Απεβίωσε ο Στυλιανός Παττακός

Πλήρης ημερών, σε ηλικία 104 ετών, έφυγε από τη ζωή ο τελευταίος των πρωτεργατών του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου του 1967, Στυλιανός Παττακός. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, άφησε τη τελευταία του πνοή έχοντας υποστεί την ώρα του ύπνου εγκεφαλικό επεισόδιο στο σπίτι του, στην Οδό Σεβρών 14 στα Πατήσια, όπου την προηγούμενη Πέμπτη είχαν εισβάλλει δύο ληστές αποσπώντας μετάλλια και συλλεκτικά νομίσματα. Κατόπιν επιθυμίας του ιδίου, η κηδεία του θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο στην ιδιαίτερη πατρίδα του στην Κρήτη – αύριο ή μεθαύριο.

Ο Στρατηγός Στυλιανός Παττακός γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1912 στην Αγία Παρασκευή του νομού Ρεθύμνης. Η απώτατη καταγωγή του φτάνει στους βυζαντινούς χρόνους και έναν κλάδο της ιστορικής οικογενείας των Σκορδιλών. Εισήλθε στην Σχολή Ευελπίδων το 1934, απ’ όπου αποφοίτησε το 1937 με το βαθμό του Ανθυπιλάρχου (ανθυπολοχαγού Ιππικού). Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως Διοικητής Ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Όμηρος». Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά και στον συμμοριτοπόλεμο ως Διοικητής της Ίλης Αρμάτων Μάχης Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βορείου Ελλάδος, και παρασημοφορήθηκε με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς, δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων, καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης μετάλλια και παράσημα. Φοίτησε στη Σχολή Πολέμου και ανέλαβε τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα στου Γουδή, φτάνοντας στον βαθμό του Υποστρατήγου.

Κατά την επταετή στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μέλος της τριμελούς ηγετικής ομάδας με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Νικόλαο Μακαρέζο. Διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών (1967-71) και Α΄ αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης (1971-73). Μετά την πτώση της δικτατορίας συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1974 και μεταφέρθηκε στην Κέα, ενώ στις 20 Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε. Στη δίκη που ακολούθησε, το Πενταμελές Εφετείο υπό την προεδρία του Γιάννη Ντεγιάννη τον έκρινε ένοχο στάσης και εσχάτης προδοσίας και τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη από την πολιτική εξουσία. Αποφυλακίστηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1990 επί κυβέρνησης Μητσοτάκη για λόγους υγείας.

Μέχρι το τέλος του συνέχισε να υποστηρίζει με σθένος ότι η Χούντα έσωσε την Ελλάδα από σχεδιαζόμενη σοσιαλιστική δικτατορία του Ανδρέα Παπανδρέου που θα έβαζε την Ελλάδα στο Ανατολικό Μπλοκ, υπενθύμιζε τα πολλά δημόσια έργα που έγιναν κατά την επταετία, και αρνούνταν ότι έγιναν βασανισμοί πολιτικών κρατουμένων επί χούντας, με εξαίρεση τον Παναγούλη και τον Μουστακλή.