Τα αγκάθια του Σκοπιανού

– του Δημήτρη Τζελέπη, φοιτητή Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξεινίων Χωρών, ΔΠΘ.

Το Σκοπιανό από τον Δεκέμβριο και μετά είχε αναπτύξει μία δυναμική και φαινόταν ότι και οι δύο πλευρές ήθελαν να λύσουν ένα χρόνιο πρόβλημα. Μπορεί να ξεκίνησαν από μία καλή βάση και οι δύο πλευρές, αλλά όσο περνούσε ο χρόνος, εμφανιζόταν και τα αγκάθια.

Στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός δεν ξεκίνησε από την καλύτερη βάση, προσπάθησε να το κάνει αμιγώς πολιτικό για να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις της ΝΔ και εάν μπορούσε να της δημιουργήσει πρόβλημα και εάν κατάφερνε να την διασπάσει. Δεν βγήκε του βγήκε το κόλπο για το Νεοδημοκρατικό. Γιατί πολύ απλά η ΝΔ έφυγε από τη θέση του Βουκουρεστίου του 2008, που ήταν σύνθετη ονομασία με erga omnes, προσέφυγε σε μία ρητορική πιο δεξιά. Δεν ξέρω εάν το έκανε επειδή φοβήθηκε τον Σαμαρά ή επειδή ο υιός Μητσοτάκης δεν ήθελε να πάθει αυτό που έπαθε ο πατέρας του.

Όλα αυτά και οι αδέξιοι χειρισμοί της διπλωματίας της Ελλάδας έφεραν την πρώτη και μεγάλη αντίδραση στη Θεσσαλονίκη με πολλά λάθη και έτσι το πρόβλημα για την κυβέρνηση άρχισε να μεγαλώνει. Μετά από δύο εβδομάδες είχαμε το συλλαλητήριο στην Αθήνα και εκείνο ήταν μεγάλο. Η κυβέρνηση μπορεί να πόνταρε πολλά στην εκκλησία και στον Ιερώνυμο, αλλά δεν άκουσε ο κόσμος τις προτροπές και τις εκκλήσεις. Μπορεί ο Ιερώνυμος να ήταν αντίθετος ως επικεφαλής της εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά η Ιερά Σύνοδος είχε βγάλει ανακοίνωση ότι είναι κατά της χρήσης του ονόματος της Μακεδονίας.

Η κατάσταση όμως και στα Σκόπια δεν ήταν και η καλύτερη, ο Ζάεφ δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία για να αλλάξει το σύνταγμα. Υπάρχουν και οι Αλβανοί και οι Βούλγαροι που θέτουν και αυτοί τα δικά τους εμπόδια. Μεγάλο εμπόδιο είναι ο πρόεδρος των Σκοπίων που προέρχεται από το εθνικιστικό κόμμα του Γκρουέφσκι.

Μπορεί το γειτονικό κράτος να έκανε κάποιες κινήσεις καλής θέλησης, αλλά μόνο αυτές δεν φτάνουν. Η επίσκεψη Κοτζιά ήταν ιστορική, αλλά δεν έλυσε και πολλά προβλήματα. Μπορεί μετέπειτα στη Βιέννη να έγιναν κάποια βήματα, αλλά έχουμε ακόμη δουλειά όπως είπε και ο κ. Νίμιτς.

Και οι δύο πλευρές μπορεί να θέλουν λύση, αλλά το πράγμα έχει θολώσει. Τι θα γίνει με το άρθρο 49 που μιλάει για «μακεδονική» εθνότητα και «μακεδονική» γλώσσα; Δύσκολα θέματα άλλωστε αυτό το θέμα είναι sine qua non για την ελληνική πλευρά.

Τουρκία και η Ρωσία δεν θέλουν τη λύση του ονοματολογικού. Η κάθε μία χώρα για τους δικούς της λόγους. Η Τουρκία επειδή έχει αρχίσει να επενδύει σε αυτές τις χώρες και η Ρωσία με τα δικά της γρυλίσματα και αυτή φαίνεται ότι θέλει να μπλοκάρει την λύση, γιατί μαζί με τις Βαλτικές χώρες βλέπει τα Βαλκάνια ως ένα μέσο για τον σκοπό της.

Τα Βαλκάνια δεν συμφέρουν να είναι σε αναβρασμό. Το ένα Βαλκανικό πλευρό στην Ελλάδα έχει ένα αγκάθι και αυτό θα μείνει για καιρό.

Απορώ πως ο κ. Κοτζιάς βιάζεται να λύσει το θέμα με τα Σκόπια και δείχνει βιασύνη. Τέτοια βιασύνη δεν έδειξε στις διαπραγματεύσεις για το Κύπρο.