[VID] 1.104 διδακτικές ώρες χάνονται κάθε εβδομάδα από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στη Ροδόπη

• Έναν μήνα μετά το άνοιγμα των σχολείων, υπάρχουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών (δεκάδες στην περιοχή μας). Χάνονται πάνω από 1.000 διδακτικές ώρες την εβδομάδα μόνο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στη Ροδόπη! Χιλιάδες παιδιά (δεκάδες στην περιοχή μας) με ειδικές δυσκολίες και ανάγκες, βρίσκονται χωρίς το αναγκαίο ειδικό παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό, και καλείστε πάλι εσείς, οι γονείς, αν μπορείτε, να βάλετε το χέρι στην τσέπη. Ζητάμε να γίνουν άμεσα οι προσλήψεις για κάθε αναγκαίο εκπαιδευτικό έργο.
• Τα παιδιά μας στοιβάζονται ανά 25 στις τάξεις, και το προσωπικό καθαριότητας των σχολείων είναι λιγότερο από πέρσι. Ζητάμε 15 μαθητές/τριες στην τάξη και μόνιμο προσωπικό καθαριότητας πλήρους ωραρίου.
• Το εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων αλλάζει κάθε χρόνο ή και μέσα στη χρονιά εξαιτίας της επιλογής των κυβερνήσεων να μη διορίζουν όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, που είναι προϋπόθεση για την παιδαγωγική σχέση και συνέχεια. Ζητάμε τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών/τριών ώστε μόνιμα να καλύπτεται όλο το εκπαιδευτικό έργο.
• Έναν μήνα μετά το άνοιγμα των σχολείων, τα σχολικά γεύματα που αποτελούν ανάγκη χιλιάδων παιδιών και οικογενειών, δεν έχουν ακόμα ξεκινήσει. Ζητάμε να ξεκινήσουν άμεσα!
• Μετά από δύο χρόνια τηλεκπαίδευσης που δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη ζωντανή εκπαίδευση και απέκλεισε το ¼ των παιδιών, δεν έχει παρθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο από το Υπουργείο Παιδείας για την αντιμετώπιση των τεράστιων μορφωτικών κενών που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της δικής τους διαχείρισης. Ζητάμε σχολεία ανοιχτά και ασφαλή, σοβαρή ανακατανομή της ύλης, και νέα αναλυτικά προγράμματα.

Η κυβέρνηση ακόμα ισχυρίζεται, με κάθε τρόπο και μέσο, απειλώντας και καταστέλλοντας, ότι οι εκπαιδευτικοί δεν θέλουν να αξιολογηθούν! Και απαντάμε ξεκάθαρα: λένε ψέματα! Η κυβέρνηση επιχειρεί όντως να εισάγει ένα σύστημα «αξιολόγησης», το οποίο όμως οδηγεί ευθέως σε υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου:

α) Είναι σύστημα που έχει εφαρμοστεί σε άλλες χώρες με καταστροφικά αποτελέσματα για τη δημόσια εκπαίδευση, καθώς μέσα από τον παραπλανητικό τίτλο «αξιολόγηση», κατηγοριοποιεί τα σχολεία και διαμορφώνει σχολεία πολλών ταχυτήτων. Χωρίζει τα σχολεία σε «καλά» και «κακά», με κριτήριο το κατά πόσο θα μπορούν από μόνα τους, «αυτόνομα», να καλύπτουν τις ανάγκες τους.

β) Σε αυτό το σύστημα «αξιολόγησης» τα σχολεία θα λειτουργούν με όρους επιχείρησης και για τις ανάγκες της αγοράς· θα αναζητούν κονδύλια από μόνα τους βάζοντας ακόμα και εισιτήριο (!) στις σχολικές εκδηλώσεις! Σχολεία που θα μας μετατρέψουν, και εμάς και εσάς τους γονείς, σε επαίτες. Να ζητιανεύουμε από χορηγούς και δωρεές τα αναγκαία, αν θέλουμε το σχολείο μας να αξιολογηθεί καλά! Ή θα κληθείτε και πάλι να βάλετε το χέρι στην τσέπη για να μην έρθουν τα χειρότερα που είναι οι συγχωνεύσεις ή και τα λουκέτα σε σχολεία.

