(photos)Το ΠΑΜΕ Ροδόπης τίμησε το “Πολυτεχνείο”

17 Νοεμβρίου, 2014

Από την κεντρική πλατεία της Κομοτηνής ξεκίνησε φέτος η πορεία του ΠΑΜΕ για την 41^η επέτειο από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, με κεντρικά συνθήματα, «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία, εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία», «το Πολυτεχνείο ζει, έξω οι Αμερικανοί», «60 χρόνια ΝΑΤΟ η ίδια ιστορία: χούντες, πολέμοι, τρομοκρατία».

Η πορεία κινήθηκε επί της οδού Ορφέως και κατέληξε στο μνημείο των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης όπου έγινε κατάθεση στεφάνων.

Στην κεντρική ομιλία που έκανε η Κατερίνα Ταξοπούλου για την Γραμματεία Ροδόπης του ΠΑΜΕ ανέφερε πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη και πως δείχνει το δρόμο και την αναγκαιότητα για μαζική απάντηση από τους εργαζόμενους, τον λαό και τη νεολαία «στην επίθεση που δέχονται στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την κυβέρνηση και την ΕΕ»

Αναλυτικά η ομιλία:

41 χρόνια από τον Νοέμβρη του ’73, το ΠΑΜΕ, οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, τιμούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, συνεχίζοντας την πάλη, διεκδικώντας τη ζωή που μας αξίζει.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟϊκή, φασιστική δικτατορία, οι στόχοι, τα οράματα και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα για γενικότερες ανατροπές, φωτίζουν και σήμερα τον δικό μας αγωνιστικό βηματισμό.

Η κορύφωση αυτής της αντιδικτατορικής δράσης αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη, δείχνει τον δρόμο για τη συλλογική, μαζική, αγωνιστική στράτευση ως αναγκαία προϋπόθεση για να απαντήσουν σήμερα οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία μας, στη γενικευμένη επίθεση που δέχονται στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους, από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την κυβέρνηση, την ΕΕ.

Αντλώντας από αυτόν τον αγωνιστικό σταθμό της πάλης μας, αισιοδοξία, αποφασιστικότητα, πίστη στον δίκαιο αγώνα μας.

Χωρίς αυταπάτες για καλύτερη διαχείριση του συστήματος, ο δρόμος της σύγκρουσης με την πολιτική των μονοπωλίων και του πολιτικού προσωπικού τους, είναι μονόδρομος. Εδώ και τώρα, να πετάξουμε έξω από τις γραμμές του εργατικού κινήματος τους ανθρώπους της εργοδοσίας, τους συμβιβασμένους και ξεπουλημένους συνδικαλιστές. Να απομονώσουμε τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Τώρα είναι η ώρα για οργάνωση, για ενίσχυση των αγώνων στο περιεχόμενο και στη συμμέτοχη, για μαζικοποίηση των σωματείων, των σωματειακών και εργοστασιακών επιτροπών σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, για την ανασύνταξη του κινήματός μας.

Να απαντήσουν στους γενικότερους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή, που εγκυμονούν νέες επικίνδυνες εξελίξεις για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Ο λαός χρειάζεται να καταδικάσει τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, που απ’ τη μια εμπλέκει τη χώρα στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, ενώ απ’ την άλλη συγκαλύπτει τον πραγματικό ρόλο των “συμμάχων” της χώρας ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ, στην περιοχή.

Η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες και τους νέους, όπως τότε έτσι και σήμερα μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των αναγκαίων αγώνων, που θα βάλουν τέρμα στην κυριαρχία των μονοπωλίων. Η συμπόρευση του λαού μέσα από τους φορείς και τα σωματεία του, αποτελεί βασικό όρο για την ανατροπή της βαρβαρότητας, την αποτροπή των νέων βάρβαρων μέτρων.

Εργαζόμενοι, νέοι, άνεργοι, γυναίκες, μετανάστες, να απαντήσουμε χωρίς καθυστέρηση στο νεανικό σκλαβοπάζαρο των κακοπληρωμένων προγραμμάτων απασχόλησης, στην εξάπλωση των δουλεμπορικών γραφείων της απληρωσιάς. Να απαντήσουμε στη σύγχρονη δουλεία της απελευθέρωσης των απολύσεων, της δουλειάς ήλιο με ήλιο, της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Όλοι μαζί να υψώσουμε τοίχος απέναντι στη νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στην κατάργηση και στο τσάκισμα των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ, στις νέες μειώσεις των κύριων συντάξεων. Να κόψουμε το χέρι σε όποιον προσπαθήσει να βάλει χέρι στη λειτουργία των σωματείων, στη συνδικαλιστική δράση.

Σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα που συγκρούεται το δίκιο των εργατών με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, οι ταξικές δυνάμεις θα είναι μπροστά. Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, συνεχίζουμε τους αγώνες τους. Αυτή είναι η καλύτερη τιμή στον ηρωικό αγώνα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου».