Για μία ακόμη χρονιά το Θρακικό έθιμο του «Κλεφτοθόδωρου» αναβίωσε στον Ίμερο (κυρίως) και στην Ξυλαγανή (λιγότερο), και το κατέγραψε ο δημοσιογράφος Θανάσης Αντωνίου.
Στον Ίμερο η «λεία» των νέων που τήρησαν το έθιμο υπήρξε ικανοποιητική: δύο πλατφόρμες βάμβακος, πόρτες, κάγκελα, καρέκλες, και όλα εναποτέθηκαν στην πλατεία του χωριού να περιμένουν τους ιδιοκτήτες τους.
Αντίθετα στην Ξυλαγανή τα «κλοπιμαία» φέτος ήταν λιγότερα· μόλις δυο-τρεις πόρτες. Κι αυτό, διότι κάτοικοι του χωριού προέβησαν σε…προειδοποιητικές αναφορές στην αστυνομία ότι θα κινηθούν νομικά εναντίον των παιδιών που θα κάνουν μεταμεσονύκτιες μεταφορές, με αποτέλεσμα η αστυνομία να…περιπολεί στο χωριό, κάτι που και αποθάρρυνε τους νεαρούς που φοβήθηκαν τις μηνύσεις και τη δικαστική εμπλοκή, και εν τέλει η αναβίωση του εθίμου ουσιαστικά απετράπη.
Το γεγονός, πέρα από τη θυμηδία που προκάλεσε στο ευρύ κοινό, στηλιτεύτηκε και από την Ομάδα «Ξυλαγανή παλιά και νέα», οι διαχειριστές της οποίας διαμήνυσαν ότι του χρόνου θα αναλάβουν τη νομική υποστήριξη των παιδιών που θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν το έθιμο. Συγκεκριμένα, σε δημόσιο σημείωμά τους, αναφέρουν: «Η δικαιοσύνη εναντίον της παράδοσης. Τελικά δεν έγιναν μαζικές “μεταφορές” εξώπορτας φέτος στην Ξυλαγανή. Κάποιοι από το χωριό κατέθεσαν αναφορές στην αστυνομία ότι θα κινηθούν νομικά εναντίον των παιδιών που θα κάνουν τις μεταμεσονύκτιες μεταφορές. Η αστυνομία περιπολούσε στο χωριό και αποθάρρυνε τους νεαρούς, που φοβούμενοι τις μηνύσεις και την δικαστική εμπλοκή τελικά έκατσαν στο σπίτι τους. Δύο-τρεις πόρτες που βρέθηκαν στην πλατεία, δεν είναι τίποτα. Του χρόνου η ιστοσελίδα θα αναλάβει τη νομική υποστήριξη των παιδιών που θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν το έθιμο. Έτσι, αυτοί που απειλούν με μηνύσεις θα χάσουν και τα 200 € παράβολο που απαιτείται για τη μήνυση και την ποινική δίωξη».
Έγγραφο-ντοκουμέντο του 1961
Η παραπάνω εξέλιξη θυμίζει ανάλογα περιστατικά από τη δεκαετία του ’60, όταν όπως φαίνεται και στο έγγραφο-ντοκουμέντο που φυλάσσεται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους – Αρχεία Ροδόπης, η τότε Κοινότητα Ιμέρου απηύθυνε προς την Αστυνομία παράκληση να προβεί σε συστάσεις προς τους νέους του χωριού ώστε να μην τηρούν το έθιμο…
Ποιο είναι το έθιμο που έφεραν οι Θρακιώτες πρόσφυγες από τις πατρίδες τους της Ανατολικής Ρωμυλίας
Το πρώτο Σάββατο μετά από την Καθαρά Δευτέρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Θεοδώρων, του Τήρωνος και του Στρατηλάτου. Το βράδυ της παραμονής της εορτής, τα αγόρια μαζεύονται στις πλατείες των χωριών και αφού χωριστούν σε ομάδες, πηγαίνουν στα σπίτια των ανύπαντρων κοριτσιών με την πρόθεση να «κλέψουν» κάτι. Τα «κλοπιμαία» είναι συνήθως αγροτικά εργαλεία, εξώπορτες, γλάστρες με λουλούδια, τραπέζια, και ότι άλλο βρεθεί αφύλακτο και μπορεί να μεταφερθεί εύκολα. Όλα τα αντικείμενα συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού και την επόμενη μέρα μεταφέρονται πίσω από τους ιδιοκτήτες τους. Τα παλαιότερα χρόνια που ο πληθυσμός των χωριών ήταν μεγαλύτερος, το έθιμο αποτελούσε έναν ιδιότυπο συναγωνισμό διπλανών χωριών για το ποιοι θα κλέψουν τα περισσότερα μέσα σε μια νύχτα. Το αγαπημένο «κλοπιμαίο» ήταν πάντα οι αγροτικές πλατφόρμες που τοποθετούνταν με τεχνική η μία πάνω στην άλλη, κάτι πολύ δύσκολο και επίπονο. Το ρεκόρ που έχει καταγραφεί ως σήμερα, είναι έξι (!) πλατφόρμες, και το έχουν καταφέρει σχεδόν σε όλα τα χωριά. Οι ρίζες του εθίμου δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές. Μία εκδοχή θέλει τον Άγιο Θεόδωρο τον Τήρωνα να ήταν κλέφτης πριν να γίνει Άγιος, ενώ η δεύτερη θέλει τους Αγίους να κλέβουν τα τάματα που κάνουν σε αυτούς οι πιστοί όταν ξεχνούν να τους τα προσφέρουν.
