- της Στεφανίας Ραπτοπούλου, Εκπαιδευτικού-Οικονομολόγο Π.Ε. 09
Είναι γνωστό ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν έπαψε να απασχολεί τον διεθνή (και ελληνικό) τύπο μετά την αποχώρησή του από την κυβέρνηση. Κατά κανόνα, ένα δημόσιο πρόσωπο δεν συγκεντρώνει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας αν δεν αξίζει, εκτός κι αν αυτός πάρει θέση fanctionary ή προέδρου για να απασχολεί ο ίδιος τον τύπο. Για τον Βαρουφάκη συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ίσως τράβηξε επάνω του σκόπιμα τον ελληνικό θυμό, αυτόν που θα έπρεπε να κατευθυνθεί προς τον πρωθυπουργό μας, μετά τις συνέπειες της συμβιβαστικής υπογραφής τον Ιούλιο του 2015. Δικό τους θέμα.
Χαρακτηρίζει την πρόσφατη έξοδό μας στις αγορές το 2017 ως «προάγγελο της επόμενης οδυνηρής φάσης». Δεν συμφωνεί με τη δανειοληψία εν γένει, χρησιμοποιώντας σε άρθρο της Express τη φράση «Harbinger of next terrible phase», όταν όλη η Ελλάδα θριαμβολογεί εκτός του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Σημάδι ότι συμπορεύονται.
Ad hoc, o Βαρουφάκης είναι ένας επιστήμονας εξαιρετικά καταρτισμένος, παθιασμένος με τα οικονομικά, ένα κοφτερό μυαλό που ξέρει τους δημοσιονομικούς διαύλους εξόδου από κρίσεις, είχε και έχει κεϋνσιανό κανόνα, μόνο που αυτό δεν συμφωνούσε με τα σχέδια του Σόιμπλε. Σαν γνήσιος αντινεοφιλελευθεριστής και κεϋνσιανός είχε ετοιμάσει λύση για περίπτωση κλεισίματος της στρόφιγγας ρευστότητας από το Γερμανό Υπουργό.
Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει περί τούτου. Οι δυο τους είναι ευθέως αντίθετοι σε γνώσεις και πολιτική συμπεριφορά.
Ο Βαρουφάκης υπερασπίστηκε με πάθος την αντιλιτότητα σε αντίθεση με τον Σόιμπλε που επιμένει να επιβάλλει τη φτώχεια σε όλους τους άλλους Ευρωπαίους εκτός από τους πατριώτες του. Άξιο λόγου είναι το επίπεδο διαβίωσης του Γερμανού πολίτη, σε αντίθεση με την ανύπαρκτη κοινωνική ευημερία του πολίτη του Νότου. Παρατηρώντας τις παροχές τους προς ικανοποίηση των βιοτικών αναγκών των Γερμανών, το επίπεδο διατροφής, ένδυσης, στέγασης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, το ύψος των μισθών και ημερομισθίων και τον χαμηλό πληθωρισμό, διαπιστώνει κανείς ότι ο Γερμανός πολίτης είναι ο anti-austerity πολίτης του Βαρουφάκη.
Ο Έλληνας πολιτικός και οικονομολόγος προτιμά τους γρίφους όταν στριμώχνεται αντί των απειλητικών εξαγγελιών του Σόιμπλε όπως το γνωστό «Μην περιμένετε συμφωνία!» που μας στέλνει στα κάγκελα κατά τακτά διαστήματα από το 2015.
Ο Βαρουφάκης έγινε το must αντιμετώπισης των κυκλικών κρίσεων έχοντας συνεχή ενημέρωση και μελέτη περί των οικονομικών, σε σύγκριση με τους συμβούλους του Γερμανού τιτάνα της πολιτικής, αυτούς που γυρίζουν γύρω του και κάνουν τη δουλειά για τον απόφοιτο Νομικής Γερμανό Υπουργό Οικονομικών. Άσχημα τα ψέματα, το συγκεκριμένο Υπουργείο χρειάζεται βαρβάτους οικονομολόγους και ο Σόιμπλε δεν κατέχει την επιστήμη.
