Η πολύπτυχη αξία του βιβλίου της Ανδρονίκης Παντελίδου “Η Αλφαβητοχώρα σε καραντίνα”

Παρουσιάστηκε στην Κομοτηνή το βιβλίο “Η Αλφαβητοχώρα σε καραντίνα”, της εκπαιδευτικού Ανδρονίκης Παντελίδου.

Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο Καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΔΠΘ, Αθανάσιος Καραφύλλης.

Ακόμη, για το βιλίο μίλησαν ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης “Οι Τρεις Ιεράρχες”, Στέφανος Μακρυγιάννης, και ο Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του ΔΠΘ, Ειδικός Πνευμονολόγος, Κωνσταντίνος Χαριτόπουλος.

• Ανδρονίκη Παντελίδου: “Μάθαμε να διαβάζουμε τα μάτια των μαθητών μας”

Η συγγραφέας τόνισε ότι η πανδημία άλλαξε καθοριστικά τις ζωές μας, υπογράμμισε τις δυσκολίες της διαχείρισης της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης αλλά και της επιστροφής στα σχολεία με μάσκες και αποστάσεις, και επεσήμανε και τη σημασία της εμπιστοσύνης της κοινότητας στην επιστήμη. Ανέφερε συγκεκριμένα: “Στο σχολείο τη νιώσαμε πάρα πολύ έντονα την αλλαγή. Ο περιορισμός στα σπίτια, η αρχική απομάκρυνση από τους μαθητές μας, μας επηρέασε όλους αρνητικά. Η τηλεκπαίδευση ήρθε να μας ηρεμήσει λίγο προσπαθώντας να δημιουργήσουμε καλύτερες ισορροπίες ανάμεσα στους απομακρυσμένους μαθητές μας. Ως εκπαιδευτικοί πιστεύω ότι διαχειριστήκαμε όσο το δυνατόν καλύτερα την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, δεδομένου ότι ούτε επιμορφωτικά σεμινάρια είχαμε λάβει ούτε όλοι οι συνάδελφοι είχαν την κατάλληλη τεχνογνωσία για τη χρήση της πλατφόρμας. Ενωμένοι προσπαθούσαμε να καλύψουμε ο ένας τον άλλον, αναζητώντας μεταξύ μας τις πληροφορίες και τις απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματά μας. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς, όπως φυσικά και για τους μαθητές μας. Θέλησα να αποτυπώσω σε ένα παραμύθι όλα αυτά που βιώσαμε κατά τη διάρκεια της καραντίνας αλλά και με την επάνοδό μας στα σχολεία. Όταν επιστρέψαμε στο σχολείο μας τα χαμόγελα των παιδιών ήταν κρυμμένα πίσω από τις μάσκες. Μάθαμε να διαβάζουμε τα μάτια των παιδιών αφού δεν μπορούσαμε να δούμε όλες τις εκφράσεις του προσώπου τους. Θέλησα να γράψω για όλα αυτά που είδαμε στο σχολείο μετά το πέρας του εγκλεισμού. Οι αγκαλιές με την κυρία ανύπαρκτες, το χαμόγελο ανύπαρκτο… “Πώς να κρατήσω την απόσταση κυρία;”, μου έλεγαν οι μαθητές μου. Εμείς θέλουμε να παίξουμε στο διάλειμμα! Τι να πεις σε ένα μικρό παιδί; Πώς να του δώσεις να καταλάβει ότι κινδυνεύουμε όλοι από έναν αόρατο εχθρό!

