«Όργια παρανομιών της κομματοκρατίας στις τοποθετήσεις νέων προϊσταμένων στο Δημόσιο»

Σε κοινή τους δήλωση, ο τομεάρχης διοικητικής μεταρρύθμισης του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος, και το τμήμα δημόσιας διοίκησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναφέρουν:

«Με τον ν.4275/2014, η κυβέρνηση προώθησε νέο θεσμικό πλαίσιο επιλογής προϊσταμένων στο Δημόσιο, προετοιμάζοντας νέα έφοδο στις θέσεις ευθύνης, σε μια προσπάθεια να ελέγξει πλήρως τη διοικητική ιεραρχία και να επιβάλλει πλήρη συμμόρφωση προς τα μνημονιακά σχέδια στον χώρο του δημοσίου, συνεχίζοντας και διευρύνοντας τον άκρατο κομματισμό.

Με τις μεταβατικές μάλιστα διατάξεις του νόμου αυτού, αποκαλύφθηκαν πλήρως οι μικροκομματικές επιδιώξεις των δύο εταίρων της συγκυβέρνησης να αλώσουν ακόμη περισσότερο τον κρατικό μηχανισμό, λίγο πριν την πτώση της.

Πιο συγκεκριμένα, με την ισχύ των νέων οργανισμών, επέρχεται αυτοδίκαιη λήξη της θητείας των προϊσταμένων όλων των ιεραρχικών επιπέδων (τμήματος, Δ/νσης και Γενικής Δ/νσης).

Για το μεταβατικό διάστημα, το οποίο – σύμφωνα άλλωστε με τη μέχρι σήμερα πρακτική των κυβερνώντων αλλά και την πολυπλοκότητα και το κόστος του νέου συστήματος – μπορεί να διαρκέσει χρόνια, η επιλογή προϊσταμένων κάθε βαθμίδας θα γίνεται με αναθέσεις και τοποθετήσεις με μια απλή απόφαση του οικείου υπουργού!

Το άκρως προκλητικό μάλιστα, είναι, ότι δίνεται η δυνατότητα στους οικείους υπουργούς να τοποθετήσουν προϊσταμένους αυτούς που είχαν αυθαίρετα ορίσει (με αναπλήρωση), αντί να εφαρμόζουν το νόμο που οι ίδιοι είχαν ψηφίσει και ίσχυε τότε (επιλογή με βάση τα όποια αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια προέβλεπε το προηγούμενο θεσμικό πλαίσιο)!

Η κυβέρνηση όμως δεν σταματά εδώ. Ξεπερνά και τον ίδιο της τον εαυτό και αποκαλύπτει περίτρανα τις προθέσεις της και το πώς εννοεί τις διακηρύξεις περί «αξιοκρατίας», «δικαιοσύνης» και «αντικειμενικής αξιολόγησης».

Οι διατάξεις του ν.4275/2014, προβλέπουν προτεραιότητα των επιλεγέντων από υπηρεσιακά συμβούλια προϊσταμένων, για την ανάδειξη σε θέση ευθύνης, έναντι εκείνων που είχαν οριστεί αναπληρωτές με απλή απόφαση υπουργού. Αυτές όμως οι διατάξεις δεν εφαρμόστηκαν στην περίπτωση του ίδιου του υπουργείου (Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης), που υποτίθεται ότι έχει την ευθύνη συντονισμού και εποπτείας ολόκληρου του δημοσίου.

Με την έναρξη ισχύος (29 Σεπτεμβρίου) του νέου οργανισμού του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, ο υπουργός κ. Μητσοτάκης όρισε αυθαίρετα προϊσταμένους στα τμήματα, τις Διευθύνσεις και τις Γενικές Διευθύνσεις του Υπουργείου του, πολλοί εκ των οποίων ήταν ορισμένοι με ανάθεση (αναπλήρωση), παραλείποντας προϊσταμένους που είχαν κριθεί από υπηρεσιακά συμβούλια (έναν Γενικό Δ/ντη, τέσσερις Δ/ντες και δέκα Προϊσταμένους Τμήματος)!

Ειδικότερα, για τις θέσεις των Γενικών Διευθύνσεων, και παρά τη ρητή δέσμευση του Νόμου περί προτεραιότητας, παρέλειψε έναν Γενικό Διευθυντή που είχε κριθεί σύμφωνα με τα προσόντα του από ειδικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο, ενώ τοποθέτησε άλλους, που είχαν οριστεί ως αναπληρωτές με απόφαση υπουργού. Στην αιτιολογία μάλιστα που προβάλλεται στην απόφαση για τον ορισμό των Γενικών Διευθυντών με αυτόν τον αυθαίρετο και αντίθετο με τις διατάξεις του νόμου τρόπο, γίνεται μνεία ως επιδοκιμαστικού στοιχείου, η ικανότητά τους να προωθούν τα μνημονιακά μέτρα.

Ως προς την παράλειψη των προϊσταμένων Τμημάτων και Διευθύνσεων, δεν αναφέρεται αιτιολογία στην απόφαση, παρά τις σχετικές διατάξεις του Νόμου που απαιτούν ειδική αιτιολογία για την εξαίρεση.

Αυτή είναι λοιπόν η διοικητική μεταρρύθμιση με τις περιβόητες αξιολογήσεις που με τυμπανοκρουσίες προβάλλει η κυβέρνηση και οι μεγαλοστομίες περί αξιοκρατίας, νομιμότητας, δικαιοσύνης και διοικητικής αποτελεσματικότητας;

Αυτές οι οδηγίες θα δοθούν για τις τοποθετήσεις προϊσταμένων και στα υπόλοιπα υπουργεία;

Οι κατ’ αυτόν τον τρόπο διορισμένοι προϊστάμενοι θα αξιολογήσουν τους υπαλλήλους με τα περιβόητα σφαγιαστικά υποχρεωτικά ποσοστά του 15% που οδηγούν σε απολύσεις;

Ποια αλήθεια αξιοκρατική νομιμοποίηση μπορεί να έχουν;

Τα ερωτήματα φυσικά είναι ρητορικά, δεδομένου ότι οι πολιτικές επιδιώξεις της κυβέρνησης είναι απολύτως κατανοητές στον καθένα.

Οι μάσκες πέφτουν και αποκαλύπτονται σε όλο τους το μέγεθος οι παλαιοκομματικές συμπεριφορές, το αποκρουστικό και αντίθετο με τα συμφέροντα των πολιτών και των εργαζομένων σύστημα ημετέρων και άκρατης κομματικοποίησης, που μας γυρίζει στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, τα νεοφιλελεύθερα σχέδια για περαιτέρω υποβάθμιση και συρρίκνωση του δημοσίου, συνοδευόμενα με πρακτικές καταστρατήγησης των νόμων – που οι ίδιοι ψηφίζουν – της στοιχειώδους δεοντολογίας και κάθε έννοιας δικαιοσύνης».