Παγίδες μολύνσεων μπορεί είναι τα νερά σε πισίνες, λίμνες, αλλά και σε αρκετές παραλίες, την καλοκαιρινή περίοδο.
Όπως τονίζουν οι ΩΡΛ, καραδοκούν πολλές μολύνσεις, με βασική την εξωτερική ωτίτιδα, γνωστή και ως το «αυτί του κολυμβητή», και για αυτόν τον λόγο απαιτείται η προσοχή των κολυμβητών, ιδιαίτερα των παιδιών.
Η στασιμότητα των νερών σε πισίνες, λίμνες αλλά και θαλάσσιες ακτές όπου δεν υπάρχουν ρεύματα, βοηθά στην ανάπτυξη μικροβίων όπως η ψευδομονάδα η οποία προκαλεί την εξωτερική ωτίτιδα.
“Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ιδίως στις πισίνες τις οποίες λατρεύουν τα παιδιά, γιατί το νερό λόγω της μεγάλης χρήσης από δεκάδες άτομα συσσωρεύει πολλά βακτήρια τα οποία με την είσοδό τους στον έξω ακουστικό πόρο του αυτιού μπορεί να βλάψουν το δέρμα αλλάζοντας το pH του και δημιουργώντας ένα έδαφος αναπαραγωγής τους. Αυτό μπορεί επίσης να συμβεί εάν ο ιός ή οι μύκητες εισέλθουν στο αυτί”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο χειρουργός-ωτορινολαρυγγολόγος Μηνάς Ν. Αρτόπουλος, Διευθυντής του Τμήματος Χειρουργικής Τραχήλου-Θυρεοειδούς της ΩΡΛ κλινικής του «ΜΗΤΕΡΑ», και εξηγεί: “Η λοίμωξη που προκαλείται στο δέρμα που καλύπτει τον έξω ακουστικό πόρο του αυτιού, προκαλεί φλεγμονή, με αποτέλεσμα το παιδί η γενικότερα ο κολυμβητής να έχει πρώτα φαγούρα και στη συνέχεια ήπιο έως έντονο πόνο στο αυτί, ο οποίος χειροτερεύει με το άγγιγμα. Η κατάσταση αυτή απαιτεί την προσοχή όλων και κυρίως των μητέρων ή των ατόμων που συνοδεύουν τα παιδιά στις διακοπές του καλοκαιριού”.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, τους καλοκαιρινούς μήνες η συχνότητα των προβλημάτων στα αυτιά τριπλασιάζεται στα παιδιά, στις ηλικίες 5-14 χρόνων.
“Στους ενήλικους η συχνότητα είναι μικρότερη, σχεδόν η μισή, αλλά επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης”, σύμφωνα με τον κ. Αρτόπουλο.
Η εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, σύμφωνα με τους ΩΡΛ, θα πρέπει να οδηγήσει τον πάσχοντα, μικρό η μεγάλο, στον γιατρό, που θα διαγνώσει το πρόβλημα και θα προτείνει την ανάλογη θεραπεία για τη λοίμωξη. Η θεραπεία συνήθως είναι απλή και συνίσταται σε αντιβιοτικά τα οποία χορηγούνται εύκολα με τη μορφή σταγόνων.
Εάν όμως η θεραπεία καθυστερήσει ή δεν ολοκληρωθεί, η λοίμωξη μπορεί να επιδεινωθεί και να επαναληφθεί, κάτι που θα πρέπει πλέον να αντιμετωπιστεί με από του στόματος αντιβιοτικά και αντιφλεγμονώδη στεροειδή.
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗΣ
Για τα παιδιά αλλά και για όσους έχουν ευαισθησία στα αυτιά οι ειδικοί συνιστούν μέτρα προφύλαξης, όπως :
- Επίσκεψη στον γιατρό πριν από την έναρξη των διακοπών για καθάρισμα των αυτιών. Φυσικά για αυτούς που βουτούν στα βαθιά (καταδύσεις, υποβρύχιο ψάρεμα, μεγάλες βουτιές), μια πιο εξειδικευμένη εξέταση είναι απαραίτητη.
- Να κρατάμε τα αυτιά των παιδιών στεγνά, να χρησιμοποιούμε ειδικές ωτασπίδες, και να βεβαιωνόμαστε ότι δεν υπάρχει νερό στον έξω ακουστικό πόρο του αυτιού μετά το μπάνιο.
- Αν σε κάποια βουτιά νιώσουμε πόνο στο αυτί, δεν πρέπει να τον αγνοήσουμε, αλλά αμέσως να ανέβουμε στην επιφάνεια. Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει πιθανότητα σοβαρής βλάβης του τυμπάνου από την πίεση του νερού.
- Aν βουλώσει ή πονέσει το αυτί μας μετά το μπάνιο, προσπαθούμε να είμαστε προσεκτικοί και να αποφεύγουμε την επαφή με το νερό. Μια καλή λύση είναι να κλείσουμε το αυτί με βαμβάκι εμποτισμένο με λίγο λάδι ή βαζελίνη. Μπορούμε επίσης να στάξουμε στο αυτί που έχει την ενόχληση μερικές σταγόνες οινόπνευμα, που θα κάνει μια ελαφρά αντισηψία. Στην περίπτωση που ο πόνος προέρχεται από διογκωμένη κυψελίδα, θα τη βοηθήσει να «στεγνώσει» και να «μαζέψει».
- Aν χρησιμοποιούμε ωτοασπίδες για να προστατέψουμε το αυτί, πρέπει να τις πλένουμε με σαπούνι και να τις στεγνώνουμε καλά μετά από κάθε χρήση για να αποφύγουμε τη μόλυνση από κάποιο μικρόβιο.
- Aν ο πόνος επιμένει, κάνουμε πυρετό ή εμφανιστεί πύον, πρέπει να επικοινωνήσουμε με γιατρό που θα μας δώσει την κατάλληλη θεραπεία.
