράμμισε, «οραματίζεται και υλοποιεί ένα νέο σχολείο» και «διατρέχει συνεκτικά τις ανάγκες όλων των βαθμίδων εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Με αλλαγές που αρχίζουν από το νηπιαγωγείο, όπως η εισαγωγή νέων θεματικών και η εισαγωγή δραστηριοτήτων στα αγγλικά και φτάνουν μέχρι τις εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση».

Παράλληλα, τόνισε ότι «οι πρόνοιες που συζητάμε σήμερα είναι σαν το κουδούνι του σχολείου που σε κάποιους ηχεί ως ενοχική υπενθύμιση για τις αβελτηρίες τους και σε άλλους ως το ξεκίνημα μια νέας πορείας προς την αριστεία».

Οι ενστάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όπως εξήγησε, «είναι ταυτισμένες με το παλιό, το αναχρονιστικό, το στείρο, το στάσιμο, το μη προοδευτικό. Αυτά δηλαδή που εκπροσωπεί διαχρονικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκφράζουν ένα σύστημα που βυθίζεται. Ένα σύστημα μέσα από το οποίο εξυπηρετούνται μόνο μικροκομματικές σκοπιμότητες. Όπως τότε που με το παραμικρό στο όνομα της Δημοκρατίας οι καταλήψεις αποτελούσαν τρόπο πολιτικής πίεσης και εκβιασμού, καθώς στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων τίποτα δεν είχαν να κάνουν με ζητήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας. Όπως τότε που η ΑΣΟΕΕ και το Α.Π.Θ. ήταν συχνά πυκνά στα δελτία ειδήσεων όχι για τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις αλλά γιατί ήταν άντρα παραβατικότητας. Ένα σύστημα που υπερασπίζεται την κουλτούρα της ήσσονος προσπάθειας, που αντιμετωπίζει την Αριστεία ως ρετσινιά και την αξιολόγηση ως κάποιου είδους μεσαιωνικού βασανιστηρίου για τους αξιολογούμενους».

Ολόκληρη η ομιλία του κ. Λαζαρίδη:

“Κυρία Υπουργέ.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Θα ξεκινήσω με δύο πολύ απλές παραδοχές με τις οποίες δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς ουσιαστικά.

Παραδοχή πρώτη: Όλα είναι θέμα παιδείας.

Παραδοχή δεύτερη: Η προσαρμοστικότητα αποτελεί χαρακτηριστικό ευφυίας.

Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά μπορεί να είναι χιλιοειπωμένα, όμως σίγουρα δεν είναι αυτονόητα για τα εκπαιδευτικά μας πράγματα.

Σίγουρα, ένα εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να αποσκοπεί στην εξασφάλιση ουσιαστικής παιδείας, και σίγουρα, η προσαρμοστικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό, το οποίο ειδικά στους καιρούς που ζούμε, οφείλει να είναι στην πρώτη γραμμή.

Εξηγούμαι:

Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έδειξε σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση εξαιρετικά αντανακλαστικά. Προσάρμοσε όλα τα πεδία πολιτικής στις ανάγκες που δημιούργησε η πανδημία. Το σύστημα υγείας εκσυγχρονίστηκε, το Κράτος απέκτησε ψηφιακή διακυβέρνηση και η Παιδεία συνέχισε τη λειτουργία της σε όλες τις βαθμίδες τόσο ψηφιακά όσο και με τη φυσική παρουσία των μαθητών και φοιτητών. Και έτσι μπήκε και ένα τέλος στη λογική του χαμένου εξαμήνου που λειτουργούσε ως άλλοθι για διαφόρων τύπου ομηρίες.

Το παρόν σχέδιο νόμου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ικανοποιεί την ευρύτερη ανάγκη για προσαρμογή στις νέες απαιτήσεις, δίνει όλα τα εφόδια και ταυτόχρονα καλλιεργεί όλες τις αρετές, τις αρχές και τις αξίες που πρέπει να έχει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος στη σημερινή εποχή.

Πρόκειται για ένα γνήσια μαθητοκεντρικό σχέδιο νόμου.

Προσαρμόζει το σχολείο στις ανάγκες του μαθητή και όχι το μαθητή στις ανάγκες του σχολείου.

Πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου που διατρέχει συνεκτικά τις ανάγκες όλων των βαθμίδων εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Με αλλαγές που αρχίζουν από το νηπιαγωγείο, όπως η εισαγωγή νέων θεματικών και η εισαγωγή δραστηριοτήτων στα αγγλικά και φτάνουν μέχρι τις εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ένα σχέδιο νόμου που οραματίζεται και υλοποιεί ένα νέο σχολείο.

Ένα σχολείο που σηματοδοτεί την ανεπιστρεπτί αναχώρηση από την εποχή της στείρας γνώσης και της παπαγαλίας και την άφιξη στην εποχή της κριτικής σκέψης, της δημιουργικότητας, της πρωτοβουλία και της ενσυναίσθησης.

Που καλλιεργεί τις αξίες της οικολογικής συνειδητοποίησης, της κοινωνικής ευθύνης μέσα από την εμπέδωση των αξιών του εθελοντισμού, της οδικής ασφάλειας και του σεβασμού της διαφορετικότητας.

Που προωθεί την ευρύτερη καλλιέργεια και τη σφαιρική μόρφωση μέσα από το «κόντρα» μάθημα.

Που προάγει την αξιολόγηση ως αξία. Μια αξιολόγηση βασισμένη στο τρίπτυχο, προγραμματισμός, αυτοαξιολόγηση και εξωτερική αξιολόγηση.

