Ως πότε θα διασύρονται το Δ.Π.Θ. και η Κομοτηνή;
Είναι η υπόθεση του ξυλοδαρμού φοιτήτριας του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής αντίστοιχη εκείνης της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων και της τραγικής ιστορίας του φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη; Είναι δε το τμήμα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής μία άλλη Γαλακτοκομική Σχολή;
Καταφατικά – εύκολα και αβίαστα – έσπευσαν να απαντήσουν αρκετά μέσα ενημέρωσης πανελλαδικής εμβέλειας – έντυπα, ηλεκτρονικά, αλλά και τηλεοπτικά – στηριζόμενα στις καταγγελίες της 32χρονης φοιτήτριας του ΤΕΦΑΑ Ματίνας Παππά. Η καταγγελία έτυχε ιδιαίτερου ενδιαφέροντος από τις πρώτες ώρες της δημοσιοποίησής της, ενώ οι λεπτομέρειες της υπόθεσης, που σταδιακά αποκαλύπτονται – αποκλειστικά προς το παρόν από την πλευρά της καταγγέλλουσας – τη διατηρούν στην επικαιρότητα για περισσότερες από δέκα μέρες.
Στο διάστημα αυτό οι λέξεις «ξυλοδαρμός», «μπούλινγκ», «συγκάλυψη» βρέθηκαν αμέτρητες φορές συντεταγμένες στην ίδια πρόταση – και συχνά σε πηχυαίους τίτλους- με τις λέξεις «Κομοτηνή», «ΤΕΦΑΑ», «Δ.Π.Θ.».
Αναμφίβολα, η εικόνα που σχηματίζει κανείς από την περιγραφή τέτοιων καταστάσεων είναι αλγεινή. Κι αυτό αποτυπώθηκε σαφώς στην πλειάδα των αρνητικών σχολίων που κατατίθεντο, άλλοτε από δικαιολογημένη αγωνία κι αγανάκτηση κι άλλοτε κακόβουλα, στις φόρμες σχολιασμού των σχετικών δημοσιευμάτων του διαδικτύου. Αποτυπώθηκε επίσης στις αγωνιώδεις ερωτήσεις, που όπως μας μεταφέρθηκε από φοιτητές που σπουδάζουν στο Δ.Π.Θ., τους έκαναν οι γονείς και οι οικείοι τους για το τι πραγματικά συμβαίνει στην πόλη μας.
Με λίγα λόγια, η Κομοτηνή και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, λίγες εβδομάδες πριν κατατεθούν τα μηχανογραφικά δελτία από τους φετινούς υποψήφιους των πανελλαδικών, διασύρθηκαν στο πανελλήνιο – και μάλιστα δίχως την παραμικρή αντίσταση…
Αναμφισβήτητα, για το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, που καταγγέλθηκε, αρμόδια πια να δώσει απαντήσεις είναι η ελληνική δικαιοσύνη. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τη διοίκηση του Πανεπιστημίου από το να συνεισφέρει με ξεκάθαρες απαντήσεις στον δημόσιο διάλογο που αναπτύχθηκε γύρω από τις συνθήκες που επικρατούν στα αμφιθέατρά του.
Δυστυχώς, η λαλίστατη τον τελευταίο καιρό πρυτανική αρχή δε βρήκε ούτε δυο κουβέντες να ψελλίσει, ούτε δυο αράδες κειμένου να γράψει και να δημοσιοποιήσει, προκειμένου να αντικρούσει τις αυθαίρετες γενικεύσεις, τα κακόβουλα σχόλια και την αρνητική κατ’ επέκταση εικόνα που δημιουργήθηκε σε βάρος του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και της Κομοτηνής ως πόλης ειδικότερα.
Δε βγήκε έστω να υπενθυμίσει ότι η Κομοτηνή κατατάσσεται από τους ίδιους τους φοιτητές της στη λίστα με τις δημοφιλέστερες φοιτητουπόλεις της Ελλάδας και να διακρίνει με σαφήνεια ότι ό,τι κι αν συνέβη στο επεισόδιο μεταξύ των τριών φοιτητριών δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί μεμονωμένο συμβάν, το οποίο δεν έχει προηγούμενο στο Πανεπιστήμιό μας και επομένως δεν αντανακλά τη γενικότερη εικόνα της ζωής και της δράσης των φοιτητών στους πανεπιστημιακούς χώρους και μέσα στην πόλη.
Αν και ο χρόνος έχει κυλήσει καταστροφικά εις βάρος μας, δεδομένου όμως ότι από την πλευρά της καταγγέλλουσας δίνεται συνεχώς έκταση στο θέμα, άλλοτε με δηλώσεις του δικηγόρου της στον τύπο, άλλοτε με διαρροές από τη μηνυτήρια αναφορά, παραμένει επιτακτική η ανάγκη να δοθούν ξεκάθαρες και γρήγορες απαντήσεις από το Πανεπιστήμιο, τουλάχιστον σε ό,τι το αφορά.
Ελπίζουμε λοιπόν η ΕΔΕ που έδωσε εντολή ο Πρύτανης κ. Καραμπίνης να προχωρήσει τάχιστα και να δημοσιοποιηθούν τα αποτελέσματά της.
Γιατί, στο κάτω-κάτω της γραφής, το κύρος ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος προσβάλλεται ουσιαστικώς όταν παρουσιάζεται ως ρινγκ ή ως χώρος όπου ισχύει ο νόμος της σιωπής. Όχι όταν ελέγχονται για τα πεπραγμένα τους πρόσωπα που συγκυριακά κατέχουν κάποια αξιώματα σε αυτό!
