Εργατικό Κέντρο Κομοτηνής: Να διερευνηθούν οι συνθήκες του εργατικού ατυχήματος στο δίκτυο φυσικού αερίου

Με αφορμή το εργατικό ατύχημα που σημειώθηκε χθες στην κατασκευή του δικτύου φυσικού αερίου στον οικισμό του Ροδίτη, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κομοτηνής απαιτεί να διευκρινιστούν άμεσα οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το ατύχημα, και να αποδοθούν ευθύνες.

Παράλληλα, υπενθυμίζει τις κατηγορίες των εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων, και τι ισχύει σε κάθε περίπτωση.

Η ανακοίνωση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Κομοτηνής έχει ως εξής:

“Η λίστα με τα εργατικά ατυχήματα στην περιοχή μας μεγαλώνει. Άλλο ένα εργατικό ατύχημα είχαμε τις τελευταίες μέρες. Τρεις εργαζόμενοι στην κατασκευή του δικτύου φυσικού αερίου έξω από τον οικισμό του Ροδίτη, καταπλακώθηκαν από ποσότητες χώματος ενώ βρίσκονταν μέσα στην τάφρο όταν κατέρρευσαν τα τοιχώματα του σκάμματος. Ευτυχώς υπέστησαν μόνο κατάγματα τα οποία και αντιμετωπίστηκαν και δεν διέτρεξε κίνδυνο η ζωή τους.

Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κομοτηνής καταγγέλλει ότι τα εργατικά δυστυχήματα και ατυχήματα το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει μάστιγα στη χώρα μας και δεν λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα ώστε να αποτρέπονται.

Απαιτούμε να διευκρινιστούν άμεσα οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι τρεις συνάδελφοί μας τραυματίστηκαν, και να αποδοθούν ευθύνες όπου αυτές αναλογούν.

Οι αρμόδιες αρχές και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί πρέπει να κινητοποιηθούν άμεσα ώστε να μην συμβούν και άλλα ατυχήματα, αλλά κα να μην θρηνήσουμε και συναδέλφους.

Τέλος, θα θέλαμε να επισημάνουμε τι ισχύει σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος:

Εργατικό ατύχημα είναι εκείνο που συμβαίνει στον εργαζόμενο κατά την εκτέλεση της εργασίας ή με αφορμή αυτή και το οποίο οφείλεται σε αιφνίδιο και βίαιο γεγονός που συνεπάγεται ανικανότητα για εργασία ή ακόμα και θάνατο του εργαζομένου. Βίαιο γεγονός σημαίνει να υπάρχει έκτακτη και αιφνίδια επίδραση εξωτερικού παράγοντα που δεν έχει σχέση με την οργανική κατάσταση του εργαζόμενου. Η επίδραση αυτή μπορεί να έχει σαν αιτία την επιβάρυνση των όρων εργασίας κάτω από απρόβλεπτες και έκτακτες συνθήκες. Συνεπώς, προϋπάρχουσα ασθένεια, η οποία εκδηλώνεται ή επιδεινώνεται κατά την εκτέλεση της εργασίας κάτω από κανονικές συνθήκες, δεν αποτελεί εργατικό ατύχημα. Αν όμως η ασθένεια προήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας κάτω από εξαιρετικές και ασυνήθιστες συνθήκες, χαρακτηρίζεται ως εργατικό ατύχημα.

Από τη νομολογία έχει κριθεί ότι υπέρμετρη προσπάθεια του εργαζόμενου που προκάλεσε θάνατο ή ανικανότητα για εργασία είναι εργατικό ατύχημα.

• Έτσι, οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου που προκλήθηκε από ασυνήθιστους όρους εργασίας και δυσμενείς συνθήκες, κρίθηκε από τα Δικαστήρια ότι αποτελεί εργατικό ατύχημα.
• Εργατικό ατύχημα έχει κριθεί επίσης οτιδήποτε αποτελεί επιδείνωση προϋπάρχουσας ασθένειας που προκλήθηκε από υπέρμετρη προσπάθεια που κατέβαλε ο εργαζόμενος κατά την εκτέλεση της εργασίας του κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες.
• Ακόμα, σαν εργατικό ατύχημα έχει χαρακτηριστεί εκείνο που συνέβη εξ αιτίας ανάθεσης βαριάς εργασίας σε μη αποθεραπευθέντα εργαζόμενο.

