Κομοτηνή: Ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους οι δύο αντιεξουσιαστές

24 Σεπτεμβρίου, 2016

Ελεύθεροι με καταβολή χρηματικής εγγύησης 1.500 ευρώ έκαστος, και τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισης κάθε δεκαπέντε ημέρες στο αστυνομικό τμήμα Κομοτηνής, αφέθηκαν οι δύο νεαροί αντιεξουσιαστές που οδηγήθηκαν στον ανακριτή, μετά τη σύλληψή τους την περασμένη Δευτέρα 19/9 ως υπαίτιοι για τον τραυματισμό δύο αστυνομικών σε συμπλοκή κατά τη διάρκεια πορείας για τα τρία χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα που είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη την προηγούμενη μέρα, Κυριακή 18/9.

Οι δύο αντιεξουσιαστές κατηγορούνται για το κακούργημα της απόπειρας βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και για πλημμεληματικού βαθμού αδικήματα, ενώ αναμένεται ο ορισμός της δικασίμου.

Η ανακοίνωση της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Κομοτηνής

“Η κρατική τρομοκρατία δεν θα περάσει.

Την Κυριακή 18/9 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική πορεία στην πόλη της Κομοτηνής με αφορμή τη συμπλήρωση 3 χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον νεοναζί Ρουπακιά. Το σώμα της πορείας συγκροτήθηκε από 150 περίπου άτομα με το μπλοκ της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Κομοτηνής να προπορεύεται αυτού, αποτελούμενο από 60 άτομα. Η πορεία κινήθηκε μέσα από κεντρικούς δρόμους της πόλης αλλά και μουσουλμανικές γειτονιές κάνοντας στάση έξω από το Τούρκικο Προξενείο, που ήταν αποκλεισμένο από δυνάμεις των ΜΑΤ. Καθ’ όλη τη διάρκειά της ήταν ειρηνική με πολύ έντονο παλμό. Συνθήματα αντιφασιστικά και αλληλεγγύης στον κούρδικο λαό δονούσαν την ατμόσφαιρα, ενώ μοιράζονταν εκατοντάδες κείμενα και τρικάκια. Η πορεία κατέληξε στην κεντρική πλατεία κάτω από τα άδεια γραφεία της Χρυσής Αυγής, τα οποία φυλάσσονταν από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις παρατεταγμένες στην είσοδό τους.

Με το πέρας της πορείας, και καθώς τα μπλοκ που την απάρτιζαν διαλύονταν, εντοπίστηκαν 2 ασφαλίτες σε απόσταση αναπνοής από το διαλυόμενο πλήθος και τους ζητήθηκε να αποχωρήσουν. Κατά τη συνομιλία κράτησαν προκλητική στάση ειρωνευόμενοι και εξαπέλυσαν απειλές φτάνοντας δε στο σημείο να εκτοξεύσουν χειροβομβίδα κρότου λάμψης απέναντι στο πλήθος και να χρησιμοποιήσουν παρατημένη σημαία αποσπώντας τη για να χτυπήσουν διαδηλωτές. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η σύρραξη, ο εκδιωγμός τους και ο μικροτραυματισμός ενός από αυτούς.

Αργά το ίδιο βράδυ πραγματοποιήθηκαν τέσσερις προσαγωγές μαφιόζικου τύπου, έπειτα από παρακολούθηση των προσαχθέντων με τους μπάτσους να τους «απαγάγουν» δίχως να δηλώσουν καν την ιδιότητα τους. Το επόμενο πρωί η συνέχεια της κατασταλτικής επιχείρησης είχε ως αποτέλεσμα την εισβολή μπάτσων σε σπίτι δύο συντρόφων της ΑΚΚ και τη σύλληψη τους, μια σύλληψη πολιτική, φρονηματική και στοχευμένη, καθώς ουδεμία σχέση είχαν με τον τραυματισμό των αστυνομικών και ο τρόπος που έγινε αποτελεί απόδειξη της διαρκούς παρακολούθησης της συλλογικότητας μας από την ασφάλεια.

Βλέπουμε, λοιπόν, δύο συντρόφους μας να κατηγορούνται για βαριά κακουργήματα σωματικών βλαβών, τη στιγμή που το δελτίου τύπου της ίδιας της ΕΛ.ΑΣ. έκανε λόγο για ελαφρούς τραυματισμούς δύο αστυνομικών. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι μιας έκτακτης έκκλησης από τη μεριά της εισαγγελικής αρχής με αποτέλεσμα τη δίωξη αβάσιμων κακουργημάτων και συνακόλουθα απέναντι στην απειλή επιβολής επαχθών για την προσωπική ζωή των συντρόφων μας, κρατικών διαταγών. Αποτέλεσμα αυτού του σκηνοθετήματος ήταν, προφανώς, η αναβάθμιση των κατηγοριών από πλημμεληματικού τύπου σε κακουργηματικού. Στο ίδιο έργο θεατές βλέπουμε αγωνιστές και συντρόφους/-ισσές μας να πέφτουν όμηροι στα χέρια του κράτους – μιας αστικής δικαιοσύνης που τηρεί διαφορετικά μέτρα και σταθμά ως προς την αντιμετώπιση παρόμοιων περιστατικών. Αναμφίβολα, σε περίπτωση που παρόμοιο περιστατικό αφορούσε δύο μέσους πολίτες, δεν θα υπήρχε το ίδιο κατηγορητήριο και η ίδια νομική αντιμετώπιση. Ούτε προφανώς θα οδηγούμαστε σε αστήριχτες αναβαθμίσεις κατηγοριών. Σε αυτό το σημείο ακριβώς εντοπίζεται και η εκδικητικότητα του κράτους και των κατασταλτικών μηχανισμών του απέναντι σε κοινωνικούς αγωνιστές. Στα διαφορετικά κριτήρια, δηλαδή, που λαμβάνονται υπόψη καθώς και στις διαφορετικές μεθοδεύσεις που ακολουθούνται προκειμένου να κάμψουν ό,τι τους αντιτάσσεται σπέρνοντας «τρόμο» και καταστολή.

Το επίδικο δε παραμένει, αν αναλογιστεί κανείς ποια είναι η στάση που εν τέλει τηρείται από τη μεριά των μπάτσων. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα, που εκ πείρας έχουμε αποκτήσει μέσα από την αντιφασιστική μας δράση στην πόλη της Κομοτηνής, τα οποία και αποδεικνύουν τις στενότατες σχέσεις μπάτσων και φασιστών. Περιστατικά στα οποία τα «όργανα της τάξης» είτε συνόδευαν πορεία των χρυσαυγιτών μέχρι τον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Adelante, είτε τελούσαν χρέη μπράβων και σεκιουριτάδων φυλάσσοντας τους ίδιους τους ναζί και τα γραφεία τους κατά τη διάρκεια αντιφασιστικών παρεμβάσεων στην πλατεία της πόλης. Η θέση του κάθε αστυνομικού είναι άραγε, απλώς, αυτή του υπερασπιστή και εκπροσώπου του νόμου και της τάξης ή αυτή του τραμπούκου-λούμπεν-φασίστα που δρα βάσει ιδεοληψιών και αρεσκειών του; Δεδομένων δε και των πρωτοφανών κινητοποιήσεων των κατασταλτικών μηχανισμών, αλλά και της επερώτησης του χρυσαυγίτη Λαγού στη βουλή για την ανεξέλεγκτη δράση των αντιεξουσιαστών στην Κομοτηνή, καθίστασται σαφής η προσπάθεια της αστυνομίας να ικανοποιήσει τα παρακαλητά των ναζί πολεμώντας συναγωνιστές και συντρόφους/-ισσές μας.

Τέλος, και βάσει όλων των προαναφερθέντων, μόνο γέλιο μας προκάλεσαν οι συνδικαλιστικές φανφάρες περί «εξαναγκασμού» τους σε διατήρηση παθητικής στάσης και της αναγκαίας όξυνσης της καταστολής. Δηλώνουμε ότι η καταστολή δεν μας φοβίζει, μας εξοργίζει!