-
του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, προέδρου του κόμματος της “Πατριωτικής Ένωσης”.
“Χρησιμοποιώντας ως αντιπερισπασμό το γεωτρύπανο “Αμπντουλχαμίντ Χαν”, η Άγκυρα προέβη κατά τις προηγούμενες μέρες σε μια άλλη προκλητικότατη ενέργεια εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδος και εν δυνάμει ΑΟΖ, στην περιοχή μεταξύ Μεγίστης και Κύπρου.
Συγκεκριμένα, τουρκική φρεγάτα παρενόχλησε το ναυλωμένο από την ελληνική κυβέρνηση ειδικό ιταλικό σκάφος το οποίο ποντίζει τα αναγκαία καλώδια για την ηλεκτρική και την ενεργειακή διασύνδεση Ελλάδος-Ισραήλ και Ελλάδος-Σαουδικής Αραβίας, στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδίου για την ηλεκτρική και ενεργειακή διασύνδεση Ευρώπης-Ασίας και Ευρώπης-Αφρικής.
Η τουρκική φρεγάτα κάλεσε το ιταλικό σκάφος να ζητήσει άδεια για τις εργασίες του από το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών γιατί δήθεν βρισκόταν σε τουρκική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Το ιταλικό σκάφος ισχυρίζεται ότι ενημέρωσε σχετικά το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών αλλά δεν πήρε καμιά απάντηση. Κατά τον Τούρκο Υπουργό Αμύνης, Στρατηγό Ακάρ, το ιταλικό πλοίο ζήτησε και έλαβε άδεια από το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών. Ο ίδιος, κομπορρημονώντας, δήλωσε ότι «στο εξής, αυτό θα γίνεται».
Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να καταστήσει σαφές τι ακριβώς έγινε. Δέχθηκε σιωπηρά το ιταλικό πλοίο να πάρει άδεια από το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών για να συνεχίσει τις εργασίες του; Είναι αληθές ότι το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώθηκε από το ιταλικό πλοίο για την τουρκική παρενόχληση και δεν απάντησε;
Η “Πατριωτική Ένωση” καταγγέλλει την παθητική στάση της ελληνικής κυβερνήσεως σε ένα θέμα στο οποίο διακυβεύονται ύψιστα εθνικά συμφέροντα. Η στάση αυτή επιτρέπει στην Άγκυρα να εμφανίζεται ως δήθεν νόμιμος ιδιοκτήτης της ΑΟΖ μεταξύ Μεγίστης και Κύπρου και να δημιουργεί προηγούμενο, εάν πράγματι είναι αληθές ότι το ιταλικό σκάφος ζήτησε και πήρε άδεια για τις εργασίες του από το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Το νέο αυτό επεισόδιο τουρκικής παρεμβολής στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και εν δυνάμει ΑΟΖ, δείχνει το υψηλότατο τίμημα και τους κινδύνους που περικλείει η συνεχιζόμενη αδράνεια της ελληνικής πλευράς στην άσκηση των δικαιωμάτων που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, της επεκτάσεως δηλαδή των χωρικών της υδάτων και της ανακηρύξεως της ελληνικής ΑΟΖ σε όλη την έκτασή της”.