Τη συμπαράστασή του στα μέλη του υγειονομικού προσωπικού του Νοσοκομείου Κομοτηνής που αρνούνται να εμβολιστούν κατά του Covid, εκφράζει η δημοτική παράταξη του “Σπάρτακου”, εν όψει της σχετικής ανακοίνωσης του διοικητικού συμβουλίου των εργαζομένων στο νοσηλευτικό ίδρυμα, αλλά και του “τελεσίγραφου” του Υπουργείου Υγείας, οτι το προσωπικό των δομών υγείας θα πρέπει να έχει λάβει την πρώτη ή τη μόνη δόση του εμβολίου ως την 1η Σεπτεμβρίου – εξαιρουμένων όσων έχουν νοσήσει το τελευταίο εξάμηνο και όσων έχουν αποδεδειγμένους λόγους υγείας που εμποδίζουν τη διενέργεια του εμβολίου – ειδάλλως θα τίθενται σε αναστολή καθηκόντων για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας.
Ο “Σπάρτακος” μεταξύ άλλων κάνει λόγο για “κορωναζισμό”:
“H ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Κομοτηνής ήρθε να θυμίσει στην τοπική κοινωνία ότι ο κορωναζισμός προχωράει. Κόντρα σε κάθε λογική, ηθική και επιστημονική βάση, η Κυβέρνηση με τον Ν. 4820/2021 θέτει στους υπαλλήλους των υγειονομικών δομών το δίλημμα «εμβόλιο ή πείνα».
Η ανακοίνωση του σωματείου αντιτίθεται λέγοντας τα προφανή και αυτονόητα που δυστυχώς στις μέρες μας έχουν καταντήσει ζητούμενο εν ανεπαρκεία.
Καλούμε την κοινωνία της Κομοτηνής να αναλογιστεί πόσα οφείλει στην εργασία αυτών των ανθρώπων που σήμερα εκβιάζονται τόσο ξεδιάντροπα με αναστολή εργασίας και στέρηση μισθού. Να αναλογιστεί ότι μόλις προ ελαχίστων μηνών τους χειροκροτούσε επειδή ρίσκαραν τη ζωή τους στο εργασιακό τους περιβάλλον χάριν των ασθενών και σήμερα τους μεταχειρίζονται με αυτόν τον ελεεινό τρόπο. Ποιoς; Η Κυβέρνηση που (μεταξύ τόσων άλλων…) έχει διακηρυγμένα σχέδια για μείωση των νοσοκομείων και των δαπανών για την Υγεία!
Και η ίδια πολιτική αλητεία πανηγυρίζει για τα ποσοστά των εμβολιασμένων υγειονομικών, ποσοστά που βγαίνουν με τη στανική υποχρέωση των εργαζομένων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας και της φτώχειας!
Ας σταθούμε δίπλα τους, σήμερα είναι η σειρά τους, αύριο θα είναι η δική μας. Το θέμα δεν είναι ούτε η επικινδυνότητα του κορωνοϊού ούτε η αξία του εμβολιασμού αλλά είναι η ίδια η ζωή μας και τα στοιχειωδέστερα δικαιώματά μας”.