Ας δώσουμε στη χώρα αυτό που της λείπει, και όχι περισσότερο από αυτό που ήδη έχει…

– του Δημήτρη Χαδόλια.

Μετά το πέρας του πρώτου γύρου των εκλογών για την ανάδειξη της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, προκύπτουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα:

Αρχικά διαφάνηκε πως η παράταξη είναι ένα κόμμα πολυτασικό. Αυτό δείχνει πως δεν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία και ενοχλητική μειοψηφία. Αν αυτό συνέβαινε, η εκλογή θα είχε περατωθεί ήδη από τον πρώτο γύρο. Ο μελλοντικός αρχηγός οφείλει να συνδιαμορφώνει και να συνθέτει, και κατά καμία περίπτωση να λειτουργεί με τη λογική πατρικίων και πληβείων, διότι είναι βέβαιο πως μια τέτοια δομή δεν θα μακροημερεύσει. Στην Ελλάδα της χρεοκοπίας οι προσωπικές διευθετήσεις δεν είναι πια επαρκής συγκολλητική ουσία όπως άλλοτε. Δεν είναι δηλαδή πια εφικτό, κομματικός σχηματισμός να συγκρατεί μεγάλες ομάδες πολιτών κάνοντάς τους απλά κοινωνούς στη νομή της εξουσίας, χωρίς να τους δίνει τη δυνατότητα πολιτικής έκφρασης και συνδιαμόρφωσης πολιτικής. Σε σχέση με αυτό που (απο)καλείται παραδοσιακή δεξιά, οι υπερασπιστές της δεν είναι πια φωνή βοώντος εν τη ερήμω, αλλά υπαρκτή τάση που απηχεί τουλάχιστον σε ένα ποσοστό της τάξης του 12%. Κι αυτό, γιατί αυτή η ρητορική υιοθετήθηκε λιγότερο ή περισσότερο από όλους τους υποψηφίους αρχηγούς της παράταξης…

Σε σχέση με τις εταιρίες δημοσκοπήσεων, φάνηκε κι αυτή τη φορά πλήρης αδυναμία αξιόπιστης πρόβλεψης του αποτελέσματος. Το δίδυμο του δευτέρου γύρου είναι άλλο από αυτό που προέκυπτε δημοσκοπικά, και το ποσοστό Γεωργιάδη σαφώς μεγαλύτερο του προβλεπομένου. Θα πρέπει κάποτε ίσως να συνειδητοποιήσουμε, ότι στην τωρινή περίοδο των ισχνών αγελάδων, ο νέος ρόλος τέτοιων εταιριών είναι η διαμόρφωση της κοινής γνώμης και η αποθάρρυνση συστράτευσης με κάποιον που τεχνηέντως παρουσιάζεται αντιδημοφιλής. Τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση πολιτικής πίεσης ήταν και το περιβόητο 15% που έβλεπαν το καλοκαίρι για τη ΝΔ, μετρημένο σε ψυχρό πολιτικό χρόνο. Αντί αυτό όμως να καταγγέλλεται, δυστυχώς χρησιμοποιείται και ως πολιτικό επιχείρημα από κάποιους που θεωρούν πως παρέλαβαν μια μαραμένη ΝΔ του 15% και η οποία σε λίγους μήνες άνθισε και έφτασε το 28%. Στην πραγματικότητα, όμως, έχοντας απέναντι πια έναν μετεκλογικά απογοητευτικό, αντί ενός προεκλογικά γοητευτικού ΣΥΡΙΖΑ, η παράταξη έλαβε τελικά 200.000 ψήφους λιγότερες!

Σε σχέση με το ζήτημα της κυβερνητικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, όλοι οι υποψήφιοι, από στήθους ή κατόπιν πιέσεων, τάχθηκαν ξεκάθαρα εναντίον της. Αυτό είναι σαφέστατα δεσμευτικό και της στάσης που οφείλουν να κρατήσουν μετεκλογικά… Κινήσεις «συμβολικού χαρακτήρα», δηλώσεις «κύκλων» και ανεπιβεβαίωτες διαρροές, δεν μπορούν κατά καμία περίπτωση να αποτελέσουν  τη νομιμοποιητική βάση μιας μετεκλογικής, άνευ όρων συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεσμευτικά είναι μόνο όσα λέγονται σαφώς, δημοσίως και με ονοματεπώνυμο. Και όλα όσα έτσι ελέχθησαν από όλους, απέκλεισαν κατηγορηματικά την προοπτική συγκυβέρνησης…

Τέλος, σχετικά με τη βούληση της βάσης της ΝΔ για στροφή προς το κέντρο, ας την προσεγγίσουμε ορθά, μέσω μια μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης. Η ορθή ανάγνωση προϋποθέτει κέντρο σύγχρονο, δυναμικό, με μεταρρυθμιστική ορμή, και όχι «μεσαίο» χώρο της απραξίας που υποδύεται την αριστερά. Άλλωστε, τα σύγχρονα προτάγματα του πολιτικού κέντρου και της παραδοσιακής δεξιάς, λίγο διαφέρουν επί της ουσίας.

Εν όψει λοιπόν του δευτέρου γύρου, ας δώσουμε στη χώρα αυτό που της λείπει και όχι περισσότερο από αυτό που ήδη έχει· ας δώσουμε εντολή δημιουργίας μιας μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης στην οποία θα συνδιαμορφώνουν και θα λειτουργούν με την ίδια άνεση, πολίτες που δηλώνουν κεντρώοι, κεντροδεξιοί και δεξιοί· μιας παράταξης σύγχρονης, έτοιμης να αγκαλιάσει το σύνολο της κοινωνίας χωρίς φέουδα, επετηρίδες και σιωπητήρια.

* ο κ. Δημήτρης Χαδόλιας είναι ιατρός, μέλος της ΝΟΔΕ Ροδόπης ΝΔ.