- Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας, Διδάκτωρ Ιστορίας.
Ο Κωνσταντῖνος, πού ἐδῶ καί ἕντεκα μῆνες πραγματοποιεῖ μόνο μεγάλες Ἐξόδους (ἀπό τήν προηγούμενη ζωή του, ἀπό τον πνιγηρό μικρόκοσμο τῆς ἐπιστήμης του, ἀπό τήν ἀναξιοπρέπεια καί τή συνενοχική σιωπή πού ἔχει πνίξει τό σινάφι του, ἀπό τό ἴδιο τό ἔνστικτο τῆς αὐτοσυντήρησης πού «λογικά» θά ἐπέβαλλε καί στόν ἴδιο νά…προσέχει), πραγματοποίησε μία ἀκόμη μεγάλη Ἔξοδο, τή μεγαλύτερη ὥς τώρα (καί τήν πιό μεγάλη μέχρι τήν ἐπόμενη). Ὅπως εἶναι ἤδη γνωστό, ὑπέβαλε τήν παραίτησή του ἀπό τή θέση τοῦ Ἀναπληρωτῆ Καθηγητῆ τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου στή Νομική Θράκης, ἀρνούμενος νά σταματήσει νά μάχεται καί νά συμβιβαστεῖ αὐτοεξευτελιστικά μέσα στό φιμωμένο περιρρέον σύστημα τῆς δυστοπικῆς δικτατορίας.
Συγκλονιστικό ἐπιστέγασμα μιᾶς αὐθεντικῆς ἀντιστασιακῆς πορείας, καθώς ὑπῆρξε ὄχι ἀπλῶς ἕνας ἀπό τους ἐλάχιστους, ἀλλά ὁ μόνος Ἕλληνας πανεπιστημιακός πού ἀπό την ἔναρξη ὅλης αὐτῆς τῆς νεοταξίτικης φασιστικῆς ἀπάτης ἔδωσε μέ συνέπεια, αὐταπάρνηση, ἀνυστεροβουλία καί σέ μόνιμη, καθημερινή βάση τή μάχη ἀπέναντι στούς ὀλετῆρες, τίς συνεχεῖς νομικές ἐκτροπές τους καί τό ἄθλιό τους ψευδαφήγημα. Σε καιρούς πού πανστρατιές «ἐπιστημόνων» ἀρνοῦνται νά θυσιάσουν τό παραμικρό ἀπό τή μικρονοϊκή βολή τους ἤ σέ καιρούς πού ἄλλοι σέρνονται καί φιλοῦν κατουρημένες ποδιές (λόγω εὐγενείας, τό θέτω πιό κομψά ἀπό ὅσο τούς ἀξίζει) γιά μία θεσούλα ἀνθυποβαστάζου μέσα στό (αὐτοφερόμενο ὡς) Ἑλληνικό Πανεπιστήμιο, ὁ Κωνσταντῖνος «πετάει» μία μεγάλη καί ἤδη λαμπρή σταδιοδρομία γιά λόγους συνείδησης, ἐπιλέγοντας νά παραμείνει λεύτερος ἀπό τά βρόχια τῆς καθεστωτικῆς ἀλητείας, ἀπέναντι σέ πιέσεις, παγῖδες, ἐκβιασμούς καί κάθε λογῆς ἀκόμη περισπασμούς. Μία πραγματικά ἐξωφρενική θυσία στόν βωμό της ἀξιοπρέπειας καί τῆς ἐλευθερίας, πού τόσο βάναυσα πλήττονται στις ζοφερές μέρες μας. Ὄσο γιά τήν ἴδια τήν ἐλευθερία, δέν εἶναι μονάχα τό δέντρο της πού ποτίζεται μέ αἷμα, καθώς καί μέ κάθε ἀκόμη μεγάλη θυσία – σάν κι αὐτήν. Συνάμα, εἶναι γνωστό πώς «θέλει ἀρετήν καί τόλμην». Καί ὁ Κωνσταντῖνος αὐτά τά διαθέτει ἀμφότερα…