Μην πιστέψει κανείς ότι και στη Γερμανία δεν υπάρχει ρατσισμός στις πολιτικές τάξεις και οι Γερμανοί γνωρίζουν ότι ο Σόιμπλε συγκεντρώνει τις καταθέσεις του Νότου στη Deutsche Bank. Με τον τρόπο αυτό ο Σόιμπλε κάθεται στον περίφημο θώκο και οι Γερμανοί τέρπονται από την αποτελεσματική ασχετοσύνη του Γερμανού Υπουργού. Είναι καλώς συμβιβασμένοι με το γεγονός ότι έχουν μεν έναν Υπουργό Γενικών Καθηκόντων, δανειοδοτούνται δε για τις επιχειρήσεις τους πλουσιοπάροχα από τις καταθέσεις της διαπλοκής του Νότου, φίλων του Χενεράλ Υπουργού τους.
Για τα θέματα δημοσιονομικής πολιτικής και προτάσεων νομισματικής πειθαρχίας, ο Βαρουφάκης είναι αντικυκλικός, πρώτος διδάξας του «λιτού κεϋνσιανού βίου». Ο Σόιμπλε δεν έχει οικονομολογική κατεύθυνση και από καμία ρήση του δεν συνάγεται συμπέρασμα για το οικονομικό δόγμα που πρεσβεύει. Ούτε φιλελευθεριστής είναι και δεν ξέρει τι σημαίνει.
Πάντα ανοιχτά και ξάστερα δούλευε και δουλεύει ο Βαρουφάκης, ποτέ κάτω από το τραπέζι ή μέσα σε τσάντα όπως το grexit του Σόιμπλε. Δέχτηκε μια τεράστια επίθεση γιατί τους πήγε πολύ κόντρα τους διαπλεκόμενους και ζημίωσε την τσέπη τους. Δεν έπαψε να συνεργάζεται με τον Τσακαλώτο, όταν αυτός ανέλαβε κι αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι εκδικητικός ούτε προκλητικός. Η ελληνική διαπλοκή προσπάθησε να τον «καθαρίσει» ως άνθρωπο και οικογενειάρχη και όχι αυτός την Ελλάδα. Χαριτολογώντας θα έλεγε κανείς ότι αν ήταν άνθρωπος της ελληνικής διαπλοκής και του grexit, οι Έλληνες θα κατακτούσαν τον κόσμο.
Αυτός, λοιπόν, ο γλωσσομαθής και πρώτος σε κατάρτιση οικονομολόγος, μάλιστα δικτυωμένος στον κόσμο της χρηματιστηριακής «μασονίας» και των hedge funds, προέβη στο «παράπτωμα» να τα βάλει με τις offshores της ελληνικής διαπλοκής. Η συγκομιδή ρευστού για τα ελληνικά τραπεζικά ταμεία δεν ήταν πενιχρή, πρόλαβε και μάζεψε μερικά δις το πρώτο πεντάμηνο του ‘15, διοχέτευσε δε αυτά σε μεταβιβαστικές πληρωμές (συντάξεις και επιδόματα), τότε που τον πίεζε η μεσοευρωπαϊκή και εγχώρια τρόικα ότι θα τον αφήσει χωρίς χαρτονομίσματα.
Ο Βαρουφάκης δεν ήθελε, επ΄ ουδενί λόγω, επιπλέον δανεισμό από τα τότε 322 δις του υπάρχοντος χρέους. Ωραιότατη ήταν η πρότασή του να πληρωθεί το IMF με τα «καμένα» ελληνικά ομόλογα δημοσίου, αυτά που απέσυρε η ΕΚΤ από τα χρηματιστήρια για να τα κάψει ως «χαρτιά». Πολύ σωστά ο Βαρουφάκης ζήτησε να τα ανταλλάξει με τα 22 δις χρέους στο IMF γιατί η Ευρώπη ευθυνόταν για την καταστροφή τους με την απόσυρσή τους από το παιχνίδι των χρηματιστηρίων. Αυτό ισχυρίστηκε ο αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής Έλληνας Παναγιώτης Ρουμελιώτης μετά την αποχώρηση από τη θέση του στο IMF και ο Βαρουφάκης το εκμεταλλεύτηκε ενώ ο Σόιμπλε αρρώστησε από το θυμό του.