Οι σχετικές με τα εργατικά ατυχήματα διατάξεις, καλύπτουν τρεις περιπτώσεις ατυχημάτων:

• Κατά την εκτέλεση της εργασίας: Εκείνα που συμβαίνουν κατά την εκτέλεση της εργασίας σαν άμεση συνέπεια αυτής (τραυματισμός του εργαζομένου από μηχάνημα, πτώση κατά την εκτέλεση της εργασίας, κ.λπ.).
• Με αφορμή την εργασία: Εκείνα που συμβαίνουν με αφορμή την εργασία, δηλαδή εκτός του τόπου και του χρόνου εργασίας, με την προϋπόθεση να έχουν έστω και έμμεση σχέση με την εργασία. Έχει κριθεί από τα Δικαστήρια ότι αποτελούν εργατικά ατυχήματα και εκείνα που συμβαίνουν κατά τη μετάβαση στην εργασία ή κατά την ενέργεια μιας πράξης προς το συμφέρον του εργοδότη, ακόμα και χωρίς την εντολή του, ή κατά τη διάρκεια της μεσημβρινής διακοπής στον τόπο της εργασίας κατά την προσέλευση ή αναχώρηση και για χρονικό διάστημα μιας ώρας αντίστοιχα.
• Από επαγγελματική ασθένεια: Εκείνα που οφείλονται σε επαγγελματική ασθένεια. Επαγγελματικές ασθένειες είναι αυτές που οφείλονται στις επιδράσεις των συνθηκών εργασίας όπως αναλυτικά αναφέρονται στον Κανονισμό Ασθένειας του ΙΚΑ. Ευρύτερα, όμως, και κάθε επιδείνωση προϋπάρχουσας ασθένειας που συνέβη λόγω εξακολούθησης της αυτής εργασίας, αποτελεί επίσης εργατικό ατύχημα.

Υποχρέωση Αναγγελίας

Κάθε ατύχημα που γίνεται κατά την εκτέλεση της εργασίας ή με αφορμή αυτή και έχει σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό ή την αδυναμία για τη συνέχιση της εργασίας ή το θάνατο του ασφαλισμένου, αναγγέλλεται υποχρεωτικά στον ΕΦΚΑ από τον εργοδότη ή τον αντιπρόσωπο του, από τον παθόντα ασφαλισμένο, και σε περίπτωση αδυναμίας του ή θανάτου του, από τα πρόσωπα που αποκτούν δικαίωμα απ’ αυτό, από τον γιατρό που έδωσε τις πρώτες βοήθειες και κάθε υπάλληλο του ΕΦΚΑ, επίσης και από οποιοδήποτε τρίτο που έλαβε γνώση. Η δήλωση μπορεί να είναι γραπτή ή προφορική και συντάσσεται από την αρμόδια Υπηρεσία. Η δήλωση γίνεται στο πλησιέστερο προς τον τόπο που συνέβη το ατύχημα υποκατάστημα του ΙΚΑ. Αν εκεί δεν εδρεύει υποκατάστημα του ΕΦΚΑ, η δήλωση γίνεται στην Αστυνομική Αρχή η οποία τη διαβιβάζει στο πλησιέστερο υποκατάστημα του ΙΚΑ. Με την αναγγελία εργατικού ατυχήματος εξομοιώνεται κάθε αίτηση, δήλωση, κ.λπ., που υποβάλλεται σε Υπηρεσία του ΙΚΑ, εφόσον σε αυτή μνημονεύεται συγκεκριμένα το ατύχημα και ταυτόχρονα περιγράφονται τα περιστατικά τα οποία συνιστούν εργατικό ατύχημα. Η προθεσμία αναγγελίας ατυχήματος στο ΙΚΑ πρέπει να γίνει μέσα σε 5 μέρες από το ατύχημα. Ο γιατρός όμως και κάθε υπάλληλος του ΕΦΚΑ πρέπει να αναγγείλουν το ατύχημα μέσα σε 24 ώρες από τότε που έλαβαν γνώση.

Υποχρεώσεις Εργοδότη

Σύμφωνα με τον Ν. 3850/2010, άρθρο 43, ο εργοδότης οφείλει:

α) Να αναγγέλλει στις αρμόδιες Επιθεωρήσεις Εργασίας, στις πλησιέστερες αστυνομικές αρχές, και στις αρμόδιες υπηρεσίες του ασφαλιστικού οργανισμού στον οποίο υπάγεται ο εργαζόμενος, εντός 24 ωρών, όλα τα εργατικά ατυχήματα, και εφόσον πρόκειται περί σοβαρού τραυματισμού ή θανάτου, να τηρεί αμετάβλητα όλα τα στοιχεία που δύνανται να χρησιμεύσουν για εξακρίβωση των αιτίων του ατυχήματος.

β) Να τηρεί ειδικό βιβλίο ατυχημάτων στο οποίο να αναγράφονται τα αίτια και η περιγραφή του ατυχήματος, και να το θέτει στη διάθεση των αρμόδιων αρχών. Τα μέτρα που λαμβάνονται για την αποτροπή επανάληψης παρόμοιων συμβάντων, καταχωρούνται στο ειδικό βιβλίο των άρθρων 14 και 17.

γ) Να τηρεί κατάλογο των εργατικών ατυχημάτων που είχαν ως συνέπεια για τον εργαζόμενο ανικανότητα εργασίας μεγαλύτερη των τριών εργάσιμων ημερών.

