Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ | Ποίημα της Μαρίας Πασχάλη

Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ | Ποίημα της Μαρίας Πασχάλη*

Του Κωνσταντίνου η διαταγή εξετελέσθη.

το ύψος φάνταζε μικρότερο σ’ ιστορικές σελίδες.

η ακμή της, καλπάζει, βρυχάται από Ελληνισμό

πνίγεται από Ελληνισμό

πνίγει τον Έλληνα

με αύρα δυνατή, ηχηρή,

επανάσταση μυαλού στιγμιαία

επανάσταση καρδιάς, πηγαία.

ο σοβάς σε πρόσωπα μαρτυρικά

δεν μπόρεσε να επιβιώσει, ασφυκτιά πανικόβλητος

δίνει τέλος στην υφή του

σε πρόσωπα αθώα και μεγαλοπρεπή

θέση η προσκόλληση δεν έλαβε, δεν μπόρεσε, δεν κράτησε.

πολυελαίους τόσο δα μικρούς, δεν είχα φανταστεί

κι ας ήταν γιγάντια θεριά εμπρός μας.

τείχη ανυπέρβλητα ανδρειωμένα

τείχη φυλάκια αιματηρών κραυγών

τείχη ανεξέλεγκτων επιδρομών στον γλαφυρό ιππόδρομο

δυο τρεις Βένετοι τριγύρω,

τρεις δυο Πράσινοι κοντά μας

επισκίασαν διαλόγους κοφτερούς

σε πλέον γαλήνια πρασινάδα με συντριβανάκια να ποτίζουν το πονεμένο έδαφος, το αδικημένο, το επιφανειακά καλοαναθρεμενο. πεινάει αυτό το δάπεδο, διψάει

και δεν κλαίει, παρά μόνο η Μονή των Βλαχερνών και

όχι πολύ,

έναν ελάχιστο Βόσπορο αφήνει να ξεφύγει

κι εμείς ανέμελα απολαμβάνουμε τη διαδρομή κάτω απ’ τις κολοσσιαίες γέφυρες, με άνετα γυαλιά, να μη φανούν τα δάκρυά μας, απ’τον Ζωοδόχο ήλιο.

Η σκέπη της, ανασήκωσε το πετσί μου σε βαθμό ανατριχίλας

και

ξεσήκωσε το εσωτερικό μου είναι

σε μια ανακούφιση κι ελπίδα, που τα χέρια τα ευλαβικά της ανύψωσης, ήταν γέννημα από ελληνίδα μάνα. και το φιλημένο χώμα δεν ήταν ποτισμένο, παρά μόνο ελληνικά.

Η βασιλεύουσα ζει και βασιλεύει.

Εις το επανιδείν καλή μου, σε ένα ακόμα ταξίδι για εσένα και το δέος που φιλότιμα κερνάς.

* Η Μαρία Πασχάλη είναι φοιτήτρια του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δ.Π.Θ.