γ) Στο σύστημα αυτό τα σχολεία «αξιολογούνται» και κατατάσσονται μεταξύ άλλων και βάσει των επιδόσεων των μαθητών/τριων σε πανελλαδικού τύπου εξετάσεις, από την Στ΄ Δημοτικού ή και μικρότερες τάξεις ακόμα. Γεγονός που θα φορτώσει με επιπλέον άγχος και αγωνία μαθητές/τριες και οικογένειες, και θα σημάνει τη στροφή κάθε διδακτικής διαδικασίας στην υπηρέτηση μόνο συγκεκριμένων εξεταστικών στόχων.  Ήδη λείπει ή έχει μειωθεί από τα προγράμματα η καλλιτεχνική παιδεία, οι κοινωνικές επιστήμες, η ποίηση και η λογοτεχνία, η διδασκαλία των φυσικών επιστημών. Η «αξιολόγηση» του υπουργείου φέρνει το σχολείο των θραυσμάτων πληροφορίας, αντί για την πλήρη σφαιρική γνώση και την κριτική σκέψη.

Από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί και οι σύλλογοι διδασκόντων:

• Καθημερινά οργανώνουμε, εκτιμούμε, και αναπροσαρμόζουμε το μάθημά μας, σύμφωνα με τις ανάγκες των παιδιών. Αφιερώνουμε ώρες και ώρες εκτός σχολείου για την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού, για αυτομόρφωση (που έχει αντίκτυπο στη δουλειά μας με τα παιδιά), κουβαλάμε κάθε μέρα το σχολείο στο σπίτι μας.
• Καθημερινά εξετάζουμε αυτοκριτικά τη δουλειά μας, με πενιχρά μέσα και χωρίς καμία σοβαρή επιμόρφωση, προσπαθούμε να δώσουμε ό,τι καλύτερο στους μαθητές/τριες μας!
• Ζούμε μαζί σας τα κοινά άγχη και αγωνίες για την πρόοδο των παιδιών. Για τις δυσκολίες που συναντάνε σε μια σειρά διδακτικά αντικείμενα. Για τις ανισότητες που οξύνονται χρόνο με τον χρόνο. Το άγχος για να προχωρήσει η ύλη, για να μη μείνει κανένα παιδί πίσω, προκειμένου τα παιδιά να κατακτήσουν βασικές γνώσεις, να αναπτύξουν την κριτική σκέψη που είναι αναγκαία για την εξέλιξη και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Αγαπητοί γονείς.

Οι εκπαιδευτικοί, δώσαμε τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας τη μάχη, χωρίς τεχνολογικά μέσα και επιστημονική καθοδήγηση, για να κρατήσουμε ανοιχτή την εκπαιδευτική διαδικασία και την παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές μας! Μπροστά σε συστήματα, οθόνες και μικρόφωνα που «έπεφταν», προσπαθώντας να μην αφήσουμε κανένα μαθητή-μαθήτριά μας χωρίς επικοινωνία και επαφή, χωρίς συνέχεια κάποιας παιδαγωγικής πράξης.

Δεν ισχυριζόμαστε από την πλευρά μας ότι δεν υπάρχουν προβλήματα και δυσκολίες, ότι τα κάνουμε όλα καλά. Άλλωστε, όπως κι εσείς, είμαστε άνθρωποι κι εργαζόμενοι/ες, με όλα τα προβλήματα που κι εσείς βιώνετε από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές όλων των τελευταίων χρόνων! Ξέρουμε πολύ καλά τι θα πει ακρίβεια, ανεργία, περιπλάνηση, υποστελεχωμένο σύστημα υγείας–πρόνοιας. Γι’ αυτό βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες όλο το τελευταίο διάστημα. Δίπλα στους υγειονομικούς, στο προσωπικό καθαριότητας, στους διανομείς… Με λίγα λόγια, δίπλα στους γονείς των μαθητών μας!

Γι’ αυτό και τώρα υπάρχει η ανάγκη να βρεθούμε και πάλι μαζί. Σε κοινό αγώνα! Ενάντια στο σχολείο του ανταγωνισμού, της ημιμάθειας και της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας. Για ένα σχολείο της ολόπλευρης μόρφωσης, ενιαίο δημόσιο και δωρεάν, που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες και δικαιώματα κάθε παιδιού. Για ένα σχολείο που δεν θα διαχωρίζει τα παιδιά ανάλογα με τις οικονομικές-κοινωνικές δυνατότητες της οικογένειάς τους, το χρώμα ή το θρήσκευμά τους.

Σκοπός μας, όλα τα παιδιά να γίνουν πρωταγωνιστές και δημιουργοί μιας καλύτερης κοινωνίας, και σε αυτήν την υπόθεση οφείλουμε όλοι, εκπαιδευτικοί και γονείς, να καταθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις!”.