Η εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου όπως ορίζεται στην παράγραφο 1, αποτελεί μια συστηματική εξέταση όλων των πλευρών κάθε διεξαγόμενης εργασίας από την επιχείρηση, με σκοπό:

α) να εντοπιστούν οι πηγές του επαγγελματικού κινδύνου, δηλαδή τι θα μπορούσε να προκαλέσει κινδύνους για την ασφάλεια και υγεία των εργαζομένων,

β) να διαπιστωθεί κατά πόσο και με τι μέτρα μπορούν οι πηγές κινδύνων να εξαλειφθούν, ή οι κίνδυνοι αυτοί να αποφευχθούν, και αν αυτό δεν είναι δυνατόν,

γ) να καταγραφούν τα μέτρα πρόληψης που ήδη εφαρμόζονται, και να προταθούν αυτά που πρέπει συμπληρωματικά να ληφθούν για τον έλεγχο των κινδύνων και την προστασία των εργαζομένων.

Δικαιώματα εργαζομένων ή συγγενικών προσώπων σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής ασθένειας

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, οι παροχές του εργαζόμενου σε περίπτωση ατυχήματος, διαφέρουν ανάλογα με το εάν είναι ασφαλισμένος στον ΕΦΚΑ ή όχι.

Έτσι, ο εργαζόμενος δικαιούται:

α) Ιατροφαρμακευτική και Νοσοκομειακή περίθαλψη:

• Εάν ο εργαζόμενος δεν είναι ασφαλισμένος στον ΕΦΚΑ, τα έξοδα ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης υποχρεώνεται να τα πληρώσει ο εργοδότης.
• Εάν ο εργαζόμενος είναι ασφαλισμένος στον ΕΦΚΑ, ο εργοδότης απαλλάσσεται από τα έξοδα αυτά και ο εργαζόμενος καλύπτεται από το ΙΚΑ για τις παροχές αυτές.

β) Εφάπαξ αποζημίωση όταν δεν είναι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ:

Οι μη ασφαλισμένοι στον ΕΦΚΑ δικαιούνται σύμφωνα με τον Ν. 551/1915 εφάπαξ αποζημίωση από τον εργοδότη η οποία κυμαίνεται ανάλογα με τον βαθμό ανικανότητας για εργασία (πλήρης διαρκής ανικανότητα, μερική διαρκής, πλήρης πρόσκαιρη, μερική πρόσκαιρη, θάνατος). Οι παραπάνω αξιώσεις παραγράφονται μετά από παρέλευση τριών ετών από το ατύχημα. Λαμβανομένου υπ’ όψη ότι η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων είναι ασφαλισμένοι σε ασφαλιστικό φορέα, οι διατάξεις του Ν. 551/1915 εφαρμόζονται πολύ περιορισμένα και δη στις ελάχιστες περιπτώσεις ατυχημάτων μη ασφαλισμένων προσώπων ή σε περίπτωση που το ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη (περίπτωση επίσης εξαιρετικά σπάνια).

γ) Αποδοχές – Επίδομα ασθενείας:

Ο εργαζόμενος δικαιούται κατά το διάστημα της ανικανότητας επίδομα ασθενείας από τον ΕΦΚΑ και το υπόλοιπο του μισθού του από τον εργοδότη για διάστημα 15 ημερών, εάν έχει υπηρεσία μικρότερη του έτους, ή ενός μηνός για υπηρεσία πάνω από έτος.

 δ) Συνταξιοδότηση λόγω ατυχήματος από τον ΕΦΚΑ:

Αν το εργατικό ατύχημα προκάλεσε αναπηρία του παθόντος χορηγείται σε αυτόν σύνταξη αναπηρίας ανεξάρτητα από οποιαδήποτε χρονική προϋπόθεση, έστω κι αν έχει μία μόνο ημέρα ασφάλισης στον ΕΦΚΑ. Σε περίπτωση εξωεργατικού ατυχήματος χορηγείται αναπηρική σύνταξη στον παθόντα εάν έχει πραγματοποιήσει τις μισές μόνο ημέρες από εκείνες που απαιτούνται κάθε φορά για τη χορήγηση σύνταξης αναπηρίας που οφείλεται σε άλλη ασθένεια.

ε) Αποζημίωση για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη (ΑΚ 932):

Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα αν είναι ασφαλισμένοι ή όχι στο ΙΚΑ, εφόσον υποστούν εργατικό ατύχημα που οφείλεται σε δόλο ή αμέλεια του εργοδότη ή των προσώπων του ή αν υπάρχει παράβαση των διατάξεων για τους όρους υγιεινής και ασφάλειας, δικαιούνται χρηματική αποζημίωση για ηθική βλάβη. Σε περίπτωση θανάτου η αποζημίωση επιδικάζεται στα μέλη της οικογένειας (ψυχική οδύνη). Το ποσό της αποζημίωσης εξαρτάται από τον βαθμό της βλάβης και ρυθμίζεται από το δικαστήριο. Οι αξιώσεις αυτές παραγράφονται 5 χρόνια μετά το ατύχημα. Ο εργοδότης επίσης υποχρεούται στην περίπτωση αυτή να καταβάλει στο ΙΚΑ κάθε δαπάνη από τη χορήγηση ασφαλιστικών παροχών στον παθόντα ασφαλισμένο”.