Όλος αυτός ο πόλεμος προς κάθε διαπλεκόμενο Ευρωπαίο ή Έλληνα στοίχισε τη θέση του Βαρουφάκη στην κυβέρνηση την επομένη του δημοψηφίσματος. Ήδη είχε προηγηθεί το κλείσιμο των τραπεζών με το στρίμωγμα κατ’ εντολή Ντράγκι (αύξησε το ποσοστό των colleterals) και με εισήγηση του Κεντρικού Τραπεζίτη Στουρνάρα και της κ. Κατσέλη. Ή αυτός ή εμείς είπαν στον Τσίπρα ήδη από την Πέμπτη πριν το δημοψήφισμα. Γράφει ο Paul Maison : «Για τον Τσίπρα, το να μείνει στην εξουσία ως ασπίδα απέναντι στη λιτότητα, ήταν προτιμότερο από το να παραδώσει την εξουσία πίσω, σε ένα τσούρμο πολιτικών μαφιόζων, που υποστηρίζονται από μια μαφία πλουσιόπαιδων fashionistas που γαυγίζουν»!
Σύμφωνα με το άρθρο της Le monde “La Grèce tente de faire revenir ses évadés fiscaux en savoir plus sur”, ο Βαρουφάκης εφάρμοσε πρόγραμμα επιστροφής δεκάδων δις στο διάστημα της θητείας του, επαναπατρίζοντας και θέτοντας σε ξεχωριστό ταμείο τα διαφυγόντα εμβάσματα από τραπεζικά δάνεια του 2014, καθώς αυτά εκταμιεύτηκαν ακριβώς γι αυτόν το σκοπό, για να επενδυθούν σε εξωχώριες εταιρείες.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι κατηγορίες εναντίον του δεν έλειψαν μετά τις κινήσεις αυτές, καθώς οι διατεταγμένοι του Σόιμπλε δημοσιογράφοι στους Times και στην Telegraph, στη The Sun και στη Daily mail, αλλά φυσικά και στη σοϊμπλική Bild αφιέρωναν σελίδες κατά του Βαρουφάκη, προς αναπτέρωση του ηθικού των οπαδών του Grexit και δυσφήμηση κάθε αριστερού στο πρόσωπό του.
Πίσω ακολουθούσε ο συρμός των εγχώριων ελληνικών «περιπτέρων της αντιπολίτευσης», δεν προσπάθησαν τουλάχιστον να παράξουν κάτι πρωτότυπο εναντίον του όπως οι ξένοι.
Χαρακτηριστικό είναι ότι άρθρο των Times τον Οκτώβριο 2015 κατηγόρησε τον Γιάνη Βαρουφάκη για αισχροκέρδεια από την ελληνική κρίση, αποδίδοντας του πλούσια ζωή, περιέχον χαρακτηρισμούς για ταξίδια και ακριβή ένδυση. Είναι απορίας άξιο ποια εμφάνιση είδαν στον Βαρουφάκη και το ισχυρίστηκαν αυτό. Είδαν πάνω στα χαβανέζικα πουκάμισα που φορούσε στη Βουλή τη φίρμα του οίκου Ermenegildo Zegna; Πρόκειται για το άρθρο “Varoufakis ‘funnels thousands to offshore bank account’”.
H έκδοση του νέου του βιβλίου «Ανίκητοι Ηττημένοι» κατά τα ελληνικά, με καυτούς διαλόγους μεταξύ αξιωματούχων των eurogroups ήταν αρκετή για να σταματήσουν τα πιο δυνατά γρυλίσματα.
Πριν και μετά την «εκθρόνιση» του από το Υπουργείο Οικονομικών, δεν άφησε σε προσωπικό επίπεδο ανεκμετάλλευτο για θησαυρισμό του οποιοδήποτε πολιτικό γεγονός σχετιζόμενο με τα διεθνή χρηματιστήρια. Έχει ένστικτό και δεν κάνει λάθος, έχει και connaissances με την υψηλή επενδυτική ελίτ, πανεπιστημιακούς κατά το πλείστον.
Από καμία πράξη του Βαρουφάκη δεν αποδεικνύεται ζημιογόνος συμπεριφορά για την Ελλάδα, ακόμη και με προσωπικό κόστος για την οικογένειά του, με απειλές τότε αλλά και σωματικές επιθέσεις σε εστιατόρια. Στην παρούσα φάση με την έκδοση του πολυσυζητημένου βιβλίου, οι απειλές έγιναν περισσότερες.
Κατά το πεντάμηνο της υπουργίας του κατάφερε να συγκεντρώσει τις καταθέσεις της νυν αντιπολίτευσης και όλων των μεγαλοκαρχαριών, εννοώντας πάντα τα δάνεια που μετατράπηκαν σε μετοχές στο εξωτερικό από σεβαστή μερίδα «χαρτοπαικτών».
