Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος εν όψει Διακομματικής: “Έχουσι γνώσιν οι φύλακες”

Για “λαθεμένα πρώτα βήματα” της διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για την ανάπτυξη της Θράκης, και για “φημολογούμενες θεσμικές παρεμβάσεις της επιτροπής, που επιγνώστως ή ανεπιγνώστως θα διχάσουν, δεν θα ενώσουν, και θα μας ρίξουν σε επικίνδυνες εθνικές και πολιτικές ατραπούς”, μίλησε ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ.κ. Άνθιμος κατά το κήρυγμά του στη σημερινή Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Παναγίας Ελευθερώτριας Διδυμοτείχου όπου συλλειτούργησε με τον οικείο Επίσκοπο κ.κ. Δαμασκηνό στο πλαίσιο των αποκαλυπτηρίων της προτομής του πρώην Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Κυρού Νικηφόρου Αρχαγγελίδη.

Συγκεκριμένα, το σχετικό απόσπασμα του κηρύγματος του Μητροπολίτη Ανθίμου, έχει ως εξής:

“Οἱ τέσσερεις Μητροπολίτες τῆς Θράκης ὁμιλοῦμε, γράφουμε καὶ «περιάγουμε τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν» ἐπαιτοῦντες γιὰ τὸ δημογραφικό μας πρόβλημα. Πρόβλημα ποὺ ἤδη πυορροεῖ καὶ εἶναι τόσο ἐθνικό, ὅσο κοινωνικὸ ἀλλὰ καὶ οἰκονομικό.

Ἐξηγοῦμε, urbi te orbi, τὴν ἐρρωμένη μας ἀντίδραση στὴν ἰδέα τῆς ἐγκαταστάσεως προσφύγων καὶ παράτυπων μεταναστῶν ἀνατολικὰ τοῦ Νέστου, ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, θὰ «παρέχουν πράγματα» στὴν Πατρίδα μας καὶ οἱ ἀλλαχοῦ ἐγνωσμένες φονταμενταλιστικὲς πράξεις τους θὰ χρεωθοῦν ἀδίκως στοὺς ὁμοθρήσκους τους συμπατριώτες μας θρακιῶτες μουσουλμάνους, μὲ τοὺς ὁποίους διατόρως καὶ ἐμπράκτως διακηρύττουμε, τὴν δομημένη ἐμπιστοσύνη ποὺ ἔχουμε ἐπιτύχει ὕστερα ἀπὸ δεκαετίες.

Οἱ τέσσερεις Μητροπολίτες, χαιρετίσαμε μὲ κοινὴ ἐπιστολή, τὴν τεράστιας σημασίας πρωθυπουργικὴ σύσταση τῆς Διακομματικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Βουλῆς γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς Θράκης, ὅμως, στενοχωρούμεθα μὲ τὴν ἀποτίμηση τῶν πρότριτα βηματισμῶν της, ὡς λαθεμένων.

Ἀνησυχοῦμε τὸ ἴδιο μὲ τοὺς Μουφτῆδες, γιὰ τὶς φημολογούμενες θεσμικὲς παρεμβάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς, ποὺ ἐπιγνώστως ἢ ἀνεπιγνώστως θὰ διχάσουν, δὲν θὰ ἑνώσουν καὶ θὰ μᾶς ρίξουν σὲ μιὰ προτροπάδην πορεία σὲ ἐπικίνδυνες ἐθνικὲς καὶ πολιτικὲς ἀτραπούς.

Πολλά, «εὖ τε καὶ καλῶς κείμενα», συνέβησαν στὴ Θράκη, ἀπὸ τὴν δημοσίευση τοῦ προηγουμένου Διακομματικοῦ Πορίσματος τοῦ 1992 καὶ ποιὸς θὰ ἀναδεχθεῖ τὸν ἐγκέλαδο τῆς ἀνατροπῆς τους, ἀντὶ νὰ ὑποδυθεῖ τὴν ἱστορικὴ δόξα τῆς βελτιώσεώς του; Τόσο οἱ χριστιανοὶ ὅσο καὶ οἱ μουσουλμάνοι τῆς Θράκης εἴχαμε νὰ ἐπιλέξουμε «δυοῖν θάττερον»: τὴν παράλληλη περπατησιὰ σὲ ἀποκλίνοντες δρόμους, εὐάλωτους σὲ ἀνατολικὰ κούρσα, ἢ τὸν ἀμετεώριστο καὶ ἀκλινὴ βηματισμὸ χωρὶς διακρίσεις μέσα στὴν ἑλληνικὴ καὶ εὐρωπαϊκὴ πραγματικότητα. Καὶ ἐπιλέξαμε τὸ δεύτερο.

Ποιὸς θὰ προτείνει, τώρα, τὴν κατεδάφιση τοῦ ἡράκλειου αὐτοῦ ἄθλου; Ποιὸς θὰ καθέξει τὸν ρόλο πυρπολητή; Ποιὸς θὰ χτίσει κάστρα στὴν ἄμμο;

Καὶ κλείνω, διερωτώμενος καὶ πάλι: θὰ ξεχωρίσει κάποιος τὰ παραπάνω θέματα καὶ πληθὺν ἀκόμα σχετικῶν, σὲ ἐθνικά, σὲ κοινωνικά ἢ σὲ οἰκονομικά; Θὰ θεωρήσει κάποιος εἰσπήδηση σὲ ἀλλότρια χωράφια, τὴν ἀγωνία, τῶν ἑλλήνων Ἐπισκόπων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἑλλήνων Μουφτήδων τῆς Θράκης, γιὰ τὶς «παρεμβολὲς πονηρευομένων»; Οἱ ὁποῖες, ἤ ἐπιδιώκουν κόλουρη σύνθεση τῆς ζεούσης πραγματικότητος ἢ ἐρείδονται ἐπὶ ἀναληθῶν προϋποθέσεων ἢ ἐπιδιώκουν λύσεις ἐμβαλωματικές.

Καὶ βέβαια, περὶ ὅλων αὐτῶν, ὁπωσδήποτε ἀγρυπνοῦν φρυκτωροῦντες οἱ ἐκλεγμένοι ἄρχοντές μας «ὡς λόγον ἀποδώσοντες» στὸ Θεό, στὸ λαὸ καὶ στὴν ἱστορία, καὶ στὰ χέρια τους ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα τὸ ἀμετεώριστο μέλλον τῶν παιδιῶν μας καὶ τοῦ τόπου μας.

Ἐπιτρέψατε, ὅμως, παρακαλοῦμε, καὶ στοὺς πνευματικούς σας διακόνους νὰ ἀγωνιοῦμε προσευχόμενοι καὶ νὰ ἐκφραζόμαστε προβληματιζόμενοι «ὑπὲρ πάντων ὑμῶν»”.