Νηστεύουμε από κρέας, γαλακτοκομικά και αυγά, και μετά τις 17 Δεκεμβρίου και από ψάρι.
Αρχίζει αύριο 15 Νοεμβρίου η νηστεία των Χριστουγέννων, η δεύτερη μακρά περίοδος νηστείας μετά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, γνωστή στη γλώσσα του ορθόδοξου λαού μας και ως Σαρανταήμερο.
Η νηστεία του Σαρανταημέρου των Χριστουγέννων γίνεται ως εξής:
Από 15 έως 21 Νοεμβρίου καταλύουμε λάδι, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.
Την 21η Νοεμβρίου, εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, όποια μέρα κι αν «πέσει», καταλύουμε ψάρι.
Από 21 Νοεμβρίου έως 17 Δεκεμβρίου:
Σάββατα και Κυριακές καταλύουμε ψάρι.
Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη, καταλύουμε λάδι.
Τετάρτες και Παρασκευές χωρίς λάδι, εκτός αν συμπέσουν οι εορτές: 16 Νοεμβρίου του Αποστόλου Ματθαίου, 25 Νοεμβρίου της Αγίας Αικατερίνης, 30 Νοεμβρίου του Αποστόλου Ανδρέα, 4 Δεκεμβρίου της Αγίας Βαρβάρας, 5 Δεκεμβρίου του Αγίου Σάββα, 6 Δεκεμβρίου του Αγίου Νικολάου, 9 Δεκεμβρίου της Αγίας Άννης, 12 Δεκεμβρίου του Αγίου Σπυρίδωνος, 15 Δεκεμβρίου του Αγίου Ελευθερίου, 17 Δεκεμβρίου του Αγίου Διονυσίου, 20 Δεκεμβρίου του Αγίου Ιγνατίου.
Από 18 έως 23 Δεκεμβρίου καταλύουμε λάδι, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.
Την Παραμονή των Χριστουγέννων 24ην Δεκεμβρίου δεν καταλύουμε λάδι και οίνο, εκτός αν «πέσει» Σάββατο ή Κυριακή.
Το Σαρανταλείτουργο
«Ἡ νηστεία κατὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου μας ἔχει νόημα, ὅταν συνδυάζεται μὲ προσευχὴ καὶ ἐλεημοσύνη. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νηστείας μᾶς προσκαλεῖ σὲ ἐντονότερη λειτουργικὴ ζωή καὶ ἀγαθοεργία. Ἔτσι, ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση προβλέπει γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ τὴν καθημερινὴ – ἂν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέπουν – τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τὴν τέλεση δηλαδὴ Σαρανταλείτουργου. Ἡ τέλεση τοῦ Σαρανταλείτουργου ἀποτελεῖ πολὺ μεγάλη εὐλογία. Εἶναι μιὰ θαυμάσια εὐκαιρία γιὰ βίωση τὴς μυστηριακῆς καὶ λατρευτικῆς ζωῆς, γιὰ ἐπαφὴ μὲ τὸν πλοῦτο τῆς ὑμνολογίας καὶ τῆς ἀκροάσεως τῶν θείων Γραφῶν, γιὰ συχνότερη Θεία Κοινωνία, γιὰ συχνότερη συγκρότηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας. Ὁ Άγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, μᾶς λέει: “Σπουδάζετε πυκνότερον συνέρχεσθαι εἰς εὐχαριστίαν Θεοῦ καὶ εἰς δόξαν. Ὅταν γὰρ πυκνῶς ἐπὶ τὸ αὐτὸ γίνεσθε, καθαιροῦνται οἱ δυνάμεις τοῦ σατανᾶ καὶ λύεται ὁ ὄλεθρος αὐτοῦ”, δηλαδὴ, “προσπαθεῖστε μὲ σπουδὴ νὰ ἔρχεσθε ὅλοι μαζί στὴ Σύναξη τῆς Θείας Εὐχαριστίας (Θεία Λειτουργία), γιὰ νὰ εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ καὶ νὰ Τὸν δοξολογεῖτε. Διότι ὅταν συχνά ἔρχεσθε στὴ Σύναξη τῆς Θείας Εὐχαριστίας (Θεία Λειτουργία), συντρίβονται οι δυνάμεις του σατανᾶ καί λύεται κάθε ὀλέθρια ἐνέργεια του”. Ἡ δύναμη τῆς Θείας Λειτουργίας δὲν εἶναι μαγική. Εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἑνότητας ἐν Χριστῷ. Ἡ Θεία Λειτουργία μᾶς μαθαίνει νὰ συγχωροῦμε, νὰ ἀγαποῦμε, καὶ νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε προσφέρουμε τὰ Δῶρα μας στὸν Θεό, τὸν Ἄρτο καὶ τὸν Οἶνο, προσευχόμενοι γιὰ ζῶντες καὶ κεκοιμημένους ἀδελφούς μας. Ἡ μνημόνευση τῶν ὀνομάτων τῶν ζώντων καὶ κεκοιμημένων προσώπων (ἀνάγνωση τῶν «Διπτύχων»), εἶναι ἔργο πολὺ σημαντικὸ καὶ ἱερό, ποὺ θεσμοθετήθηκε ἀπὸ τοὺς Αγίους Ἀποστόλους καὶ ἐπιτελεῖται ἀδιάλειπτα μέσα στοὺς αἰῶνες».