Ο τζόγος του grexit φάνηκε να μην είναι της αρεσκείας του, όπως και για κάθε νοήμονα γνώστη των βασικών οικονομικών. Αλλά δεν το είπε. Άφησε την άσχετη περί νομισματικής θεωρίας κομπανία του Σόιμπλε να λυμαίνεται για το grexit, για να καταλάβουν όλοι, μετά τη ζημιά, πού θα οδηγούσε η συγκεκριμένη κίνηση και πόσο καταστροφικό μπορούσε να γίνει το grexit. Αν δεν ήταν ο Τουσκ να ακυρώσει τη συνάντηση των 27 του Σόιμπλε εκείνη την Κυριακή του Ιουλίου 2015, θα μας έβγαζαν από την Ευρωζώνη και μετά; Μετά τα τετράγωνα που θα αγόραζαν οι τζογαδόροι του grexit στις ελληνικές γειτονιές θα τα πουλούσαν…. για ένα σακουλάκι πασατέμπο.
Το ήξερε ο Βαρουφάκης σαν οικονομολόγος, το γνωρίζαμε όλοι οι σχετικοί και θέλαμε να την πάθουν, γιατί πολύ πίστεψαν στις εξαγγελίες της διαπλοκής ότι το ρεφάρισμα από το grexit θα δημιουργούσε δύο τάξεις, αυτή των ζάμπλουτων και εκείνη των πενήτων. Μέγα λάθος. Άφησε λοιπόν ο Βαρουφάκης τους άσχετους αντιπολιτευτές του να πέσουν στο πηγάδι που άνοιξαν για τους …. γειτόνους τους. Η Ελλάδα θα γινόταν ακατοίκητη σε διάστημα μιας εβδομάδας λόγω του ανεξέλεγκτου πληθωρισμού και της ισοτιμίας δραχμής/ευρώ, δραχμής/δολαρίου. Το ένα προς τρεις δραχμές θα φάνταζε σαν όνειρο και ίσως αγοράζαμε το ψωμί με τα κοτζαμάνικα. Παρόλα αυτά το grexit δεν έγινε.
Ένα χαρακτηριστικό που λίγοι παραδέχονται για τον οικονομολόγο των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και των μικρών πρωτογενών πλεονασμάτων είναι η αναγνωρισιμότητα του ανά τον κόσμο. Όταν μιλάμε για τον Βαρουφάκη, δεν εννοούμε βέβαια κάποιον που δεν τον καταλαβαίνει ο παππούς στο καφενείο αλλά για έναν εξαιρετικά καταρτισμένο επιστήμονα, κερδοσκόπο και αρμπιτραζέρ υψηλού επιπέδου, κρυφού μέντορα κάθε κίνησης κεντρικών τραπεζιτών και Κροίσων. Η αλήθεια είναι ότι ο Βαρουφάκης μπαίνει σε μεγάλα σαλόνια ως ιθύνων νους.
Το νέο βιβλίο του “Adults in the room” χαρακτηρίστηκε top θερινό ανάγνωσμα για τα μέλη της κυβέρνησης της Τερέζας Μέι, πιεζόμενοι από το πολυσυζητημένο και μη πραγματοποιήσιμο Brexit. O Βαρουφάκης λεοντοποιήθηκε τελευταία με το βιβλίο παρά με την νίκη του με το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που δεν επέτυχε στους κύκλους της παγκόσμιας διαπλοκής, την εισήγηση της anti-austerity πολιτικής του, έγινε viral με το νέο βιβλίο του γιατί αυτό άγγιξε συμφέροντα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο μεταξύ των διαπλεκόμενων.
Έτσι το γνωστό όνομά του στην χαμηλή εισοδηματική τάξη της Ευρώπης και στους πανεπιστημιακούς κύκλους, αυτού που έπεισε τους πένητες από την Ισλανδία μέχρι την Κύπρο να ασπαστούν με πάθος την αντιλιτότητα, με το ευρωπαϊκό πολιτικό κίνημα DIEM25 και με τις αποκαλύψεις των υποκλοπών του, καθιερώθηκε ως αυτό του μαγίστρου κατά της διαπλοκής. Έτσι για να υπάρχει σε περίπτωση ανάγκης χρήσης σε εκλογές. Πιστεύω ότι δεν εξάντλησε το υλικό που κατέγραψε.
