Χριστούγεννα, όπως μάθαμε από την παράδοσή μας…

• της Γεωργίας Ανδρέου.

Χριστούγεννα. Το πιο χαρμόσυνο γεγονός. Ο Θεός γεννιέται άνθρωπος για να γίνει ο
άνθρωπος Θεός. Μια γέφυρα ενώνει τον Ουρανό με τη Γη και τον καθένα μας προσωπικά,
πρώτα με την βάπτισή μας, στη συνέχεια με την εξομολόγηση-ανανέωση της βάπτισης
μας, και τη μετάληψη της Θείας Κοινωνίας.

Σε όλους μας δίνεται η δυνατότητα της θεϊκής υιοθεσίας, να γίνουμε παιδιά Θεού, αδέρφια
του Χριστού και αδέρφια μεταξύ μας, φθάνει με την ελεύθερη βούλησή μας να επιλέξουμε
τον δρόμο της αγάπης, της ταπείνωσης, της προσφοράς, και όχι της δίψας για εξουσία και
εκμετάλλευση, τον δρόμο του «εμείς» και όχι του «εγώ».

Πολλές είναι οι χαρές που υποσχέθηκε ο Θεός για τον άνθρωπο και μας υπενθυμίζει και
πάλι η γιορτή των Χριστουγέννων, μια που η καθημερινότητα μας γεμίζει το μυαλό με τόσες
έννοιες που μας μαυρίζουν την ψυχή.

Σήμερα, παρ’ όλη τη δύσκολη ταραγμένη καθημερινότητα που βιώνουμε, το λαμπρό αστέρι της Βηθλεέμ μας δείχνει ακόμη μια φορά τη φωτεινή υπόσχεση για ελπίδα.

Τα φετινά Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά, τα Φώτα, μπορεί να μην είναι το ίδιο λαμπερά και
χαρούμενα για τους πονεμένους από την απώλεια δικών τους ανθρώπων, για τους
άρρωστους, για αυτούς που αγωνίζονται να τα φέρουν βόλτα και να προσφέρουν χαρά στο
σπιτικό τους, για αυτούς που είναι μόνοι, για αυτούς που έφτασαν στην επαιτεία για να
επιβιώσουν.

Πέρα από όλα αυτά τα μικρά και όμως μεγάλα, μια ατμόσφαιρα αναθεώρησης όλου του
αξιακού συστήματος της κοινωνίας μας παραπαίει ανάμεσα στον Φόβο, με ότι αυτό
συνεπάγεται, όπως έκρυθμες καταστάσεις, βία αλλά και την πρόκληση που φέρνει η
εξέλιξη στα θέματα της ενέργειας, της τεχνολογίας, της επικοινωνίας, των σχέσεων.

Μόνη ελπίδα για να ξεπεράσουμε τους σκοπέλους και να προχωρήσουμε, το ελπιδοφόρο μήνυμα των Χριστουγέννων, με το πανανθρώπινο μήνυμα της αγάπης, της ταπείνωσης, της προσφοράς, όταν ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός.

Μόνη μας ελπίδα η αλλαγή της στάσης μας από το «εγώ» και το κυνήγι μιας ψεύτικης καταστροφικής ατομικής ευμάρειας από πλαστές ανάγκες που τελικά δεν μας κάνουν ευτυχισμένους, στο «εμείς», στην πραγματική ευτυχία της αλληλεγγύης.

Τα Χριστούγεννα ας είναι για μια ακόμη φορά ευκαιρία αγάπης, συμπαράστασης, αλληλεγγύης μεταξύ αδελφών, παιδιών του ίδιου Πατέρα.

Χριστούγεννα, όπως μάθαμε από την παράδοσή μας και όπως ακούμε στα κάλαντα από τα παιδικά χείλη: «Και βάλετε τα ρούχα σας, εύμορφα ενδυθήτε, στην εκκλησίαν τρέξετε, με προθυμίαν μπήτε, ν’ ακούσετε με προσοχήν όλην την υμνωδίαν, και με πολλήν ευλάβειαν την Θείαν λειτουργίαν. Και πάλιν σαν γυρίσετε εις το αρχοντικόν σας, ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητόν σας. Και τον σταυρόν σας κάνετε, γευθήτε, ευφρανθήτε. Δόστε και κανενός φτωχού «όστις να υστερήται».

Καλά ευλογημένα Χριστούγεννα.