Για τις σχέσεις ΝΑΤΟ-Ε.Ε. & Ε.Ε.-Αφρικής, τοποθετήθηκε ο Ευρ. Στυλιανίδης στην Ευρωμεσογειακή Διακοινοβουλευτική Διάσκεψη

Στη διακοινοβουλευτική διάσκεψη των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας, συμμετείχε ως εκπρόσωπος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας του Ελληνικού Κοινοβουλίου ο βουλευτής Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας Ευριπίδης Στυλιανίδης μαζί με τον Πρόεδρο της Επιτροπής Κ. Γκιουλέκα (ΝΔ), τον Γ. Κατρούγκαλο (ΣΥΡΙΖΑ) και τον Α. Λοβέρδο (ΚΙΝΑΛ). Τη διάσκεψη διοργάνωσε διαδικτυακά από τη Λισαβόνα η πορτογαλική προεδρία. Συμμετείχαν με παρεμβάσεις ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Josep Borelli I Fontelles, ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας, ο ΥΠΕΞ της Πορτογαλίας Augusto Santos Silva καθώς και Βουλευτές και Υπουργοί από τριάντα και πλέον κράτη μέλη ή ως παρατηρητές.

Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης παρενέβη σε δύο θεματικές ενότητες: στη σχέση ΝΑΤΟ-Ε.Ε. και στη σχέση Ε.Ε.-Αφρικής.

Συγκεκριμένα, ο Βουλευτής Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας τόνισε:

• Σχέσεις Ε.Ε.-ΝΑΤΟ

“Η σημερινή πρωτοβουλία αναδεικνύει τη σημασία της Κοινοβουλευτικής Διπλωματίας στο πλαίσιο της συνεργασίας ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Εμείς οι εκλεγμένοι Βουλευτές είμαστε αυτοί που ενημερώνουμε και ευαισθητοποιούμε τους λαούς για την ανάγκη Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας, ωριμάζοντας τις συνθήκες για εμβάθυνση και ενίσχυση αυτής της σχέσης. Η συμμετοχή σε αυτή τη στρατηγική σχέση συνδέεται άμεσα με τη συνέπεια των Κρατών-Μελών (Κ-Μ) να ανταποκρίνονται στις οικονομικές υποχρεώσεις τους έναντι της Συμμαχίας. Η Ελλάδα το έπραξε αυτό ακόμα και στην περίοδο της μεγάλης οικονομικής της δυσκολίας. Η συμπληρωματικότητα ΝΑΤΟ-ΕΕ και η επιτυχία ανάπτυξης μιας Ευρωπαϊκής ή Ευρωατλαντικής διάστασης στην Ασφάλεια και στην Άμυνα εξαρτάται από την οικοδόμηση μιας Κοινότητας Αξιών και Αλληλεγγύης. Αυτό πρέπει να περιφρουρείται στην πράξη ιδιαίτερα, όταν υπονομεύεται από συμπεριφορές Κρατών-Μελών που δεν εδράζονται στις Αρχές και τις Αξίες τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ε.Ε. Αναφέρομαι στην Ισλαμιστική Αναθεωρητική Πολιτική της Τουρκίας, η οποία: 1ον. Αν και Κ-Μ του ΝΑΤΟ επέλεξε να εξοπλιστεί με τους ρωσικούς πυραύλους S400, 2ον. Δεν σεβάστηκε την κοινή μας πολιτική σε μια σειρά από θέματα, π.χ. εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Ναγκόρνο Καραμπάχ, κ.λπ., 3ον. Υπέγραψε παρανόμως ανυπόστατο μνημόνιο για την ΑΟΖ με την Κυβέρνηση της Τρίπολης κόντρα στο Δίκαιο της Θάλασσας. 4ον. Παραβιάζει συνεχώς προκλητικά το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, 5ον. Χρησιμοποιεί κατά καιρούς επιθετική και προσβλητική ρητορική εναντίον ηγετών και κρατών της Ε.Ε., όπως για τον Πρόεδρο της Γαλλίας Σαρκοζί, την Καγκελάριο της Γερμανίας Μέρκελ, τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας Μητσοτάκη, 6ον. Εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό απειλώντας, όπως πέρυσι την άνοιξη στον Έβρο, τα ευρωπαϊκά σύνορα, και εκβιάζοντας την Ευρώπη ότι θα τη γεμίσει παράνομους μετανάστες, 7ον. Δεν σεβάστηκε το παγκόσμιο σύμβολο – συνάντηση των πολιτισμών, την Αγία Σοφία, και το μετέτρεψε από προστατευόμενο μνημείο της UNESCO σε τέμενος για να ικανοποιήσει τους ακραίους Ισλαμοεθνικιστές. Αντιλαμβάνομαι τη γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας για τη Συμμαχία ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Δεν μπορώ όμως να δεχθώ έναν προσβλητικό εκβιασμό προς την Κοινότητα Αξιών και Ασφάλειας που οικοδομούμε όλοι μαζί, από μία χώρα που έχει επιβάλει από το 1974 παράνομη εισβολή και κατοχή στην Κυπριακή Δημοκρατία, δηλαδή σε ένα Κ-Μ της ΕΕ. Η Ελλάδα θέλει καλή γειτονία και συνεργασία με την Τουρκία στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και των Αρχών της Συμμαχίας. Ωστόσο πιστεύω ότι η απειλή ή η επιβολή κυρώσεων από την Ε.Ε. τον Μάρτιο, όπως έπραξαν ήδη οι ΗΠΑ, αυξάνει τις πιθανότητες συμμόρφωσης της Τουρκίας και προστατεύει το διεθνές κύρος της Συμμαχίας Ε.Ε.-ΝΑΤΟ έναντι περιφερειακών ταραξιών. Αν αφήσουμε τα διμερή οικονομικά μας συμφέροντα να υπερτερήσουν μιας κοινής και αποφασιστικής στάσης απέναντι σε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές, θα αρχίσει να ξηλώνεται επικίνδυνα το πουλόβερ της ειρήνης, της συνεργασίας, των κοινών αξιών και της ασφάλειας, που όλοι μαζί οικοδομήσαμε στον Ευρωατλαντικό χώρο μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο”.