Το βιβλίο ήρθε ως επισφράγιση των περίφημων υποκλοπών του από την διαπλοκή του Σόιμπλε, της Μέρκελ και του Σαρκοζί. Μερικά κάστρα τα έριξε. Χαρακτηρίστηκε ως «ένα από τα σημαντικότερα έργα όλων των εποχών» από τον Paul Maison. Μια παράγραφος ήταν αρκετή για να περιγράψει την μοντέρνα εξουσία της διαπλοκής. Για όποιον καταλαβαίνει : «Ο Άρης παίρνει ένα δάνειο από την τράπεζα του Ζορμπά. Ο Ζορμπάς διαγράφει το δάνειο αλλά η κατασκευαστική εταιρεία του Ζορμπά παίρνει ένα συμβόλαιο από την επιχείρηση του Άρη. Ο γιος του Άρη πιάνει δουλειά στον τηλεοπτικό σταθμό του Ζορμπά, ο οποίος για κάποιο λόγο είναι πάντα χρεοκοπημένος και συνεπώς δεν μπορεί ποτέ να πληρώσει τους φόρους του – και πάει λέγοντας…». Απλά προβλήματα πρακτικής αριθμητικής ή ασκήσεις πολλαπλασιασμού της μίζας;
Έτσι η παραίτηση του Βαρουφάκη οδήγησε στην οδυνηρή ελληνική πανωλεθρία αμέσως μετά τις διαπραγματεύσεις, σε ένα τραπέζι όπου ο Αλέξης Τσίπρας υπέγραφε το 3ο μνημόνιο, καθισμένος σε μία άκρη της στρογγυλής τραπέζης στη Σύνοδο Κορυφής, αηδιασμένος από τους υπόλοιπους αρχηγούς κρατών, περπατώντας ασθμαίνοντας από τον κυνισμό του γερμανικού μπλοκ στα κόκκινα χαλιά και κάνοντας δηλώσεις που δεν θυμάται κανείς. Μόνος γιατί ο ίδιος δε μπορούσε πια να τους αντικρίζει λόγω της χυδαιότητάς τους. Το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη που ξενυχτούσε σε «άψυχα» ξενοδοχεία των Βρυξελλών προετοιμάζοντας εαυτούς μπροστά σε ρατσιστικές συνεδριάσεις των eurogroups είχε διασπαστεί. «Νενικήκαμεν» φώναζε ο Σόιμπλε και το 62% του OXI χτυπιόταν στα πατώματα. Το είχε πει και στους πολιτικούς αναλυτές στη Ρίγα της Λετονίας : «Πηγαίνετε να δείτε την όμορφη Ρίγα, δεν θα υπάρξει συμφωνία.» Δεν υπήρξε όμως ούτε και grexit, άρα Σόιμπλε-Βαρουφάκης 1-1. Ο Βαρουφάκης δεν ξεγελάστηκε. Μάλλον ξεγέλασε αν διερευνήσει κάποιος τα χαμηλά επίπεδα εσωτερικής κατανάλωσης και την επίτευξη του δικού του πρωτοειπομένου «λιτού βίου».
Κι επειδή εμάς τους Έλληνες μας ενδιαφέρει το «δια ταύτα», κατά πόσο δηλαδή εκπληρώθηκε η πολυπόθητη περικοπή του δημοσίου χρέους που εισήγαγε πρώτος ο τέως Υπουργός Οικονομικών, οι συζητήσεις περί του θέματος δεν έλειψαν από το τραπέζι του Σόιμπλε μετά την αποχώρηση του διάσημου και απομονωμένου πλέον Γιάνη Βαρουφάκη. Ο ίδιος πορεύτηκε και αποδείχθηκε ανθεκτικός και προβιβάσιμος σε κάθε τάξη οικονομολόγων (ήταν ήδη έγκριτος στους κύκλους των πανεπιστημιακών), με πατριωτικές συζητήσεις, σε σημείο νευρικού κλονισμού του Σόιμπλε. Ήταν και θα είναι γι αυτόν το εμπόδιο για την πλήρη κυριαρχία του στην Ευρώπη. Όχι όσο υπάρχει ο Βαρουφάκης. Ο Σόιμπλε θα παραμένει ένας Νομικός που αλλάζει επαγγέλματα για να πάρει με το μέρος του ικανή πλειοψηφία για τις υποχθόνιες εργασίες του.