Όταν τελείωσα το γράψιμο της “Αλφαβητοχώρας σε καραντίνα”, ένιωσα ότι έβαλα και εγώ ένα λιθαράκι, κάπου βοήθησα κι εγώ… Πρέπει να έχουμε αισιοδοξία, να εμπιστευτούμε τους επιστήμονές μας, να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε τώρα σε κατάλληλο εφόδιο για να αντιμετωπίσουμε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Σημαντικότερο ρόλο παίζει το συναίσθημα μας. Να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε, να χρησιμοποιήσουμε τις εφεδρείες μας, και όλοι μαζί να διαχειριστούμε την πανδημία. Είναι αλήθεια ότι φαίνεται αρκετά μακρινή εποχή, όμως θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να αποτελέσουν τη γενιά που θα στηρίξει μια νέα κοινωνία. Πρέπει να ασχοληθούμε με την ενίσχυση των ανθρώπινων σχέσεων. Να μάθουμε στα παιδιά μας να μοιράζονται τα συναισθήματα τους με τους κοντινούς ανθρώπους τους. Να μπορούμε να απολαμβάνουμε την ικανοποίηση που μπορούμε να πάρουμε από τη ζωή, ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις. Να εμπιστευόμαστε τους επιστήμονες που προσπαθούν να δώσουν ότι καλύτερο για την υγεία μας. Να τους σεβόμαστε. Επιτελούν λειτούργημα με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Να βρούμε έναν τρόπο να τους ευχαριστήσουμε όλους, και εγώ με τη σειρά μου θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Δαμιανό, “Εκδόσεις 24 γράμματα”, που ειλικρινά σε τόσο σύντομη χρονική περίοδο μπόρεσε να εκδώσει αυτά που σκέφτηκα και ήθελα να δώσω στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους. Να περάσω το μήνυμα για καθολικό εμβολιασμό για να ξεπεράσουμε την πανδημία. Ευχαριστώ επίσης και την κ. Χονδρομπίλα για την υπέροχη εικονογράφησή της και την κ. Αγραφιώτη για την αδιάκοπη υποστήριξή της”.

• Αθανάσιος Καραφύλλης: “Λόγος και γραφή που προσεγγίζουν άμεσα τα παιδιά”

Ο κ. Καραφύλλης αναφέρθηκε στον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν τα παιδικά βιβλία στη διαπαιδαγώγηση των μαθητών και μαθητριών του ελληνικού σχολείου, καθώς και στη σημαντικότητα του συγκεκριμένου βιβλίου στην ψυχολογική διαχείριση της κρίσης της πανδημίας από την πλευρά των παιδιών, αφού ο λόγος και η γραφή του, που απευθύνονται σε μικρά παιδιά, τα προσεγγίζει άμεσα.

• Στέφανος Μακρυγιάννης: “Ο μελλοντικός ρόλος του βιβλίου”

Ο κ. Μακρυγιάννης, σχολιάζοντας το μέρος του βιβλίου που αναφέρεται στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, αφού και ο ίδιος ως δάσκαλος βίωσε άμεσα τις ελλείψεις και τις αστοχίες της τηλεκπαίδευσης, τόνισε ότι το σύνολο των εκπαιδευτικών διέθεσε υλικούς και πνευματικούς πόρους για να την υποστηρίξει, ενώ επεσήμανε τον μελλοντικό ρόλο του βιβλίου, όταν σε μία κοινωνία του αύριο χωρίς πανδημίες το αφήγημα αυτό δεν θα είναι αφηγηματικό ιστόρημα μιας κατάστασης που ζούμε ή που ζήσαμε πρόσφατα, αλλά θα έχει περάσει στη σφαίρα της μυθοπλασίας και του παραμυθιού.

• Κωνσταντίνος Χαριτόπουλος: “Η συμβολή του βιβλίου στην ανάδειξη της σημασίας της επιστήμης”

Ο κ. Χαριτόπουλος σημείωσε ότι το βιβλίο προέβαλε με αβίαστο τρόπο τη σημαντικότητα του εμβολίου και της επιστήμης σε μια εποχή που λόγω της υπέρμετρης πληροφόρησης υπάρχει παράλληλα επαρκής χώρος για να εισέλθει και η επικίνδυνη παραπληροφόρηση και ο αποπροσανατολισμός από το ζητούμενο, δηλαδή από την αναγκαιότητα του εμβολιασμού.