Η Ελλάδα γιόρτασε τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας της δηλώνοντας άνευ όρων “αφοσίωση” σε μια υπερδύναμη

Το αν αυτή η πολιτική, την ώρα που διαμορφώνεται μια νέα τάξη πραγμάτων, αντανακλά τη συλλογική μας βούληση, αν συνιστά ρεαλισμό και μονόδρομο εθνικής επιβίωσης, αν συνιστά “μια κάποια λύση”, μπορεί να το αξιολογήσει ο καθένας με τα δικά του κριτήρια αξιοπρέπειας. Κανένα κόμμα, δυστυχώς, σήμερα δεν έχει διατυπώσει μια αξιοπρεπή πρόταση ή στρατηγική εθνικής ανεξαρτησίας, έστω μακροπρόθεσμη. Πρέπει λοιπόν κάποτε και εμείς οι πολίτες – που χειροκροτάμε ή ασκούμε κριτική, που συμμετέχουμε ή απέχουμε, που φοβόμαστε ή τολμάμε, που ψηφίζουμε ή μουτζώνουμε – να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας γι’ αυτό το ιστορικό κατάντημα της χώρας μας.