Χαρακτηριστικό είναι ότι με το αρμπιτράζ μεταξύ στερλίνας και ευρώ την επομένη του δημοψηφίσματος, μερικοί Ευρωπαίοι fanctionaries αισχροκέρδισαν εις βάρος του βρετανικού λαού και ίσως γέμισαν κάποια ταμεία, ίσως και του ESM αλλά όλοι ξέρουμε ότι είναι ιδιωτική εταιρεία. Η Ευρώπη δεν βοηθήθηκε από τον Σόιμπλε. Απεναντίας, το Ηνωμένο Βασίλειο μαστίζεται από τρομοκρατικές επιθέσεις συμφερόντων και απωλειών από το ενδεχόμενο soft ή hard brexit και η ημερομηνία εξόδου μετατέθηκε στις 29 Μαρτίου 2019. Κι ο Σόιμπλε φανερά πήρε το μέρος του Φάρατζ.
Τα ίδια περίπου συμβαίνουν και στην Ελλάδα στη μεταβαρουφάκεια εποχή. Αν εξαιρέσει κανείς το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα του 2016, που οφείλεται αποκλειστικά στο απίθανο σε εισπράξεις ΦΠΑ από τα τραπεζικά μηχανάκια της αγοράς και το χτίσιμο του αφορολόγητου, τα υπόλοιπα οικονομικά μεγέθη δεν παρουσίασαν εμφανή διαφορά, ικανή να οδηγήσει σε σαφή συμπεράσματα για την κοινωνική ευημερία και την έξοδο από την κρίση. Ο ελληνικός λαός μαστίζεται πλέον από οργανώσεις χαμηλών μη εκλεγμένων πολιτικών, που λυμαίνονται τις δημόσιες και τραπεζικές υπηρεσίες, όπως στη Βουλγαρία της δεκαετίας του 1990, απαιτώντας «μετοίκια» για κάθε συναλλαγή μεταξύ τρίτων, πχ τράπεζας και δανειολήπτη, αναφωνώντας σύσσωμοι «Περάστε, παρακαλώ, από το γραφείο!».
Η Ελλάδα, μετά την anti-austerity επανάστασή του Βαρουφάκη και την παραίτησή του, φαινομενικά δεν πνέει τα λοίσθια, «αλλαγή» όμως δεν έγινε όπως θα έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Μετά βεβαιότητας έπαψε το τραπεζικό χρήμα να είναι αέρας κοπανιστός, από τη στιγμή που τα ρευστά διαθέσιμα παραμένουν ως εγγυήσεις στις συστημικές τράπεζες, σε αντίθεση με την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων που δανειοδοτούσαν και δανειοδοτούνταν σωρηδόν, δίνοντας στην Ελλάδα τον χαρακτηρισμό της αναξιόπιστης χώρας για να μπορεί να γίνει το πρώτο και δεύτερο μνημόνιο και να αρπάζουν όλοι. Η οικονομική σταθερότητα που παρουσιάζεται ως επίτευγμα των συριζαίων είναι υπαρκτή αλλά σε ποια επίπεδα; Σίγουρα στα μετά κρίσης και όχι στα προ αυτής. Ναι μεν εφαρμόστηκε τρίτο μνημόνιο αλλά αυτό δεν συνέβη λόγω των άδειων τραπεζικών ταμείων που παρέλαβε ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης. Συνέβη ως τιμωρία για την anti-austerity ανταρσία των αριστερών.
Η πολιτική της ανοιχτής αγοράς δεν αποκαταστάθηκε και ομόλογα δεν πωλούνται από την Κεντρική Τράπεζα μετά την παράνομη εξαπάτηση και κλοπή επενδυτών σε κρατικά ομόλογα από το PSI. Δεν τα εμπιστεύεται κανένας γιατί κανείς δεν εμπιστεύεται το πολιτικό σύστημα. Ακόμη και οι λάτρεις του Φρίντμαν δεν θα έκαναν παρόμοια επένδυση, όταν ο ίδιος ο τύπος της διαπλοκής τους ανταποδίδει : «Ήσασταν πλούσιοι, να μην επενδύατε σε ομόλογα».
