Στον απόηχο της πρόσφατης παρουσίασης στην Κομοτηνή του νέου νοσοκομείου της πόλης, από στελέχη του Ιδρύματος “Σταύρος Νιάρχος” το οποίο και χρηματοδοτεί το έργο με δωρεά 105 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά και σχετικά με την είδηση ότι “φαίνεται ότι κλείνει ο κύκλος” του Γιώργου Φιλιππίδη στη Διοίκηση του Νοσοκομείου, παραθέτουμε ορισμένα σχόλια του εκπροσώπου της «Αυτόνομης Παρέμβασης Υγειονομικών» του Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής, και αντιπροέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων, κ. Σπανού Αλέξανδρου.
Νέο Νοσοκομείο
«Είναι αλήθεια ότι στην πρόσφατη εκδήλωση που έλαβε χώρα με σκοπό να ενημερωθεί η τοπική κοινωνία για το χρονοδιάγραμμα ανέγερσης του νέου νοσοκομείου, δεν καταφέραμε να εκφραστούμε ως εργαζόμενοι, εξ αιτίας μιας ασυνεννοησίας που προέκυψε σχετικά με τις τοποθετήσεις. Κατ΄ αρχάς θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε για την πρόσκληση, τόσο το ΙΣΝ όσο και τον Δήμαρχο Γιώργο Πετρίδη – γνωστό για την αλληλεγγύη την οποία επέδειξε στα δύσκολα χρόνια όσο και για την ενεργό συμμετοχή του στις διεργασίες προαγωγής του έργου ανέγερσης του νέου νοσοκομείου – όπως και τον νεοεκλεγμένο Δήμαρχο Γιάννη Γκαράνη, για τη μοναδική, δημόσια, και ξεκάθαρη στήριξή του υπέρ των εργαζομένων, αναφορικά με τη γνωστή αντιπαράθεσή μας με τοπικό θεσμικό παράγοντα. Δεν κρύβουμε τη χαρά μας, έχοντας διαπιστώσει ότι το ΙΣΝ αποτελεί πλέον αναπόσπαστο μέλος της τοπικής κοινωνίας, και εμφανίζεται στον ρόλο του «οικοδεσπότη» απέναντι σε μια «εξαπατημένη» από υποσχέσεις τοπική κοινωνία, που λοιδορήθηκε με το μύθευμα του νέου νοσοκομείου, το οποίο συχνά αποτέλεσε «εργαλείο» στις προγραμματικές υποσχέσεις διαφόρων επιτήδειων.
Σας παραπέμπω λοιπόν σε εποχές αλήστου μνήμης, όταν είχε ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για την ανέγερση του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στην πόλη μας, και κάποιοι αντιστάθηκαν σθεναρά. Είναι οι ίδιοι κύκλοι οι οποίοι αργότερα απαθείς έβλεπαν να χάνονται 55 εκατομμύρια από προγράμματα ΕΣΠΑ και να εξανεμίζονται οι ελπίδες για νέες νοσοκομειακές εγκαταστάσεις· είναι οι ίδιοι αυτοί που έτριβαν τα χέρια τους όταν έκλειναν κλινικές στο νοσοκομείο μας τα πέτρινα εκείνα χρόνια. Άλλωστε το ίδιο δεν συνέβη και με την ανέγερση του πολιτιστικού κολοσσού του ΙΣΝ στην Αθήνα; Ένα κόσμημα, δεύτερο σε επισκεψιμότητα μετά την Ακρόπολη, που τόσο πολεμήθηκε και υπονομεύθηκε εν τη γενέσει του. Εν όψει λοιπόν της ανέγερσης αυτού του σημαντικού έργου, είναι καθήκον όλων μας να στοιχηθούμε πίσω απ΄ αυτό το όραμα. Ιδιαίτερα μας γεμίζει αισιοδοξία, η επιτακτική αξίωση του ΙΣΝ να νομοθετηθεί εκ των προτέρων η στελέχωση του προσωπικού με διεθνή στάνταρντς, ένας παράγοντας ο οποίος θα συμβάλλει στη δημιουργία ενός νοσοκομείου «πρότυπο» όχι μόνο σε κτιριακές εγκαταστάσεις αλλά και σε παροχή ποιοτικών υπηρεσιών, απαλλάσσοντάς μας συνάμα από μια διαρκή επαιτεία προσωπικού”.
Το όραμα του Γιώργου Φιλιππίδη
“Αναμφίβολα τα τελευταία χρόνια ασκήθηκαν στοχευμένες πολιτικές με θετικό πρόσημο στον χώρο της Υγείας, με αποτέλεσμα τη διάσωση, την ανάταξη και την εξυγίανση του ΕΣΥ, με την αύξηση της χρηματοδότησης και της στελέχωσης των δημόσιων νοσοκομείων.
Ένα γνήσιο αποτύπωμα των συγκεκριμένων πολιτικών, αποτελεί και το δικό μας Νοσοκομείο, το οποίο μεταξύ άλλων κατάφερε με την αξιοποίηση 3,5 εκατομμυρίων ευρώ από «αραχνιασμένα» προγράμματα ΕΣΠΑ, να ανανεώσει σχεδόν ολόκληρο τον ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό του, να διακριθεί και να προαχθεί στους οκτώ φιναλίστ σε ευρωπαϊκό επίπεδο ανάμεσα σε εξήντα πρωτοκλασάτα ευρωπαϊκά νοσοκομεία και να διεκδικεί με αξιώσεις την πρώτη θέση. Στην επίτευξη όμως όλων των ανωτέρω, καταλυτικός παράγοντας υπήρξε η επιλογή τεχνοκρατικών τοποθετήσεων, μη κομματικού χαρακτήρα, στις Διοικήσεις των Νοσοκομείων.
Στο σημείο αυτό και σε ότι αφορά την επικείμενη αποχώρηση του Διοικητή του Γ.Ν. Κομοτηνής, γνωρίζουμε ότι ο κ. Φιλιππίδης σύμφωνα τα δηλωθέντα δεν θα προβεί στην αποδοχή της παράτασης της θητείας του, αλλά θα αποχωρήσει μετά το πέρας αυτής. Αν και θεωρούμε ότι «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», ευελπιστούμε ότι η απώλεια αυτή δεν θα ανακόψει τη μεγάλη προσπάθεια των τριών τελευταίων ετών σχετικά με τις επιτυχείς διεκδικήσεις για τη στελέχωση του προσωπικού, την απορρόφηση κονδυλίων, τις ιδανικές εμπνεύσεις, καθώς και την υποδειγματική επικοινωνία μεταξύ Διοίκησης – Εργαζομένων – Χρηστών, αλλά κυρίως την εξωστρέφεια την οποία επέδειξε το νοσοκομείο προς την τοπική κοινωνία και τους θεσμούς της. Για την επίτευξη των παραπάνω, εκτός από μια σπουδαία τεχνοκρατική ικανότητα, απαιτήθηκε σθένος, ταλέντο και…όραμα!”.