• Σχέσεις Ε.Ε.-Αφρικής

“Το 2050 υπολογίζεται ότι η Αφρική θα έχει υπερτριπλάσιο πληθυσμό από τη γηρασμένη δημογραφικά Ευρώπη. Μόνο το παράδειγμα της Νιγηρίας το επιβεβαιώνει αυτό, η οποία το 1970 είχε 57 εκατομμύρια κατοίκους και το 2050 θα φτάσει 389 εκατομμύρια, δηλαδή όσους οι ΗΠΑ σήμερα. Η κλιματική αλλαγή, η έλλειψη τροφής και πόσιμου νερού, οι τοπικοί πόλεμοι, οι μεταδοτικές ασθένειες, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η φτώχεια, ωθούν τους πληθυσμούς σε μαζική μετανάστευση με κεντρικό προορισμό την Ε.Ε. και πρώτο σταθμό τις Ευρωμεσογειακές χώρες. Καθίσταται επείγουσα ανάγκη πλέον να αντιμετωπιστούν τα γενεσιουργά αίτια της μετακίνησης των πληθυσμών προς τα βόρεια. Για τον λόγο αυτό η Ελλάδα χαιρετίζει το ανανεωμένο ενδιαφέρον της Ε.Ε. για την ανάπτυξη μιας Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης με την Αφρική. Πρέπει να θέσουμε γρήγορα κοινούς στόχους και να τους υλοποιήσουμε. Έχουμε χρέος, όχι μόνο ανθρωπιστικά, αλλά ρεαλιστικά, και για τη δική μας ασφάλεια, να συμβάλουμε ώστε με τη μετάγγιση τεχνογνωσίας να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα επιτόπου. Να βελτιώσουμε το βιοτικό επίπεδο, να εγκαθιδρύσουμε όπου είναι δυνατόν Δημοκρατία και προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, να επιταχύνουμε και να διαχύσουμε την ανάπτυξη με αλληλοσεβασμό, προκειμένου κατ’ αρχήν να κρατήσουμε τους ανθρώπους στις πατρίδες τους και στη συνέχεια να συνεργαστούμε μαζί τους επ’ αμοιβαίο όφελος. Αν αποτύχουμε στην Αφρική θα το πληρώσουμε πρώτα στην Ευρώπη”.