Ο σχηματισμός του επιπέδου των τιμών είναι ένα θέμα που δεν απασχολεί κανέναν καθώς η εισαγωγή επαναπατρισμένων κεφαλαίων προς ξέπλυμα από τα εμβάσματα του 2014-2015, έχει ξεφύγει και θυμίζει πανικό, αλλά αποδίδει στην αγορά έναν κάποιο τζίρο.
Φυσικό επακόλουθο των τόσων εισαγόμενων από εξωχώριες offshores κεφαλαίων είναι ο αδήλωτος από την κυβέρνηση πληθωρισμός. Κρατούν την αύξηση του επιπέδου των τιμών ως επτασφράγιστο μυστικό, αλλά οι πολίτες παρατηρούν ότι με τον ίδιο μισθό δεν αγοράζουν τα ίδια προϊόντα με την ίδια χρησιμότητα. Με τόσα χρήματα που πρέπει να ξεπλυθούν σε κέντρα διασκέδασης και μπαρς («πάρε δώρο από το μαγαζί μια φιάλη ουίσκι των 50 ευρώ και εγώ θα σου δώσω και απόδειξη»), σε αγορές πανάκριβων Jeeps και Mercedes Benz, έχει φτάσει η τιμή κάθε προϊόντος σε απίστευτα επίπεδα σε σημείο να εκπλήσσεται κάποιος αν την αναγάγει σε δραχμές. Τελευταία έγινε απαραίτητη και η σύγκριση του προϊόντος με τις Σημίτη εποχές του 2002, τότε που εισήχθη το ευρώ και λιποθυμούσαμε από την μετατροπή των απαραίτητων για τη λαϊκή αγορά ευρώ σε δραχμές. Ή ακόμη για τα χρήματα που δίναμε στους μαθητές για το κυλικείο. Τώρα τι πρέπει να κάνουμε;
Το απίστευτο είναι ότι έπαψαν να τιμολογούν τα προϊόντα για να μην φαίνεται ότι χρειάζεται να παίξει κανείς «Ξυστό» για να διαπιστώσει πόσες ανατιμήσεις έχει αυτό υποστεί. Εφαρμόζεται η ταμπέλα στο ράφι του σούπερμαρκετ και όλες οι προσφορές προϊόντων ανοίγονται και πωλούνται ξεχωριστά. Είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Ο έρπων πληθωρισμός δεν επιτρέπει στις εταιρείες συσκευασίας των μεγάλων σούπερ μάρκετς να καταστήσουν τα προϊόντα τους ανταγωνιστικά, δημιουργώντας φαύλο κύκλο ανατιμήσεων, από τη στιγμή που εισάγονται τεράστιες ποσότητες για ξέπλυμα από διάφορα αγαθά και σπάζουν την πώληση του αντίστοιχου προϊόντος Μασούτη, ΑΒ, Praktiker κτλ. Δεν είναι περίεργο που δεν μπορούν να πληρώσουν μισθούς και ασφάλειες με τέτοιες επιθέσεις που δέχονται. Όλη η αγορά ζει με μικροδάνεια ή με αντιπαροχή μισθού με προϊόντα του καταστήματος, μεσαιωνικές ή παρωχημένες πρακτικές που ονομάζονται γενικά αντιπραγματισμοί στην Οικονομία. Το χρήμα και η αγορά χρήματος είναι εξαιρετικά σημαντικοί παράγοντες για τη λειτουργία της οικονομίας και για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του καθενός μας. Κανένας εργοδότης δεν μπορεί να επιβάλλει τον τρόπο χρήσης του μισθού, γεγονός που καταδεικνύει το τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας. Θα φανεί πολύ περισσότερο όταν θα κατασταλάξει η χρήση των μηχανών πληρωμής και θα αρχίσει να περνά η πληρωμή με bitcoins και τα αντίστοιχα ψηφιακά νομίσματα που καταδικάζονται διεθνώς ως αναξιόπιστα. Ο Έλληνας θα πέσει στην παγίδα τους ή μήπως έπεσε ήδη;
Επιπλέον του έρποντος πληθωρισμού, σκληρό bullying κατά των αναπτυξιακών προγραμμάτων της κυβέρνησης ασκούν οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι με δημοσιεύσεις περί κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος (που δεν είδαμε ακόμη από το 2015) και χρεοκοπίας σε σημείο αποθάρρυνσης και του πιο ένθερμου επενδυτή ακόμη και από το εξωτερικό. Οι αγκυλώσεις για την έναρξη επιχείρησης εξακολουθούν να είναι αποθαρρυντικός παράγοντας.
