Σε ένα κόμμα που κυβέρνησε και φιλοδοξεί να ξανακυβερνήσει, θα περίμενε κανείς οι εσωτερικές διαδικασίες όπως η ανάδειξη των νομαρχιακών επιτροπών του να διεξάγονται με τρόπο ανοιχτό στην κοινωνία, και το περιεχόμενο των συζητήσεων και των διαβουλεύσεων να συνδέεται με τις ανάγκες της κοινωνίας που ασφυκτιά από την πανδημία και την οικονομική κρίση.
Θα περίμενε κανείς, δηλαδή, η νομαρχιακή οργάνωση Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ – περί ης ο λόγος – να ανεβάσει το επίπεδο της αντιπολιτευτικής της ενεργοποίησης, που ουσιαστικά εξαντλήθηκε μόνο στη δράση του τοπικού Βουλευτή του κόμματος – του Δημήτρη Χαρίτου.
Αντί όμως όλων αυτών, στις εσωκομματικές διαδικασίες που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες για την ανάδειξη των αντιπροσώπων και της νέας νομαρχιακής επιτροπής, κυριάρχησαν τα συντροφικά μαχαιρώματα, οι ίντριγκες, και οι αλληλοκατηγορίες τοπικών στελεχών.
Φαινόμενα που τροφοδοτήθηκαν από τις τάσεις, που έδωσαν τα κείμενά τους στη δημοσιότητα και που οι απόψεις τους – συγκαλυμμένα ή μη – έχουν εκφραστές, πυροδοτήθηκαν όμως από τις υπέρμετρες φιλοδοξίες μειονοτικού στελέχους που υπερέβη τα κομματικά εσκαμμένα των προηγούμενων στελεχών από τη μειονότητα.
Το εν λόγω στέλεχος φέρεται σε ελάχιστο χρόνο λίγων ημερών να συγκρότησε “εικονική” (!) οργάνωση στον Ίασμο, με περισσότερα από 100 μέλη, χωρίς καμία συμμετοχή της πλειονότητας (!) προκειμένου να επηρεάσει τους εσωτερικούς συσχετισμούς!
Ακόμη, όπως λέγεται, πρωτοστάτησε και στο να υπάρξει το επιθυμητό για τον ίδιο αποτέλεσμα και από άλλη κάλπη, αυτή της Φιλλύρας-Αρριανών, με τρόπο που προκάλεσε παρέμβαση της Κουμουνδούρου για επανάληψη της διαδικασίας!
Πόσο άραγε όλα αυτά έχουν σχέση με όσα πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ για δημοκρατία και διαφάνεια; Νέα δείγματα γραφής στα οποία δεν μας είχε συνηθίσει έως σήμερα!
Το πόσο το εν λόγω στέλεχος της μειονότητας θα μπορέσει με τεχνητούς τρόπους να αλλοιώσει τους πραγματικούς συσχετισμούς που υπάρχουν στη βάση του κόμματος, θα φανεί στη συγκρότηση των νέων οργάνων…
Είναι πάντως βέβαιο, ότι με όλα αυτά απώλεσε την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι, ότι αντί με την εσωτερική λειτουργία του να διαψεύδει τα προαναφερθέντα, τροφοδοτεί διαδεδομένες αντιλήψεις στην κοινωνία περί του ότι είναι…εύκολα διαχειρίσιμες οι επιλογές των συμπολιτών μας της μειονότητας!