Που αντιμετωπίζει τη μάστιγα της ενδοσχολικής βίας με τη θεσμοθέτηση του συμβούλου σχολικής ζωής.

Που ενισχύει την αριστεία μέσα από  την έννοια της διαρκούς αυτοβελτίωσης των πρότυπων σχολείων και την πειραματική γνώση και τα νέα εκπαιδευτικά εργαλεία των πειραματικών σχολείων. 

Που οργανώνει αποτελεσματικότερα τη στελέχωση των σχολικών μονάδων μέσα από την πρόβλεψη για διπλή μοριοδότηση για όσους εκπαιδευτικούς βρίσκονται σε δυσπρόσιτες περιοχές, διορθώνοντας έτσι χρόνιες παθογένειες.

Που δίνει νέα δυναμική στα Πανεπιστήμια μέσα από την προώθηση  της εξωστρέφειας των Ελληνικών Α.Ε.Ι., με την ίδρυση ξενόγλωσσων προγραμμάτων και τη συνεργασία με Α.Ε.Ι. του εξωτερικού.

Και επειδή θεωρώ ότι οφείλουμε να συνεισφέρουμε με νέες ιδέες, από την πλευρά μου θα ήθελα να διατυπώσω για το μέλλον του δημοσίου διαλόγου μια πρόταση η οποία θεωρώ ότι θα είχε θετικό αντίκτυπο στα εκπαιδευτικά πράγματα.

Προτείνω, λοιπόν, την ίδρυση Πανεπιστημίου Αγροτικής Ανάπτυξης και Οικονομίας – και όχι μεμονωμένων σχολών ή τμημάτων – με δεδομένο ότι ήδη η Κυβέρνηση επενδύει στον πρωτογενή τομέα, αλλά και ένα αντίστοιχο για την Τουριστική Διαχείριση και Προβολή.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Συνολικά, αυτό που συζητάμε σήμερα είναι ένα σχέδιο νόμου, για το οποίο όλες οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης δικαιολογούνται.

Όχι, μην σκεφτεί κανείς ότι θα στραφώ ξαφνικά εναντίον του σχεδίου νόμου. Άλλωστε, μόλις απαρίθμησα τις θετικές του πρόνοιες.

Όταν λέω δικαιολογούνται είναι γιατί οι πρόνοιες που συζητάμε σήμερα είναι σαν το κουδούνι του σχολείου που σε κάποιους ηχεί ως ενοχική υπενθύμιση για τις αβελτηρίες τους και σε άλλους ως το ξεκίνημα μια νέας πορείας προς την αριστεία.

Είναι γιατί οι ενστάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι ταυτισμένες με το παλιό, το αναχρονιστικό, το στείρο, το στάσιμο, το μη προοδευτικό. Αυτά δηλαδή που εκπροσωπεί διαχρονικά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εκφράζουν ένα σύστημα που βυθίζεται. Ένα σύστημα μέσα από το οποίο εξυπηρετούνται μόνο μικροκομματικές σκοπιμότητες. Όπως τότε που με το παραμικρό στο όνομα της Δημοκρατίας  οι καταλήψεις αποτελούσαν τρόπο πολιτικής πίεσης και εκβιασμού, καθώς στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων τίποτα δεν είχαν να κάνουν με ζητήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Όπως τότε που η ΑΣΟΕΕ και το Α.Π.Θ. ήταν συχνά πυκνά στα δελτία ειδήσεων όχι για τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις αλλά γιατί ήταν άντρα παραβατικότητας.

Ένα σύστημα που υπερασπίζεται την κουλτούρα της ήσσονος προσπάθειας, που αντιμετωπίζει την Αριστεία ως ρετσινιά και την αξιολόγηση ως κάποιου είδους μεσαιωνικού βασανιστηρίου για τους αξιολογούμενους.

Που αντικατοπτρίζει μια εκπαιδευτική αντίληψη που εξαντλούσε τη μεταρρυθμιστική της ορμή στην κατάργηση της πρωινής προσευχής, τη δυνατότητα απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των θρησκευτικών και την εναγώνια αναζήτηση του ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος για να αναλάβει την αυτοπροστασία  του πανεπιστημίου απέναντι στις καταλήψεις του Ρουβίκωνα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Εμείς, πρεσβεύουμε το ακριβώς αντίθετο. Δημιουργούμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο κάνει τα παιδιά μας να μπορούν να αγγίξουν πιο εύκολα τα όνειρά τους.

Μετατρέπουμε τα σχολεία σε ζωντανές κοιτίδες γνώσεις. Σε δεξαμενές αναγνώρισης ταλέντου και δεξιοτήτων. Σε θερμοκήπια καλλιέργειας πολιτικά ορθών νοοτροπιών.

Κάνουμε μια επένδυση μακροπρόθεσμη. Μακριά από τη λογική του προσπορισμού βραχυπρόθεσμων κομματικών ωφελημάτων.

Μια επένδυση όμως τα αποτελέσματα της οποίας θα δρέψουμε σε μερικά χρόνια από τώρα. Όταν εμείς οι ίδιοι μπορεί να μην είμαστε εδώ.

Αυτό, όμως, που εξασφαλίζουμε σήμερα είναι ότι εκείνες και εκείνοι που θα βρίσκονται εδώ στη θέση μας, θα είναι πιο υπεύθυνοι, πιο καταρτισμένοι και πιο πολιτικά σκεπτόμενοι από εμάς.

Και αυτό γιατί θα έχουν τελειώσει αυτό το σχολείο τη δημιουργία του οποίου εμείς σήμερα νομοθετούμε.

Σας ευχαριστώ”.