Ο συνεχής πόλεμος κατά των μελών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, έχει μεταβάλλει συγκεκριμένους υπουργούς της κυβέρνησης σε managers που βάλλονται πανταχόθεν χωρίς εμφανή από τις πράξεις τους αιτία, έτσι για να υπάρχει και ένα σασπένς ή μια συνέχεια στην είδηση.
Ασυναρτησίες, δημοσιεύσεις με τσιτάτα που αναμειγνύουν την παιδεία, το δημόσιο έργο στους Μολάους, την αστυνομία, την Υπουργό κοινωνικής πρόνοιας κ. Φωτίου αλλά και την Άγκελα Μέρκελ, φιγουράρουν καθημερινά στα πρωτοσέλιδα, έχοντας και τη δικαιολογία ότι το είπε ο Άγιος Παΐσιος. Σαν από κινηματογραφική ταινία, οι «Άνδρες με τα Μαύρα» υπουργοί, ίπτανται πάνω από τα κεφάλια μας στα μανταλάκια των περιπτέρων, με ένα πρόγραμμα που θυμίζει τον Ανδρέα ως προς την κοινωνική του πρόνοια, αλλά δεν συγκινεί κανέναν. Ο τύπος ασχολείται μαζί τους μόνο για να διαβάλει το έργο τους με εξαίρεση μία ή δύο εφημερίδες.
Η ελληνική κοινωνία έχει πολλά περισσότερα προβλήματα να ασχοληθεί και προ πολλού έχει εξαρτηθεί από οργανώσεις για να επιβιώσει ή από βίτσιο. Κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης δεν αποδίδει γιατί δεν έχει εσάνς διαπλοκής. Δεν συγκινεί τον Έλληνα.
Ελάχιστοι παίρνουν τη χαρά της εποχιακής απασχόλησης ενώ μετά την απόλυσή τους από το δημόσιο ένα κενό τους μένει. Η ανεργία και η αδήλωτη εργασία έγινε κανόνας και όλοι το αποδέχονται με τη φράση «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε», χωρίς όμως να προσπαθούν για το κάτι.
Από την άλλη, η μέση ελληνική οικογένεια δέχεται τη βοήθεια για τον επιούσιο από τον συνταξιούχο πρώτου βαθμού συγγενή, από σύνταξη που έλαβε στα έτη των παχέων αγελάδων και σήμερα αριθμεί το ένα τρίτο των εισφορών του. Στα καφενεία, ηλικιωμένοι στραβοκοιτάζονται καθώς ο διπλανός συνταξιούχος συνταξιοδοτήθηκε με ρουσφέτι, αλλά κι αυτόν τον «χτύπησε», σαν τη νόσο των δυτών, το PSI. Αυτό θα το πληρώνουμε σε γενεές πάσες και τρόπος εύρεσης τόσων χαμένων κεφαλαίων δεν υπάρχει.
Μετά από κάποιες διαπιστώσεις παρατηρείται ότι ο άδοξος για ορισμένους Έλληνες επαναστάτης Γιάνης Βαρουφάκης επέτυχε το λιτό βίο που συνέστησε, αλλά και ο ίδιος βλέπει εκ του μακρόθεν τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων που έγιναν αιτία για την παραίτησή του. Αναλώνονται σαφώς σε προϊόντα πολυτελείας, ελαστικής ζήτησης, ενώ θα μπορούσαν να επενδυθούν σε δημόσια έργα και να προσφέρουν εργασία σε χιλιάδες συμπολίτες. Οι ενέργειες των ΜΚΟ για προστασία του κόκκινου σκαθαριού της Σαουδικής Αραβίας ή του σκύλου του Αγίου Βερνάρδου προδίδουν το γνωστό πια washing machine από τις διαφημίσεις στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και δεν αποδεικνύουν σε καμία περίπτωση κύκλο του χρήματος στην ελληνική αγορά. Επιπλέον, οι προβλέψεις του Βαρουφάκη για μείωση του χρέους επαληθεύτηκαν, ενώ εμφανίστηκε το μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του και συναγωνιστής του, ο Αλέξης Τσίπρας, να κάνει δηλώσεις για τον Ανδρέα Παπανδρέου, πρόσφατο γεγονός, που τον καθιστά σχετιζόμενο με οποιοδήποτε κόμμα του παρελθόντος.
